ကွာရှင်း​​ြပတ်စဲြခင်း​​

အပိုင်း​​(၁)

ထမင်း​​စား​​ခန်း​​မှာ ညစာြပင်ဆင်​​ေနတဲ့​​ ​​ေကသီကိုြကည့်​​ြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ရဲ့​​ စိတ်အစဉ်က ဟိုး​​လွန်ခဲ့​​တဲ့​​ ၁ဝနှစ်တာကာလရဲ့​​ တစ်ခု​​ေသာ ​​ေန့​​​ေလး​​တစ်​​ေန့​​ကို ြပန်​​ေတွး​​​ေတာ သတိရလိုက်မိပါတယ်..  အဲဒီ​​ေန့​​က ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ နှစ်​​ေယာက်ရဲ့​​ မဂင်္လာဦး​​​ေန့​​။

ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​ ​​ေကသီကို သယ်​​ေဆာင်လာတဲ့​​ မဂင်္လာကား​​ဟာ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်​​ေနထိုင်မဲ့​​ တစ်ထပ် တိုက်ပု​​ေလး​​​ေရှ့​​မှာ ရပ်လိုက်တယ် ဆိုရင်ဘဲ ကျွန်​​ေတာ်ဟာ ​​ေကသီကို ြမတ်နိုး​​ ယုယြခင်း​​၊​ ချစ်ခင်ြကင်နာြခင်း​​ စသည် တို့​​နဲ့​​အတူ ကျွန်​​ေတာ့်​​ လက်​​ေတွနဲ့​​ ​​ေပွ့​​ချီြပီး​​ ြခံဝင်း​​ ​​ေရှ့​​က​​ေန အိမ်ထဲကို ဝင်လာခဲ့​​ပါတယ်။ အဲဒီ အချိန် တုန်း​​က ​​ေကသီရဲ့​​ မျက်နှာဟာ ြကည်နူး​​တဲ့​​ အလှဆံုး​​ အြပံုး​​​ေလး​​နဲ့​​အတူ ရှက်​​ေသွး​​​ေတွြဖာလို့​​ သိပ်ကို ချစ်စရာ​​ေကာင်း​​​ေနခဲ့​​တယ်။ ကျွန်​​ေတာ်ဟာလည်း​​ ကမ္ဘာမှာ အ​​ေပျာ်ဆံုး​​ သတို့​​သား​​တစ်​​ေယာက် ြဖစ်ခဲ့​​တာပါဘဲ။

အဲဒီ​​ေန့​​​ေတွဟာ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​အတွက် မ​​ေမ့​​နိုင်​​ေအာင် ​​ေပျာ်ဖို့​​​ေကာင်း​​တဲ့​​ ြကည်နူး​​ဖွယ် ရက်စွဲ​​ေတွ ြဖစ်ခဲ့​​ပါတယ်.. ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ အိမ်​​ေထာင်​​ေရး​​ဟာလည်း​​ သန့်​​စင်ြကည်လင်​​ေနတဲ့​​ ​​ေရခွက်ထဲက ​​ေရလိုပါဘဲ.. ြကည်ြကည် လင်လင်နဲ့​​ စိတ်ချမ်း​​သာဖို့​​ သိပ်​​ေကာင်း​​ြပီး​​ တစ်​​ေယာက်ကိုတစ်​​ေယာက် ြကင်ြကင်နာနာနဲ့​​ ချစ်ချစ်ခင်ခင် ရှိခဲ့​​ြကပါတယ်။ သူငယ်ချင်း​​​ေတွြကား​​မှာ အား​​ကျစရာ အိမ်​​ေထာင်​​ေလး​​တစ်ခုကို ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ တည်​​ေဆာက်နိုင်ခဲ့​​ ြကတယ်။ အိမ်​​ေထာင်သက် ၂နှစ်​​ေလာက်အြကာ သား​​တစ်​​ေယာက် ရလာြပီး​​​ေနာက်မှာ​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ စီး​​ပွား​​​ေရး​​ လုပ်ငန်း​​​ေတွ ​​ေအာင်ြမင်လာခဲ့​​တယ်။ ပိုင်ဆိုင်မှု​​ေတွ တ​​ေြဖး​​​ေြဖး​​ တိုး​​ပွား​​လာသလို အလုပ်​​ေတွလဲ များ​​လာတယ်.. ​​ေကသီကလည်း​​ ရံုး​​တစ်ရံုး​​မှာ ဝန်ထမ်း​​ဆို​​ေတာ့​​ မနက်တိုင်း​​ အလုပ်သွား​​တာ ည​​ေနမှ ြပန်​​ေရာက်နိုင်တယ်။ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်လံုး​​ အိမ်က​​ေန အတူတူထွက်ြဖစ်ြက​​ေပမဲ့​​ အလုပ်ရှိရာအရပ်က တစ်​​ေယာက် တစ်လမ်း​​စီမို့​​ ​​ေကသီက ဘတ်စ်ကား​​ ​​ေစာင့်​​စီး​​ြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ်က​​ေတာ့​​ ကိုယ့်​​ကား​​နဲ့​​ကိုယ် ကုမ္ပဏီကို ထွက်သွား​​တတ်ပါတယ်။

ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ သား​​​ေလး​​ကို​​ေတာ့​​ သူ့​​ပညာ​​ေရး​​အတွက် ​​ေဘာ်ဒါတစ်ခုမှာ ​​ေကျာင်း​​အိပ်​​ေကျာင်း​​စား​​ သွား​​ထား​​ ထား​​တဲ့​​အတွက် အိမ်မှာ မရှိပါဘူး​​..  ည​​ေနဆို ​​ေကသီက အိမ်ြပန်​​ေရာက်တာ ပံုမှန်အချိန်ြဖစ်​​ေပမဲ့​​ အလုပ်များ​​လွန်း​​တဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​အတွက်က ပံုမှန်အချိန်တိုင်း​​ အိမ်ြပန်နိုင်ဖို့​​ မလွယ်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ လုပ်ငန်း​​ ​​ေအာင်ြမင်လာတာနဲ့​​အမျှ အိမ်အတွက် အချိန်မ​​ေပး​​နိုင်​​ေတာ့​​ဘဲ စီး​​ပွား​​​ေရး​​ မိတ်​​ေဆွ​​ေတွနဲ့​​ ဒင်နာသွား​​စား​​ရတာ​​ေတွ၊​ ဧည့်​​ခံ့​​ပွဲသွား​​ရတာ​​ေတွနဲ့​​ တ​​ေြဖး​​​ေြဖး​​ အိမ်ြပန်ချိန်ဟာ ​​ေနာက်ကျကျလာတယ်.. ​​ေကသီနဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ မျက်နှာချင်း​​ဆိုင် ဆံု​​ေတွ့​​ချိန် နည်း​​လာတယ်.. ဒီလိုနဲ့​​ အိမ်​​ေထာင်သက်တမ်း​​ ြကာလာ​​ေလ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်ြကား​​ထဲက ​​ေနွး​​​ေထွး​​တဲ့​​ ချစ်ြခင်း​​​ေမတ္တာနဲ့​​ ဂရုစိုက် ြကင်နာမှု​​ေတွဟာ ဒီ​​ေရကျသလို တစ်​​ေြဖး​​​ေြဖး​​ ကျဆင်း​​လာတယ်.။ အား​​ကျစရာြဖစ်ခဲ့​​တဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်ရဲ့​​ ချစ်ြခင်း​​ဟာ  ​​ေအး​​စက် လာခဲ့​​​ေတာ့​​တယ်.. အိမ်ြပန်ချိန် ​​ေနာက်ကျတတ်တဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို ​​ေကသီက ထူး​​ထူး​​ြခား​​ြခား​​ ဘာမှ​​ေမး​​​ေလ့​​မရှိဘဲ ဘာသိဘာသာ ​​ေန​​ေလ့​​ရှိတယ်။ ​​ေကသီက ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို ယံုြကည်လွန်း​​တာဘဲလား​​။ ဥပက္ခာ ြပုထား​​တာဘဲလား​​  ​​ေသွး​​​ေအး​​လွန်း​​တာဘဲလား​​ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေသချာ မခန့်​​မှန်း​​နိုင်ခဲ့​​ဘူး​​။ ​​ေကသီ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို မချစ်​​ေတာ့​​ဘူး​​ ထင်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​၂​​ေယာက်ရဲ့​​ အချစ်​​ေတွ ​​ေအး​​ခဲသွား​​ချိန်မှာ ကျွန်​​ေတာ့်​​ဘဝထဲကို ဂျူလီ ဝင်​​ေရာက်လာခဲ့​​တယ်.. ဂျူလီဟာ တည်ြငိမ်​​ေနတဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ရဲ့​​ အိမ်​​ေထာင်သည်ဘဝကို ယိမ်း​​ယိုင်သွား​​ဖို့​​ အစပျိုး​​လာပါ​​ေတာ့​​တယ်... ချစ်စရာ​​ေကာင်း​​ြပီး​​ ငယ်ရွယ်​​ေချာ​​ေမာတဲ့​​ ဂျူလီဟာ ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်လုပ်ရင်း​​ ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​ သံ​​ေယာဇဉ်ြကိုး​​ သွယ်မိခဲ့​​ြကတာပါ။   ​​ေကသီနဲ့​​ဆို ​​ေအး​​စက်ြပီး​​ရင်ခုန်ဖို့​​ ​​ေမ့​​​ေလျာ့​​​ေနခဲ့​​တဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ နှလံုး​​သား​​ဟာ ဂျူလီရဲ့​​ အချစ်​​ေြကာင့်​​ တစ်ဖန်ြပန်လည်ြပီး​​ ရင်ခုန်တတ်ခဲ့​​ပါြပီ..  အချစ်ဆိုတာကို ြပန်ြပီး​​ ခံစား​​တတ်လာပါတယ်။ ဂျူလီကလည်း​​ သိပ်ကို ြကင်နာတတ်သလို၊​ အယုအယကလဲ သိပ်​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ စကား​​ကိုလဲ ချိုအီ​​ေန​​ေအာင် ​​ေြပာတတ်​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ စိတ်အာရံု အား​​လံုး​​ ဂျူလီ့​​အ​​ေပါ် ပံုကျသွား​​ခဲ့​​တာပါဘဲ။

@@@@@@@@@@@@@@

အပိုင်း​​(၂)

တစ်ရက်မှာ တိုက်ခန်း​​က ဝရံတာ​​ေလး​​မှာ ထွက်ရပ်ြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ် အ​​ေတွး​​နက်​​ေနတုန်း​​ ဂျူလီက ကျွန်​​ေတာ့်​​ရဲ့​​ အ​​ေနာက်က​​ေန သိုင်း​​ဖက်လိုက်ပါတယ်..  ဒီတိုက်ခန်း​​ဟာ ဂျူလီအတွက် ကျွန်​​ေတာ် ဝယ်ထား​​​ေပး​​တဲ့​​တိုက်ခန်း​​ပါ။ ဂျူလီက “ကိုက အရမ်း​​​ေချာတာဘဲ.. မိန်း​​ခ​​ေလး​​တစ်​​ေယာက်ရဲ့​​ နှလံုး​​သား​​ကို ​​ေကာင်း​​​ေကာင်း​​ြကီး​​ ဆွဲ​​ေဆာင်ထား​​နိုင်စွမ်း​​ ရှိတဲ့​​သူဘဲ​​ေနာ်.. ဒါ​​ေြကာင့်​​လဲ ဂျူလီက ကို့​​ကို သိပ်ချစ်မိတာ​​ေပါ့​​”  လို့​​ တိုး​​တိုး​​​ေလး​​နဲ့​​ ကပ်ချွဲြပီး​​​ေြပာလိုက်​​ေတာ့​​ သူ့​​ရဲ့​​ စကား​​လံုး​​​ေတွက ကျွန်​​ေတာ့်​​ဇနီး​​ ​​ေကသီကို ရုတ်တရက် အမှတ်ရသွား​​​ေစခဲ့​​ပါတယ်..  ​​ေကသီနဲ့​​ကျွန်​​ေတာ် အိမ်​​ေထာင်ဦး​​ကာလတုန်း​​ကလည်း​​ ​​ေကသီက ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို “ ​​ေမာင်ဟာ မိန်း​​ခ​​ေလး​​​ေတွအတွက် အ​​ေတာ့်​​ကို ဆွဲ​​ေဆာင်အား​​​ေကာင်း​​တဲ့​​သူ.. ​​ေကသီ​​ေတာ့​​ စိတ်မချ ြဖစ်​​ေနရ ဦး​​​ေတာ့​​မယ်”  လို့​​ ​​ေြပာခဲ့​​ဖူး​​ပါတယ်.. ဒီစကား​​ကို ြပန်သတိရမိ​​ေတာ့​​ ​​ေကသီကို သစ္စာ​​ေဖာက် မိတာ ​​ေနာင်တရမိ သလို ြဖစ်သွား​​ရပါတယ်.. ဒါ​​ေပမဲ့​​ ​​ေအး​​စက်​​ေနတဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ရဲ့​​ အိမ်​​ေထာင်​​ေရး​​ဟာ ြပန် လည်ြပီး​​ ​​ေနွး​​​ေထွး​​ လာဖို့​​လဲ ​​ေမျှာ်လင့်​​ချက် မရှိ​​ေတာ့​​ပါဘူး​​… ကျွန်​​ေတာ် ကိုယ်တိုင်လည်း​​ ငယ်ရွယ်လှပြပီး​​ တီတီတာတာ ​​ေြပာတတ်တဲ့​​ ဂျူလီကို ချစ်​​ေနမိြပီပဲ​​ေလ။

ကျွန်​​ေတာ် ဂျူလီနဲ့​​ မျက်နှာြခင်း​​ဆိုင် ရပ်လိုက်ြပီး​​ “ဂျူလီ.. တိုက်ခန်း​​အတွက် လိုအပ်တဲ့​​ ပရိ​​ေဘာဂ​​ေတွ သွား​​ဝယ်မယ်ဆို သွား​​​ေလ။ ကိုယ် အလုပ်ရှိ​​ေသး​​လို့​​ ကုမ္ပဏီကို ြပန်သွား​​လိုက်ဦး​​မယ်..”  ကျွန်​​ေတာ့်​​ စကား​​ကို ြကား​​​ေတာ့​​ ဂျူလီရဲ့​​ မျက်နှာ ညှိုး​​သွား​​ပါတယ်။ ပရိ​​ေဘာဂဆိုင်ကို ကျွန်​​ေတာ်တို့​​၂​​ေယာက် အတူ သွား​​ြကမယ်လို့​​ သူ့​​ကို ကတိ​​ေပး​​ထား​​ခဲ့​​တာ​​ေြကာင့်​​ ၂​​ေယာက် အတူတူ သွား​​လိမ့်​​မယ်လို့​​ ဂျူလီက ​​ေမျှာ်လင့်​​ထား​​တာပါ။ မြကာခင်မှာ ​​ေကသီ့​​ကို ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​ ဂျူလီအ​​ေြကာင်း​​ ဖွင့်​​​ေြပာြပီး​​ တရား​​ဝင် ကွာရှင်း​​မယ်.. ြပီး​​ရင် ဂျူလီနဲ့​​ အတူတူ ​​ေနြကမယ် ဆိုြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ စီစဉ်ထား​​ခဲ့​​ြက​​ေပမဲ့​​ ခက်​​ေနတာက တကယ်တမ်း​​ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေကသီကို ကွာရှင်း​​စကား​​ စ​​ေြပာဖို့​​ ဆိုတာ ခက်ခဲလွန်း​​လှပါတယ်.. ဘယ်​​ေလာက်ဘဲ တတ်နိုင်သ​​ေလာက် ညင်ညင် သာသာ ြဖစ်​​ေအာင် ​​ေြပာ​​ေြပာ ​​ေကသီအတွက်​​ေတာ့​​ အြပင်း​​အထန် နာကျင်ခံစား​​ရမှာပါဘဲ.. ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်ရဲ့​​ ြကား​​မှာ ဟိုး​​အရင် အိမ်​​ေထာင်ဦး​​ ဘဝကလို ရင်ခုန်လှိုက်​​ေမာစွာနဲ့​​ ပူ​​ေနွး​​တဲ့​​ အချစ်မျိုး​​ မရှိြက​​ေတာ့​​ တာက လွဲလို့​​ ​​ေကသီဟာ ကျွန်​​ေတာ့်​​အတွက်  သိပ်ကို ​​ေကာင်း​​တဲ့​​ ဇနီး​​တစ်​​ေယာက်ပါ။

ကျွန်​​ေတာ်ြကိုက်တတ်တဲ့​​ မနက်စာကို ကျွန်​​ေတာ်မထခင်  သူတစ်​​ေယာက်တည်း​​ ​​ေစာ​​ေစာထြပီး​​ အြမဲတမ်း​​ ြပင်ဆင်ထား​​တတ်သလို ည​​ေနလဲ ရံုး​​က​​ေနလဲ အချိန်မှန် ြပန်​​ေရာက်ြပီး​​ ဘယ်​​ေလာက်​​ေတာင် အလုပ် ပင်ပန်း​​သည်ြဖစ်​​ေစ မနား​​နိုင်ဘဲ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်အတွက် ညစာကို ကျွန်​​ေတာ်စား​​သည်ြဖစ်​​ေစ၊​ မစား​​ြဖစ်သည်ြဖစ်​​ေစ ြပင်ဆင်ချက်ြပုတ်ပါတယ်.. ကျွန်​​ေတာ်က​​ေတာ့​​ ​​ေစာ​​ေစာြပန်​​ေရာက်တဲ့​​ ​​ေန့​​မှာ​​ေတာင် သူ့​​ကို ကူ​​ေဖာ်မရဘဲ တီဗီ​​ေရှ့​​မှာထိုင်၊​ တီဗီြကည့်​​ရင်း​​ ​​ေကသီချက်ြပုတ်ြပီး​​ချိန်ထိ ​​ေစာင့်​​​ေနတတ်ပါတယ်.. စား​​​ေသာက်ြပီး​​​ေတာ့​​မှ တီဗီဆက်ြကည့်​​ရင်ြကည့်​​၊​ မြကည့်​​ရင်လဲ ကွန်ပျူတာ​​ေရှ့​​မှာ အလုပ်များ​​သလိုလိုနဲ့​​ ထိုင်​​ေနြပီး​​ ဂျူလီ့​​မျက်နှာ​​ေလး​​ကို မှန်း​​ဆကာ သူ့​​အ​​ေြကာင်း​​​ေလး​​​ေတွ ​​ေတွး​​ရင်း​​ သူ့​​ကို သတိရ​​ေန တတ်ပါတယ်။ ဘယ်လိုဘဲြဖစ်ြဖစ် ကွာရှင်း​​စကား​​​ေြပာဖို့​​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​နှုတ်က ထွက်ဖို့​​ ခက်ခဲလွန်း​​တာ​​ေတာ့​​ အမှန်ပါ။

ဒီြကား​​ထဲမှာ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေကသီကို ​​ေနာက်သလိုလိုနဲ့​​ စကား​​ စြကည့်​​ခဲ့​​ဖူး​​ပါတယ်.. “​​ေကသီ တကယ်လို့​​များ​​ ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေမာင်က ကွာရှင်း​​ခွင့်​​​ေတာင်း​​မယ်ဆိုရင် ​​ေကသီဘာလုပ်မလဲ ”လို့​​ ရယ်​​ေမာ ရင်း​​နဲ့​​ ​​ေသွး​​တိုး​​စမ်း​​ရင်း​​ လှမ်း​​​ေြပာလိုက်ပါတယ်။ ​​ေကသီက ကျွန်​​ေတာ့​​ကို အချိန်​​ေတာ်​​ေတာ်​​ေလး​​ ြကာ​​ေအာင် စိုက်ြပီး​​ ြကည့်​​​ေနခဲ့​​ပါတယ်။ စကား​​တစ်ခွန်း​​မှ​​ေတာ့​​ ြပန်မ​​ေြပာပါဘူး​​.. ဒါ​​ေပမဲ့​​ သူ့​​စိတ်ထဲမှာ ဒီစကား​​ ဟာ ​​ေနာက်​​ေြပာင်တဲ့​​ စကား​​ ြဖစ်လိမ့်​​မယ်လို့​​ဘဲ ယံုြကည်ပံု ရပါတယ်.. ဒါနဲ့​​​ေတာင် ​​ေကသီ့​​ မျက်ဝန်း​​​ေလး​​​ေတွမှာ မျက်ရည်စ​​ေတွနဲ့​​ လက်ခနဲ ြဖစ်သွား​​ြပီး​​ မှုန်မှိုင်း​​သွား​​ပါတယ်.. စကား​​တစ်ခွန်း​​မှ​​ေတာင် ခွန်း​​တံု့​​ မြပန်နိုင်ပါဘူး​​.. ကျွန်​​ေတာ် ကွာရှင်း​​မဲ့​​ ကိစ္စကို အတည်သာ​​ေြပာမယ်ဆိုရင် ​​ေကသီ ဘယ်​​ေလာက်များ​​ ခံစား​​ရမှာပါလဲ။ ​​ေကသီ ဘယ်လိုများ​​ တံု့​​ြပန်မယ် ဆိုတာ ကျွန်​​ေတာ် မှန်း​​ဆလို့​​​ေတာင် မရပါဘူး​​။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@

အပိုင်း​​(၃)

တစ်ရက်မှာ ​​ေကသီဟာ သူတို့​​ရံုး​​ကိစ္စတစ်ခုနဲ့​​ အြပင်ထွက်လာရင်း​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကုမ္ပဏီကို ​​ေရာက်လာပါတယ်.. ကံ​​ေကာင်း​​တာက အဲဒီအချိန်မှာ ဂျူလီက အြပင်ထွက်သွား​​ချိန် ြဖစ်​​ေနပါတယ်..  ဒါ​​ေပမဲ့​​ ​​ေကသီဟာ ကျွန်​​ေတာ့်​​ ဝန်ထမ်း​​​ေတွရဲ့​​ မျက်နှာ​​ေပါ်က စာနာသနား​​တဲ့​​ ဂရုဏာအရိပ်အ​​ေယာင်​​ေတွ၊​ ဖွင့်​​ဟမ​​ေြပာ​​ေပမဲ့​​ တစ်စံုတစ်ရာ ဖံုး​​ကွယ်ထား​​ပံုရတဲ့​​ မျက်ဝန်း​​​ေတွဆီက​​ေန သကင်္ာမကင်း​​ြဖစ်စရာ အရိပ်အ​​ေယာင်တစ်ခုခုကို ရှာ​​ေတွ့​​သွား​​ပံု ရခဲ့​​ပါတယ်.. သူဟာ ဝန်ထမ်း​​​ေတွကို ညင်ညင်သာသာ​​ေလး​​ ြပံုး​​ြပြပီး​​ စကား​​​ေြပာ​​ေနခဲ့​​​ေပမဲ့​​လို့​​ သူ့​​မျက်ဝန်း​​​ေတွ မှာ​​ေတာ့​​ နာကျင်တဲ့​​ ခါး​​သီး​​မှုတစ်မျိုး​​ကို ကျွန်​​ေတာ်​​ေတွ့​​လိုက်ပါတယ်.. ကျွန်​​ေတာ် ကိုယ်တိုင်လည်း​​ နာကျင်​​ေနပံုရတဲ့​​ ​​ေကသီမျက်ဝန်း​​​ေတွကိုြကည့်​​ြပီး​​ ဝမ်း​​နည်း​​လာမိပါတယ်.. ​​ေကသီကို ကျွန်​​ေတာ်မချစ်​​ေတာ့​​​ေပမဲ့​​ ရက်စက်နိုင်တဲ့​​စိတ်လည်း​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​မှာ မရှိပါဘူး​​။ ​​ေကသီဟာ  ြပန်ခါနီး​​ကျ​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို ြကည့်​​သွား​​တဲ့​​ အြကည့်​​​ေတွထဲမှာ အဓိပ္ပါယ်တစ်ချို့​​ ပါဝင်တဲ့​​ အြကည့်​​​ေတွနဲ့​​ ြကည့်​​သွား​​ခဲ့​​ပါတယ်.. နာကျင်ရိပ် တစ်ချို့​​နဲ့​​အတူ ​​ေတာင်း​​ပန်ရိပ်​​ေလး​​​ေတွ စွက်​​ေနခဲ့​​တယ်လို့​​ ကျွန်​​ေတာ်စိတ်ထဲ ခံစား​​နား​​လည်မိလိုက်ပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့​​ ကွာရှင်း​​ြပတ်စဲဖို့​​ ခုချိန်ထိ ြပတ်ြပတ်သား​​သား​​ မလုပ်​​ေသး​​ဘဲ အချိန်ဆွဲ​​ေနတဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို ဂျူလီကလည်း​​ တစ်ချိန်လံုး​​ ဖိအား​​​ေတွ ​​ေပး​​လာ​​ေနပါြပီ။ ဒီတစ်ပတ်ထဲမှာဘဲ ​​ေကသီကို ဖွင့်​​​ေြပာဖို့​​ ဂျူလီက ရာဇသံ​​ေပး​​ပါတယ်.. ကျွန်​​ေတာ်လည်း​​ ြပတ်သား​​ဖို့​​ အချိန်တန်ြပီလို့​​ ဆံုး​​ြဖတ်ြပီး​​ ဒီတစ်ပတ်မှာ ​​ေြပာပါမယ်လို့​​ ဂျူလီကို ကတိ​​ေပး​​လိုက် ပါ​​ေတာ့​​တယ်.. ဖွင့်​​​ေြပာဖို့​​ ဆံုး​​ြဖတ်ထား​​တဲ့​​ တစ်ရက်မှာ​​ေတာ့​​ ​​ေကသီြပင်ဆင်​​ေကျွး​​​ေမွး​​တဲ့​​ ည​​ေနစာကို စား​​​ေသာက်ြပီး​​ချိန်မှာ ကျွန်​​ေတာ် သူ့​​လက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်ြပီး​​ “​​ေကသီ မင်း​​ကို ​​ေမာင်​​ေြပာစရာရှိတယ်..” လို့​​ စကား​​စ လိုက်ပါတယ်... ဒီအခါ ပန်း​​ကန်သိမ်း​​ဖို့​​ ြပင်​​ေနတဲ့​​ ​​ေကသီဟာ ထမင်း​​စား​​ပွဲက ထိုင်ခံုမှာ ြပန်ထိုင်ချလိုက်ြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို ဘာမှ မ​​ေမး​​ ၊​ စကား​​လည်း​​ တစ်ခွန်း​​မှ မဆိုဘဲ သူ​​ေရှ့​​က စား​​ပွဲခင်း​​ကိုသာ စိုက်ြကည့်​​​ေနပါတယ်.. သူ့​​မျက်ဝန်း​​​ေတွထဲက နာကျင်ရိပ်​​ေတွကို ကျွန်​​ေတာ် ​​ေတွ့​​ြမင်လိုက်ရြပန်ပါြပီ။ ကျွန်​​ေတာ် ဘာ​​ေြပာမယ်ဆိုတာ ​​ေကသီ ရိပ်များ​​ ရိပ်မိ​​ေနမလား​​… စဉ်း​​စား​​ရင်း​​ ကျွန်​​ေတာ်ပါး​​စပ်က ကွာရှင်း​​ဖို့​​ကိစ္စကို ​​ေြပာထွက်ဖို့​​ ချက်ြခင်း​​ဘဲ ဝန်​​ေလး​​ သွား​​ရြပန်ပါြပီ..  ဒါ​​ေပမဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေတွ​​ေဝ​​ေနလို့​​ မြဖစ်​​ေတာ့​​ဘူး​​ ​​ေြပာကို​​ေြပာမှ ြဖစ်​​ေတာ့​​မယ်.. ဂျူလီကလဲ ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​ အြမဲတမ်း​​ အတူတူ​​ေနချင်လှြပီ.. ခုလိုတစ်ခါတစ်​​ေလမှ ​​ေတွ့​​ရတဲ့​​ ဘဝကို သူမ​​ေကျနပ်နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​.. ကျွန်​​ေတာ် ​​ေကသီကို တရား​​ဝင်ကွာရှင်း​​ြပီး​​ ဂျူလီနဲ့​​ဘဲ ဘဝအသစ်ကို စ​​ေတာ့​​မယ်..  ဒီလို​​ေတွး​​မိလိုက်ြပီး​​ အား​​ြပန်တင်း​​ရင်း​​ ​​ေကသီ့​​ကို ကျွန်​​ေတာ် ​​ေြပာချလိုက်ပါတယ်။

“​​ေမာင့်​​ကို ကွာရှင်း​​ခွင့်​​​ေပး​​ပါ ​​ေကသီ.. ​​ေမာင် မင်း​​နဲ့​​ ကွာရှင်း​​ချင်တယ်.. ”

ကျွန်​​ေတာ့်​​စကား​​ကို ြကား​​တဲ့​​ ​​ေကသီဟာ ထူး​​ထူး​​ြခား​​ြခား​​ တုန်လှုပ်ဟန်၊​ အံ့​​ဩဟန်လဲ မြပဘူး​​.. ဒါ​​ေပမဲ့​​ သူ့​​မျက်ဝန်း​​က​​ေန​​ေတာ့​​ မျက်ရည်​​ေတွ စီး​​ကျလာခဲ့​​ပါတယ်.. ြပီး​​​ေတာ့​​ ​​ေြကကွဲ ဆို့​​နင့်​​​ေနတဲ့​​ အသံနဲ့​​ “အ​​ေြကာင်း​​ြပ ချက်က ဘာ​​ေြကာင့်​​လဲ​​ေမာင် .. ​​ေမာင့်​​အ​​ေပါ် ဘာ​​ေတွများ​​ တာဝန်မ​​ေကျလို့​​လဲ.. ​​ေကသီ့​​ဘက်က မယား​​ဝတ္တရား​​ ပျက်ကွက်တာ ဘာများ​​ ရှိခဲ့​​လို့​​လဲ… ” မ​​ေမျှာ်လင့်​​ဘဲ ြကား​​လိုက်ရတဲ့​​ ​​ေကသီ့​​​ေမး​​ခွန်း​​​ေတွကို ြပန်​​ေြဖဖို့​​ ကျွန်​​ေတာ် ဆွံ့​​အသွား​​ပါတယ်.. ကျွန်​​ေတာ်ထင်တာက ကျွန်​​ေတာ့်​​ စကား​​ကို ြကား​​ရင် ​​ေကသီဟာ ​​ေအာ်ြကီး​​ဟစ်ကျယ်  ရန်​​ေတွ့​​မယ်၊​ ငိုယိုြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို ထုရိုက်မယ်၊​ ​​ေတွ့​​ရာနဲ့​​ ​​ေကာက်​​ေပါက်မယ်လို့​​ ​​ေမျှာ်လင့်​​ထား​​ခဲ့​​တာပါ။ ဒီလို​​ေမး​​ခွန်း​​မျိုး​​နဲ့​​ ရင်ဆိုင်ရမယ်လို့​​ ​​ေတွး​​ထင်မထား​​ခဲ့​​တာ​​ေြကာင့်​​ ​​ေကသီကို ဘာြပန်​​ေြပာရမှန်း​​ မသိ ြဖစ်ခဲ့​​ရပါတယ်.. ကျွန်​​ေတာ့်​​မျက်နှာကို မျက်ရည်​​ေတွြကား​​က​​ေန အြကာြကီး​​ စိုက်ြကည့်​​​ေနခဲ့​​ြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ အ​​ေြဖကို ​​ေကသီက ​​ေစာင့်​​ဆိုင်း​​​ေနခဲ့​​တယ်။ 

ကျွန်​​ေတာ့်​​ဆီက ဘာစကား​​သံမှ ထွက်မလာတဲ့​​အဆံုး​​ “​​ေကာင်း​​ြပီ​​ေလ..  ကွာရှင်း​​ဖို့​​ကို ​​ေမာင့်​​ဘက်က တကယ် လိုလား​​​ေနတယ် ဆိုမှ​​ေတာ့​​ ​​ေမာင့်​​စိတ်တိုင်း​​ကျသာ ဆံုး​​ြဖတ်ပါ…” လို့​​ ​​ေြပာြပီး​​ နာနာကျင်ကျင် ရှိုက်သံ​​ေတွ၊​ မျက်ရည်​​ေတွနဲ့​​  ​​ေကသီ ထမင်း​​စား​​ခန်း​​ထဲက​​ေန ​​ေြပး​​ထွက်သွား​​ခဲ့​​ပါတယ်။ အဲဒီညက ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်ရဲ့​​ အိပ်ခန်း​​ထဲကို ​​ေကသီ​​ေရာက်မလာပါဘူး​​။ အခန်း​​ပိုတစ်ခုမှာ သူ့​​တစ်​​ေယာက်တည်း​​ သွား​​အိပ်ပံု ရပါတယ်။ ​​ေသချာတာက  ​​ေကသီဟာ တစ်ညလံုး​​ ငို​​ေြကွး​​​ေနမှာ ​​ေသချာပါတယ်။ အ​​ေြကာင်း​​ြပချက် မ​​ေပး​​​ေပမဲ့​​ ​​ေကသီ နား​​လည်မယ်နိုင်မယ်လို့​​ ကျွန်​​ေတာ် ထင်ပါတယ်။ ​​ေကသီနဲ့​​ပတ်သက်ရင် ​​ေအး​​စက်​​ေနတဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ရဲ့​​ ခံစား​​ချက်​​ေတွကို သူြမင်​​ေတွ့​​နိုင်မှာပါ။ ခုချိန်မှာ​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ့​​ အသည်း​​နှလံုး​​က ဂျူလီအတွက်သာ ြဖစ်​​ေနပါြပီ။ ဂျူလီဟာ ကျွန်​​ေတာ့်​​ရင်ခုန်သံ ြမန်​​ေအာင်ြပုစား​​နိုင်တဲ့​​ နတ်သမီး​​တစ်ပါး​​ပါ။ ဂျူလီနဲ့​​ဆို ကျွန်​​ေတာ် သိပ်ကို​​ေပျာ်မယ်ဆိုတာ ြငင်း​​စရာ မလိုပါဘူး​​။

 @@@@@@@@@@@@@@@

အပိုင်း​​(၄)

​​ေနာက်ရက်ကစြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ်ဟာ ​​ေကသီနဲ့​​ ကွာရှင်း​​ြပတ်စဲဖို့​​ကိစ္စကို စ ြပင်ဆင်ပါတယ်. ကွာရှင်း​​စာချုပ်တစ်​​ေစာင် အြကမ်း​​​ေရး​​ြပီး​​ ​​ေကသီ့​​ကို ကျွန်​​ေတာ် ြပလိုက်တယ်.. အဲဒီစာချုပ်ထဲမှာ အခုလက်ရှိ ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​ ​​ေကသီ​​ေနတဲ့​​ အိမ်ရယ်၊​ ကျွန်​​ေတာ်စီး​​​ေနတဲ့​​ကား​​ရယ်၊​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ ကုမ္ပဏီရဲ့​​ ပိုင်ဆိုင်မှု ၃၀% ရယ်ကို ​​ေကသီ့​​ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်​​​ေပး​​​ေြကာင်း​​ ထည့်​​​ေရး​​ထား​​တာပါ။ ကျွန်​​ေတာ်ြပတဲ့​​ စာချုပ်အြကမ်း​​ကို ​​ေကသီက  ြဖတ်ခနဲ တစ်ချက်သာ ြကည့်​​ပါတယ်။ ြပီး​​​ေနာက်​​ေတာ့​​ တစ်စစီ ဆွဲဆုတ်လိုက်ြပီး​​  ကျွန်​​ေတာ့်​​​ေရှ့​​မှာ ရှံုး​​ပွဲချ ငို​​ေြကွး​​ပါ​​ေတာ့​​ တယ်။  ​​ေြက​​ေြကကွဲကွဲ ငို​​ေြကွး​​​ေနတဲ့​​ ​​ေကသီကိုြကည့်​​ြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ့​​ရင်ထဲမှာလဲ တစ်ဆစ်ဆစ်နဲ့​​ နာကျင်​​ေနသလို ခံစား​​မိပါတယ်။ ဒါ​​ေပမဲ့​​ တစ်ခုခု နှစ်သိမ့်​​ဖို့​​ ကျွန်​​ေတာ် မြကိုး​​စား​​ချင်​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ငို​​ေြကွး​​လိုက်တာက သူ့​​ရင်ထဲမှာ ခံစား​​​ေနတာ​​ေတွ နည်း​​နည်း​​​ေတာ့​​ ြဖစ်ြဖစ် သက်သာသွား​​လိမ့်​​မယ်လို့​​ ကျွန်​​ေတာ် ထင်ပါတယ်.. ခုလိုဆို​​ေတာ့​​ ဂျူလီအတွက်​​ေြကာင့်​​  ၁ဝနှစ်​​ေကျာ်ြကာ​​ေအာင် ​​ေပါင်း​​သင်း​​ခဲ့​​တဲ့​​ မိန်း​​မတစ်​​ေယာက်နဲ့​​ သူစိမ်း​​ြပင်ြပင် ြဖစ်ရ​​ေတာ့​​မှာကို ​​ေတွး​​မိ​​ေတာ့​​လည်း​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​စိတ်ထဲမှာ ဝမ်း​​နည်း​​မိြပီး​​ တစ်စံုတစ်ရာကို ဆံုး​​ရှံုး​​သလိုမျိုး​​ ခံစား​​ရတာ​​ေတာ့​​ အမှန်ပါ။ ကွာရှင်း​​ဖို့​​ စီစဉ်​​ေနရ​​ေပမဲ့​​ ကိုယ့်​​ကိုယ်ကို အြပစ်တစ်ခုခု ကျူး​​လွန်​​ေနမိတယ်လို့​​ခံစား​​​ေနမိပါတယ်။ ဒါ​​ေပမဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေနာက်ဆုတ်လို့​​လဲ မြဖစ်​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။ ​​ေကသီ့​​အ​​ေပါ် မတရား​​မှန်း​​ သိ​​ေပမဲ့​​ ဂျူလီရဲ့​​ အချစ်ကိုလည်း​​ ကျွန်​​ေတာ် မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး​​။ ဂျူလီနဲ့​​​ေနဖို့​​ ဆံုး​​ြဖတ်ချက် ချြပီး​​သား​​ ြဖစ်​​ေနခဲ့​​ြပီပဲ​​ေလ။

အဲဒီညမှာ ​​ေကသီဟာ စာ​​ေရး​​စား​​ပွဲ​​ေပါ်မှာ ထိုင်ြပီး​​ တစ်စံုတစ်ခုကို ​​ေရး​​​ေနတာ ​​ေတွ့​​ရပါတယ်.. ညတစ်​​ေရး​​နိုး​​လို့​​ ​​ေရထ​​ေသာက်ချိန်ထိလဲ အဲဒီစား​​ပွဲမှာ သူရှိ​​ေနတုန်း​​ပါ။ ကျွန်​​ေတာ် ြပန်အိပ်​​ေပျာ်သွား​​ြပီး​​လို့​​  မိုး​​လင်း​​​ေတာ့​​ မနက်စာ စား​​ချိန်မှာ ​​ေကသီဟာ သူကိုယ်တိုင်​​ေရး​​ထား​​တဲ့​​ ကွာရှင်း​​စာချုပ် အြကမ်း​​တစ်​​ေစာင်ကို လာြပပါတယ်.. သူ့​​စာချုပ်ထဲမှာ ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​ ကွာရှင်း​​ြပတ်စဲတဲ့​​အတွက် ဘယ်လိုရပိုင်ခွင့်​​မျိုး​​ကိုမှ သူယူမှာ မဟုတ်တဲ့​​အ​​ေြကာင်း​​၊​ ဒါ​​ေပမဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​ မကွာရှင်း​​ခင် တစ်လတိတိ အချိန်​​ေပး​​ြပီး​​ သူနဲ့​​အတူတူ ယခင်ကအတိုင်း​​ ပံုမှန်အ​​ေနအထား​​မျိုး​​ အတတ်နိုင်ဆံုး​​ ​​ေန​​ေပး​​ဖို့​​ ​​ေတာင်း​​ဆိုထား​​ပါတယ်။ သူ့​​အ​​ေြကာင်း​​ြပချက်က ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်ရဲ့​​ သား​​​ေလး​​ဟာ ​​ေနာက်၃ရက်​​ေလာက်ဆို ​​ေနွရာသီ ​​ေကျာင်း​​တစ်လပိတ်တာမို့​​ အ​​ေဆာင်က​​ေန အိမ်ကိုြပန်လာ​​ေတာ့​​မှာ ြဖစ်ပါတယ်။ ကွာရှင်း​​တဲ့​​ကိစ္စကို သား​​​ေရှ့​​မှာ မြဖစ်​​ေစချင်တာ​​ေြကာင့်​​ သား​​ရှိ​​ေနတဲ့​​ ဒီတစ်လ အချိန်အတွင်း​​မှာ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​၂​​ေယာက် ဘာမှ မြဖစ်သလို ပံုမှန်အတိုင်း​​ ​​ေနြပချင်တယ် လို့​​ ​​ေကသီက ​​ေတာင်း​​ဆို ပါတယ်။ ကျိုး​​​ေြကာင်း​​ ဆီ​​ေလျာ်တဲ့​​ ​​ေကသီရဲ့​​ ​​ေတာင်း​​ဆိုချက်ကို ကျွန်​​ေတာ်လဲ ​​ေလျာ​​ေလျာရှူရှူ လက်ခံလိုက် ပါတယ်။

​​ေကသီက ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို “​​ေမာင်… ​​ေကသီတို့​​ ၂​​ေယာက်ရဲ့​​ မဂင်္လာဦး​​ရက်တုန်း​​က ​​ေကသီ ဒီအိမ်ထဲကို ဘယ်လို​​ေရာက်လာတယ်ဆိုတာ ​​ေမာင်မှတ်မိ​​ေသး​​လား​​” လို့​​တိုး​​ဖွ ညင်သာတဲ့​​ အသံ​​ေလး​​နဲ့​​ ​​ေမး​​လိုက် တဲ့​​ ​​ေကသီရဲ့​​ ​​ေလသံနဲ့​​ ​​ေမး​​ခွန်း​​က ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်ရဲ့​​ မဂင်္လာဦး​​ရက်ကို ြပန်အမှတ်ရ သွား​​​ေစခဲ့​​ ပါတယ်.. “​​ေမာင်.. မှတ်မိပါတယ်”  လို့​​ ​​ေခါင်း​​ညိတ်ြပီး​​ ြပန်​​ေြပာလိုက်​​ေတာ့​​ ​​ေကသီက ဆက်ြပီး​​​ေြပာပါတယ်.. “အဲဒီ​​ေန့​​တုန်း​​က ​​ေမာင်က ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေပွ့​​ချီြပီး​​ ကား​​​ေပါ်က​​ေန အိမ်ထဲ ​​ေခါ်လာခဲ့​​တာ​​ေလ။ ခုထိ ​​ေကသီမှတ်မိ​​ေနပါတယ်။ ​​ေမာင့်​​ကို ​​ေကသီတစ်ခု ​​ေတာင်း​​ဆိုချင်တာက ​​ေမာင်နဲ့​​ မကွာရှင်း​​ခင် အတူတူ​​ေနခွင့်​​ရတဲ့​​ ဒီတစ်လအတွင်း​​မှာ ​​ေမာင်​​ေရာ ​​ေကသီ​​ေရာ အလုပ်ကို သွား​​ြကတဲ့​​ မနက်တိုင်း​​ အိမ်ခန်း​​ထဲက​​ေန ြခံဝင်း​​ထိ ​​ေမာင်က ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေပွ့​​ချီသွား​​​ေပး​​ပါ။ သား​​​ေလး​​ ြပန်​​ေရာက်တဲ့​​ ​​ေန့​​ကစလို့​​ ​​ေကသီတို့​​ လမ်း​​ခွဲြကမဲ့​​ ​​ေနာက် တစ်လတိတိကို ​​ေန့​​တိုင်း​​ မပျက်မကွက် လုပ်​​ေပး​​ပါလို့​​ ​​ေတာင်း​​ဆိုချင်ပါတယ်.. ဒါ​​ေလး​​ကို ​​ေမာင် လိုက်​​ေလျာ​​ေပး​​နိုင်မလား​​ဟင်” ​​ေကသီရဲ့​​ ​​ေတာင်း​​ဆိုစကား​​ကို ြကား​​ရ​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေတွ​​ေဝ တံု့​​ဆိုင်း​​​ေနြခင်း​​ မရှိဘဲ လိုက်​​ေလျာဖို့​​ သ​​ေဘာတူလိုက်ပါတယ်.. ရက်ရက်စက်စက် ချန်ထား​​ြခင်း​​ခံရမဲ့​​ ​​ေကသီအတွက် ဒီ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ လိုက်​​ေလျာဖို့​​ သင့်​​ပါတယ်လို့​​ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေတွး​​လိုက်မိပါတယ်။ ​​ေကသီဟာ မဂင်္လာဦး​​ ကာလတုန်း​​က ​​ေပျာ်ရွှင်ခဲ့​​ရတဲ့​​ အြဖစ်​​ေတွကို ြပန်သတိရြပီး​​ အခု ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်ရဲ့​​ အိမ်​​ေထာင်​​ေရး​​ကို ​​ေပျာ်ရွှင်စရာ အမှတ်တရ​​ေတွနဲ့​​သာ အဆံုး​​သတ်ချင်ပံုရပါတယ်..

ကျွန်​​ေတာ်က ​​ေကသီရဲ့​​ ​​ေတာင်း​​ဆိုချက် အ​​ေြကာင်း​​ကို ဂျူလီ့​​ကို ​​ေြပာြပြပီး​​ တစ်လ​​ေလာက် ​​ေစာင့်​​​ေပး​​ ဖို့​​ ​​ေြပာလိုက်​​ေတာ့​​ ဂျူလီက မျက်နှာကို တစ်ချက်မဲ့​​လိုက်ြပီး​​ အား​​ရပါး​​ရ ရယ်​​ေမာပါတယ်… ြပီး​​​ေတာ့​​ “ဒါ သက်သက် ညစ်တာ… ကို့​​မိန်း​​မက ဘာ​​ေတွ ပရိယာယ်ဆင်ဦး​​မလို့​​လဲ မသိဘူး​​.. အို.. သူဘာဘဲ လုပ်လုပ်​​ေလ ​​ေနာက်ဆံုး​​​ေတာ့​​ ကွာရှင်း​​တာကိုဘဲ သူခံရမှာပါ။ ရပါတယ် တစ်လ​​ေလာက် ထပ်​​ေစာင့်​​ရလဲ ဂျူလီ​​ေစာင့်​​ပါမယ်” လို့​​ သူ့​​ကိုယ်သူ ယံုြကည်စွာနဲ့​​ အခိုင်အမာ ​​ေြပာလိုက်ပါတယ်.. ဂျူလီရဲ့​​ စကား​​က ကျွန်​​ေတာ့်​​စိတ်ကို ကသိ က​​ေအာက် ြဖစ်​​ေစြပီး​​ ​​ေကသီအတွက်လည်း​​ စိတ်မ​​ေကာင်း​​ြဖစ်မိပါတယ်.. တကယ် တမ်း​​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ် ကွာရှင်း​​ချင်တယ် ဆို​​ေပမဲ့​​ ​​ေကသီ့​​မှာ ဘာမှ အြပစ်မရှိရှာပါဘူး​​… ဂျူလီကို ချစ်မိတဲ့​​ အ​​ေြကာင်း​​ တစ်ခုတည်း​​နဲ့​​ ​​ေကသီကို ကျွန်​​ေတာ် ထား​​ခဲ့​​ရမှာပါ။

@@@@@@@@@@@@@@

အပိုင်း​​(၅)

အရင်ကတည်း​​က ​​ေကသီနဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်ဟာ မဂင်္လာဦး​​ ကာလ​​ေတွတုန်း​​ကလို ယုယုယယနဲ့​​ သည်း​​သည်း​​လှုပ် ြဖစ်မ​​ေန​​ေတာ့​​ဘဲ ​​ေအး​​စက်စက် ြဖစ်​​ေနခဲ့​​တာ ြကာြပီဆို​​ေပမဲလို့​​ စိမ်း​​စိမ်း​​ကား​​ကား​​ ြဖစ်တာမျိုး​​ မရှိခဲ့​​ဘဲ ြက​​ေပမဲ့​​ ကွာရှင်း​​ဖို့​​ကိစ္စ ဖွင့်​​​ေြပာ လိုက်တဲ့​​​ေန့​​ကစလို့​​ ​​ေကသီနဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​အြကား​​မှာ အရိပ်မဲြကီး​​ တစ်ခု ြခား​​သွား​​ခဲ့​​သလို ခံစား​​လိုက်ရပါတယ်။ ​​ေကသီရဲ့​​ မျက်နှာ​​ေပါ်မှာလည်း​​ အြပံုး​​တစ်စကိုမှ မ​​ေတွ့​​ ရ​​ေတာ့​​ဘဲ ဝမ်း​​နည်း​​​ေြကကွဲ​​ေနတဲ့​​ မျက်နှာကိုသာ ​​ေတွ့​​ရ​​ေတာ့​​တယ်။ တစ်​​ေယာက်နဲ့​​ တစ်​​ေယာက် စကား​​​ေြပာဖို့​​ ကိုလည်း​​ ​​ေရှာင်လွှဲ​​ေနခဲ့​​ြက​​ေတာ့​​ တကယ့်​​ကို တစိမ်း​​ြပင်ြပင် ြဖစ်သွား​​ြကသလိုပါဘဲ။

သား​​ြပန်​​ေရာက်လာတဲ့​​ ပထမဆံုး​​​ေန့​​ ရံုး​​သွား​​ချိန်မှာ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက် သ​​ေဘာတူထား​​တဲ့​​ အတိုင်း​​ ​​ေကသီကို အခန်း​​ထဲက​​ေန အိမ်​​ေရှ့​​ြခံဝင်း​​ တံခါး​​​ေပါက်ထိ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေပွ့​​ချီလာ​​ေတာ့​​ ၂​​ေယာက်လံုး​​က နူး​​ညံ့​​ ​​ေပျာ့​​​ေြပာင်း​​ မ​​ေနခဲ့​​ဘဲ  ​​ေတာင့်​​ ​​ေတာင့်​​ြကီး​​​ေတွ ြဖစ်​​ေနခဲ့​​ြကတယ်။ တစ်​​ေယာက်နဲ့​​တစ်​​ေယာက် ခုလို ြကင်ြကင်နာနာ၊​ ယုယုယယ မ​​ေနြဖစ်ခဲ့​​တာ ြကာခဲ့​​ြပီဆို​​ေတာ့​​ ​​ေနွး​​​ေနွး​​​ေထွး​​​ေထွး​​​ေတာင် မ​​ေနတတ်​​ေတာ့​​ သလိုပါဘဲ။ ဘာမှ မသိရှာတဲ့​​ သား​​​ေလး​​က​​ေတာ့​​ “​​ေဟး​​…  ​​ေဖ​​ေဖက ​​ေမ​​ေမ့​​ကို ​​ေပွ့​​ထား​​တယ်ကွ” လို့​​ ​​ေအာ်ဟစ်ြပီး​​ ဝမ်း​​သာအား​​ရ လက်ခုပ်​​ေလး​​ တီး​​ရှာပါတယ်။ သား​​ရဲ့​​ အသံက ကျွန်​​ေတာ့်​​ အသည်း​​နှလံုး​​ကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သလို ခံစား​​လိုက်ရပါတယ်။ အိမ်​​ေရှ့​​ြခံဝင်း​​ထဲ​​ေရာက်ချိန်မှာ “ကွာရှင်း​​မဲ့​​ကိစ္စ သား​​​ေလး​​ မသိပါ​​ေစနဲ့​​ဦး​​နာ်” လို့​​ ​​ေကသီက တိုး​​တိုး​​​ေလး​​ ​​ေြပာလိုက်​​ေတာ့​​ သူ့​​ကို​​ေပွ့​​ချီထား​​ရက်နဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေခါင်း​​ညိတ်ြပလိုက်ြပီး​​ “စိတ်ချပါကွာ” လို့​​ ​​ေြပာလိုက်​​ေပမဲ့​​ စိတ်ထဲမှာ​​ေတာ့​​ မသက်မသာ ခံစား​​​ေနရတာ အမှန်ပါဘဲ.. ြခံ​​ေရှ့​​​ေရာက်​​ေတာ့​​ ​​ေကသီကို ချ​​ေပး​​လိုက်ြပီး​​ ကား​​​ေပါ် ​​ေမာင်း​​တက်ခဲ့​​လိုက်ပါတယ်.. ​​ေကသီက​​ေတာ့​​ ခပ်​​ေနှး​​​ေနှး​​ ​​ေြခလျမ်း​​​ေတွနဲ့​​ ဘတ်စ်ကား​​ဂိတ်ကို ထွက်ခွာသွား​​ပါတယ်။

​​ေနာက်​​ေန့​​​ေတွမှာ​​ေတာ့​​ ပထမဆံုး​​​ေန့​​ကလို  ခပ်​​ေတာင့်​​​ေတာင့်​​ ြဖစ်မ​​ေနြက​​ေတာ့​​ဘဲ ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေပွ့​​ချီရတာ သက်​​ေတာင့်​​သက်သာ ရှိလာတယ်..  ​​ေကသီကလည်း​​ ကျွန်​​ေတာ်ရဲ့​​ လည်ပင်း​​ကို ြပန်ြပီး​​ သိုင်း​​ဖက်လာ တတ်တယ်.. ​​ေကသီရဲ့​​ အကင်္ျီမှာ ဆွတ်ထား​​တဲ့​​ ​​ေရ​​ေမွှး​​နံ့​​​ေလး​​ကို​​ေတာင် ကျွန်​​ေတာ့​​ နှာဝမှာ အတိုင်း​​သား​​ ရှုရှိုက်​​ေနရတယ်.. အဲဒီ​​ေရ​​ေမွှး​​နံ့​​ကို ရလိုက်​​ေတာ့​​မှ  ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေရ​​ေမွှး​​ပုလင်း​​ မဝယ်​​ေပး​​ြဖစ်တာ ဘယ်နှနှစ် ရှိသွား​​ြပီလဲ ဆိုတာကို ြပန်စဉ်း​​စား​​​ေတာ့​​ ဘယ်​​ေလာက် ြကာသွား​​ြပီဆိုတာ  မှတ်ကိုမမှတ်မိ​​ေတာ့​​..  ဟိုအရင်တုန်း​​ က​​ေတာ့​​ ​​ေကသီ ြကိုက်တတ်တဲ့​​ ​​ေရ​​ေမွှး​​ပုလင်း​​​ေတွတိုင်း​​ ကျွန်​​ေတာ် ဝယ်​​ေပး​​ခဲ့​​တာချည်း​​ပါဘဲ..  တစ်အိမ်ထဲ ​​ေနြက​​ေပမဲ့​​လို့​​ ​​ေကသီနဲ့​​ ပတ်သက်တဲ့​​ အ​​ေြကာင်း​​​ေတွ ကျွန်​​ေတာ် သတိမထား​​ြဖစ်တာ ြကာခဲ့​​ြပီဆိုတာ ကိုယ့်​​ကိုယ်ကို သိလိုက်ရတယ်။ သက်ြပင်း​​ကိုဖွဖွ  ချလိုက်မိ​​ေတာ့​​ ​​ေကသီက ကျွန်​​ေတာ့်​​ မျက်နှာကို ​​ေမာ့​​ြကည့်​​လာတယ်.. ကျွန်​​ေတာ်လဲ ​​ေကသီ့​​မျက်နှာကို ြပန်ငံု့​​ြကည့်​​မိ လိုက်ြပန်တယ်..  ဒီ​​ေတာ့​​မှ သတိထား​​ လိုက်မိတာက ​​ေကသီဟာ လွန်ခဲ့​​တဲ့​​ ၁ဝနှစ် ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ မဂင်္လာဦး​​ချိန်​​ေတွတုန်း​​ကလို ငယ်ရွယ်နုပျိုတဲ့​​ မိန်း​​ခ​​ေလး​​တစ်​​ေယာက် မဟုတ်​​ေတာ့​​ပါဘဲလား​​။ ​​ေကသီရဲ့​​ မျက်နှာနဲ့​​ မျက်လံုး​​​ေထာင့်​​​ေတွမှာ အ​​ေရး​​အ​​ေြကာင်း​​ တစ်ချို့​​ ထင်စြပု​​ေနခဲ့​​ြပီ။ လှပတဲ့​​ ​​ေကသီ့​​မျက်နှာဟာ နုပျိုသစ်လွင်ြပီး​​ တက်ြကွတဲ့​​ အလှမျိုး​​ မဟုတ်​​ေတာ့​​​ေပမဲ့​​ ရင့်​​ကျက်ြခင်း​​နဲ့​​အတူ ကျက်သ​​ေရရှိတဲ့​​ အမျိုး​​သမီး​​တစ်ဦး​​ရဲ့​​ အလှကို ထပ်​​ေဆာင်း​​ထား​​ခဲ့​​ြပီ။

@@@@@@@@@@@@@@ 

အပိုင်း​​(၆)

​​ေနာက် တစ်တစ်ပတ်​​ေလာက်အြကာမှာ ​​ေကသီကို ကျွန်​​ေတာ်​​ေပွ့​​ချီလိုက်​​ေတာ့​​ ​​ေကသီက “ညတုန်း​​က မိုး​​ရွာထား​​တာ ြခံထဲက ​​ေကျာက်ြပား​​က ​​ေချာ​​ေနတယ်.. သတိထား​​​ေနာ်” လို့​​ တိုး​​တိုး​​​ေလး​​ သတိ​​ေပး​​ စကား​​ကို ​​ေြပာလာတယ်။ ကျွန်​​ေတာ့်​​ ရင်ထဲမှာ ​​ေနွး​​ကနဲ ခံစား​​လိုက်ရြပီး​​ ြကည်နူး​​ စိတ်က​​ေလး​​ နဲ့​​ ​​ေကသီ့​​ကို ြပံုး​​လိုက်​​ေတာ့​​ ​​ေကသီက မျက်နှာနီြပီး​​ ​​ေခါင်း​​ကို ငံု့​​သွား​​ခဲ့​​ တယ်။ ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေပွ့​​ထား​​ရတဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ရဲ့​​ ခံစား​​ချက်ဟာ ပထမ​​ေန့​​တုန်း​​ကလို တာဝန်အရ လုပ်ရတာမျိုး​​ မဟုတ်​​ေတာ့​​ဘဲ တကယ့်​​ကို စိတ်ပါ လက်ပါ ြဖစ်လာတယ်။ဒါ​​ေပမဲ့​​ ဒီအ​​ေြကာင်း​​​ေတွကို ဂျူလီကို ကျွန်​​ေတာ်လံုး​​ဝ မ​​ေြပာမိဘူး​​။ ဂျူလီရဲ့​​ “ဘာ​​ေတွထူး​​ြခား​​​ေသး​​လဲ” ဆိုတဲ့​​ အ​​ေမး​​ကို ဘာမှ “မထူး​​ြခား​​ပါဘူး​​ကွာ” ဆိုြပီး​​ ခပ်​​ေပါ့​​​ေပါ့​​ အ​​ေြဖကိုသာ ​​ေပး​​ြဖစ်ခဲ့​​တယ်။

​​ေနာက်ရက်​​ေတွမှာလည်း​​ ​​ေကသီဟာ ကျွန်​​ေတာ်ရဲ့​​ အကင်္ျီကို  မီး​​ပူတိုက်ြပီး​​ ဘယ်​​ေပါ်မှာ တင်ထား​​တယ်.. ဘယ်​​ေဘာင်း​​ဘီနဲ့​​ ဝတ်သွား​​၊​ ြပန်လာရင် ည​​ေနအတွက် ဘယ်ဟိုတယ်မှာ သား​​​ေလး​​ြကိုက်တာ​​ေလး​​ ဝယ်ခဲ့​​ပါ စသြဖင့်​​ ​​ေြပာတတ်လာတယ်.. ညြပန်​​ေရာက်ရင် သား​​ရယ် ​​ေကသီရယ်၊​ ကျွန်​​ေတာ်ရယ် ညစာအတူတူစား​​ြက၊​ တီဗီကလာတဲ့​​ အစီအစဉ်​​ေတွ ထိုင်ြကည့်​​ြပီး​​ ရယ်​​ေမာြကနဲ့​​ ခါတိုင်း​​ ဒီချိန်​​ေတွမှာ ဂျူလီကို သတိရ​​ေနတတ်တဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​စိတ်​​ေတွ မိသား​​စု​​ေပျာ်ရွှင်မှုထဲ နှစ်ြမုပ်လာတယ်.. ဂျူလီဟာ ကျွန်​​ေတာ့်​​ သတိရြခင်း​​​ေတွထဲမှာ မှုန်ဝါး​​ဝါး​​ြဖစ်လာခဲ့​​ြပီ။ ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေပွ့​​ချီရတာလည်း​​ တစ်ရက်ထက်တစ်ရက် ပိုြပီး​​ ​​ေပါ့​​​ေပါ့​​ပါး​​ပါး​​ ြဖစ်လာတယ်လို့​​ ကျွန်​​ေတာ် ထင်လာခဲ့​​တယ်။

ရက် ၂ဝ​​ေလာက်ြကာ​​ေတာ့​​ မနက် ရံုး​​သွား​​ြကဖို့​​ အဝတ်လဲ​​ေနတဲ့​​ ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေပွ့​​ချီဖို့​​​ေစာင့်​​ရင်း​​ ကျွန်​​ေတာ်က “​​ေကသီ မင်း​​ကို ​​ေပွ့​​ရတာ အရင်ကထက်စာရင် ပိုြပီး​​​ေပါ့​​သွား​​သလိုဘဲ။ ​​ေမာင်က  ပိုြပီး​​ အား​​ရှိလာလို့​​ ြဖစ်မယ် ထင်တယ်​​ေနာ်” လို့​​ ​​ေနာက်ြပီး​​ ​​ေြပာလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီချိန်မှာ ​​ေကသီက အဝတ်​​ေတွ တစ်စံုြပီး​​တစ်စံု ​​ေရွး​​​ေနရင်း​​ သူနဲ့​​​ေတာ်တဲ့​​ အကင်္ျီကို ရှာမ​​ေတွ့​​ြဖစ်​​ေနဟန်နဲ့​​ သက်ြပင်း​​ချလိုက်ြပီး​​ “အကင်္ျီ​​ေတွလဲ တစ်​​ေန့​​တစ်​​ေန့​​ ပိုြကီး​​ြကီး​​လာတယ်ထင်တယ်.. ကျွန်မနဲ့​​ ​​ေတာ်တဲ့​​အကင်္ျီ ရှာမရ​​ေတာ့​​ဘူး​​.”. လို့​​ ညီး​​တွား​​လိုက်​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ်က ြပံုး​​လိုက်မိပါတယ်.. ဒါ​​ေပမဲ့​​ ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေသချာြကည့်​​လိုက်​​ေတာ့​​မှ ကျွန်​​ေတာ် သ​​ေဘာ​​ေပါက် လိုက်မိပါ​​ေတာ့​​တယ်။ ​​ေကသီဟာ ​​ေတာ်​​ေတာ့်​​ကို ပိန်သွား​​ခဲ့​​ပါတယ်။ တကယ်တမ်း​​​ေတာ့​​  ကျွန်​​ေတာ်က ပိုြပီး​​ အား​​​ေကာင်း​​ သန်မာလာလို့​​ မဟုတ်ဘဲ ​​ေကသီကသာ ကျွန်​​ေတာ်​​ေပွ့​​ကာစ အရင် ​​ေန့​​​ေတွထက်စာရင် အများ​​ြကီး​​ ပိန်သွား​​တာမို့​​ သူ့​​ဝတ်စံု​​ေတွက သူနဲ့​​ မ​​ေတာ်​​ေတာ့​​ဘဲ ြကီး​​​ေနခဲ့​​တာပါ။ ​​ေကသီဟာ ဘာမှ မြဖစ်သလို ဟန်​​ေဆာင်ထား​​​ေပမဲ့​​ တကယ်တမ်း​​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​ ကွာရှင်း​​ဖို့​​ ကိစ္စအတွက် သူ့​​နှလံုး​​သား​​မှာ အင်မတန် ြပင်း​​ြပင်း​​ထန်ထန် ထိုး​​နှက်ခံစား​​ရပံု ​​ေပါ်ပါတယ်။

ပိန်သွား​​တဲ့​​ ​​ေကသီ့​​ခန္ဓာ္ဓကိုယ် သွယ်လျလျကိုြကည့်​​ြပီး​​ ​​ေကသီ ဘယ်​​ေလာက်များ​​ စိတ်ဆင်း​​ရဲ​​ေနခဲ့​​ပါလိမ့်​​ လို့​​ ​​ေတွး​​မိကာ ကျွန်​​ေတာ့်​​ရင်ထဲမှာ  ဝမ်း​​နည်း​​ြခင်း​​​ေတွ တစ်လှိုက်လှိုက် တက်လာပါတယ်။ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေကသီ့​​​ေခါင်း​​က​​ေလး​​ကို ြကင်နာစိတ်က​​ေလး​​နဲ့​​ လှမ်း​​ကိုင်လိုက်ဖို့​​ လက်ရွယ်လိုက်တုန်း​​မှာ သား​​​ေလး​​က အခန်း​​ထဲကို ရုတ်တရက် ​​ေရာက်လာြပီး​​ “​​ေဖ​​ေဖ.... ​​ေမ့​​​ေမ့​​ကို​​ေပွ့​​ချီြပီး​​ အလုပ်သွား​​ဖို့​​ အချိန်​​ေရာက်ြပီ​​ေလ” လို့​​ သတိ​​ေပး​​စကား​​ ​​ေြပာလာပါတယ်။ သား​​​ေလး​​ြကည့်​​ရတာ သူ့​​အ​​ေဖဟာ အ​​ေမြဖစ်သူကို ​​ေပွ့​​ြပီး​​ အလုပ်သွား​​တာကို အြမဲတမ်း​​​ေတွ့​​​ေနရမဲ့​​ ြမင်ကွင်း​​လို့​​ ထင်မှတ်ထား​​ပံုရပါတယ်.. ​​ေကသီက သား​​​ေလး​​အနား​​ကို တိုး​​ကပ်သွား​​ြပီး​​ တင်း​​တင်း​​ ြကပ်ြကပ် ​​ေပွ့​​ဖက်ထား​​လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်​​ေတာ် ဒီြမင်ကွင်း​​ကို ြကည့်​​ဖို့​​ အင်အား​​မရှိ​​ေတာ့​​တာ​​ေြကာင့်​​ မျက်နှာလွဲပစ်လိုက် မိပါ​​ေတာ့​​တယ်.. ​​ေနာက်ဆံုး​​ အချိန်နား​​နီး​​လာမှ ဆံုး​​ြဖတ်ြပီး​​သား​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ စိတ်​​ေတွ ြပန်​​ေြပာင်း​​လဲသွား​​မှာကိုလဲ စိုး​​ထိတ်​​ေနမိပါတယ်။ ခနြကာ​​ေတာ့​​ ​​ေကသီ့​​ကိုယ်​​ေလး​​ကို ကျွန်​​ေတာ် ​​ေပွ့​​ချီ လိုက်ြပီး​​ အိပ်ခန်း​​က​​ေန ြခံဝင်း​​တံခါး​​ထိ ​​ေလျှာက်လာတဲ့​​အချိန်မှာ ခါတိုင်း​​လိုဘဲ ​​ေကသီက ကျွန်​​ေတာ့်​​ လည်ပင်း​​ကို သိုင်း​​ဖက်ထား​​ပါတယ်.. ကျွန်​​ေတာ့်​​စိတ်ထဲမှာ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ မဂင်္လာဦး​​​ေန့​​ ကို ြပန်သတိရ​​ေန မိ​​ေပမဲ့​​ ​​ေကသီရဲ့​​ ခန္ဓာ္ဓကိုယ်က​​ေတာ့​​ မဂင်္လာဦး​​ အချိန်​​ေတွ တုန်း​​ကထက် ပိုြပီး​​ ပါး​​လျား​​ ​​ေပါ့​​ပါး​​ သွား​​ခဲ့​​ြပီ။ ဒီအြဖစ်က ကျွန်​​ေတာ်ကို ထိထိခိုက်ခိုက် ​​ေြကကွဲ ဝမ်း​​နည်း​​​ေစပါတယ်..

 @@@@@@@@@@@@@@

အပိုင်း​​(၇)

ဒီ​​ေန့​​ဟာ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်ရဲ့​​ အိမ်​​ေထာင်​​ေရး​​ ​​ေနာက်ဆံုး​​​ေန့​​ပါဘဲ… ​​ေကျာင်း​​​ေတွ ြပန်ဖွင့်​​ြပီမို့​​ ည​​ေနဆိုရင် သား​​​ေလး​​ဟာ သူ​​ေနတဲ့​​ အ​​ေဆာင်ကို ြပန်ရ​​ေတာ့​​မယ်.. ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ၂​​ေယာက်အတွက် ​​ေနာက်ဆံုး​​​ေန့​​မှန်း​​ သိ​​ေန​​ေတာ့​​ ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေပွ့​​ချီထား​​တဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ လက်​​ေတွဟာ ခွန်အား​​မဲ့​​​ေန သလို ြဖစ်​​ေနြပီး​​ ​​ေြခ​​ေထာက်​​ေတွ ကလည်း​​ ​​ေြခတစ်လှမ်း​​ လှမ်း​​ဖို့​​​ေတာင် အနိုင်နိုင် ြဖစ်​​ေနခဲ့​​မိတယ်။ ကျွန်​​ေတာ့်​​လည်ပင်း​​ကို သိုင်း​​ဖက် ထား​​ တဲ့​​ ​​ေကသီရဲ့​​ လက်ဖျား​​​ေလး​​​ေတွ ဟာလည်း​​ ​​ေအး​​စက်​​ေနတာပါဘဲ။ တစ်ညလံုး​​ ငို​​ေြကွး​​ထား​​ပံုရတဲ့​​  ​​ေကသီရဲ့​​ မျက်ဝန်း​​ ​​ေတွဟာလည်း​​ နီရဲလို့​​ ​​ေနခဲ့​​တယ်။ သူ့​​ကို​​ေပွ့​​ချီလာတဲ့​​ လမ်း​​ တစ်​​ေလျှာက်မှာ ​​ေကသီ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို “​​ေကသီ စိတ်ထဲမှာ  ​​ေကသီတို့​​ ၂​​ေယာက်လံုး​​ မဂင်္လာဦး​​​ေန့​​ တုန်း​​ကလိုဘဲ အသက်ြကီး​​တဲ့​​ အချိန်ထိ ​​ေကသီ့​​ကို ​​ေမာင့်​​ လက်​​ေတွနဲ့​​ အြမဲတမ်း​​​ေပွ့​​ချီလိမ့်​​မယ်လို့​​ ထင်ထား​​ခဲ့​​မိတယ်” လို့​​ ​​ေြက​​ေြကကွဲကွဲ တုန်ရီ ဆို့​​နင့်​​တဲ့​​ အသံနဲ့​​ ​​ေြပာလိုက်ပါတယ်။ ​​ေကသီဟာ ကုန်လွန်သွား​​ခဲ့​​တဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​နှစ်​​ေယာက်ရဲ့​​ ​​ေရွှ​​ေရာင်​​ေန့​​ရက်​​ေလး​​​ေတွကို နှ​​ေြမာ တမ်း​​တစွာနဲ့​​ လွမ်း​​ဆွတ်​​ေနမှာ ​​ေသချာပါတယ်။ ကျွန်​​ေတာ် ​​ေကသီ့​​ကို တင်း​​တင်း​​ ြကပ်ြကပ် ​​ေပွ့​​ဖက်လိုက်ြပီး​​ “​​ေကသီ ရယ် ​​ေမာင်တို့​​ ၂​​ေယာက်လံုး​​ဟာ ခုလို အချစ်​​ေတွ တ​​ေြဖး​​​ေြဖး​​ ​​ေလျာ့​​ပါး​​ လာတာကို သတိမမူမိ ခဲ့​​ြကဘူး​​။ ​​ေစာ​​ေစာကသာ သတိထား​​မိခဲ့​​ြကရင် သိပ်​​ေကာင်း​​မှာဘဲ” လို့​​​ေြပာလိုက်မိပါတယ်။ ြခံ​​ေရှ့​​မှာ ​​ေကသီရဲ့​​ ကိုယ်​​ေလး​​ကို ချလိုက်ြပီး​​  ကား​​တံခါး​​ ကို​​ေတာင် ​​ေသချာ မပိတ်နိုင်​​ေတာ့​​ဘဲ ကား​​ကို အ​​ေလာတြကီး​​ ​​ေမာင်း​​ထွက် လာခဲ့​​ မိပါ​​ေတာ့​​တယ်။

ဘယ်လိုဘဲြဖစ်ြဖစ် ကျွန်​​ေတာ် ြကန့်​​ြကာလို့​​ မြဖစ်ဘူး​​။ ဒီတစ်ခါ​​ေတာ့​​ ဆံုး​​ြဖတ်ချက်​​ေတွ ​​ေနှာင့်​​​ေနှး​​​ေနတာမျိုး​​ မြဖစ်ချင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ကျွန်​​ေတာ့်​​စိတ်​​ေတွ ထပ်ြပီး​​ ယိမ်း​​ယိုင်သွား​​တာမျိုး​​လည်း​​ အြဖစ်မခံနိုင်​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။ အြမန်​​ေမာင်း​​လာတဲ့​​ ကား​​ကို ဂျူလီရဲ့​​ တိုက်ခန်း​​​ေအာက်မှာ အသံြမည်​​ေအာင် ထိုး​​ရပ်လိုက်ြပီး​​ တိုက်ခန်း​​ ​​ေလှကား​​ထစ်​​ေတွ​​ေပါ်ကို ကမူး​​ရှူး​​ထိုး​​ အ​​ေြပး​​က​​ေလး​​ တက်လာခဲ့​​မိပါတယ်။ အခန်း​​​ေရှ့​​​ေရာက်လို့​​ တံခါး​​ကို​​ေခါက်လိုက်တဲ့​​အခါ ြပံုး​​ချိုတဲ့​​ မျက်နှာ​​ေလး​​နဲ့​​ တံခါး​​ လာဖွင့်​​​ေပး​​တဲ့​​ ဂျူလီကို ​​ေတွ့​​ရ ပါတယ်။ ​​ေရာက်​​ေရာက်ချင်း​​ အခန်း​​ထဲကို လှမ်း​​မဝင်နိုင်ဘဲ ဂျူလီ့​​ကို အ​​ေလာတြကီး​​ ​​ေြပာချလိုက်မိတာက  “ဂျူလီ ကိုယ်​​ေြပာတာ ​​ေသချာနား​​​ေထာင်ပါ။ ​​ေကသီနဲ့​​ ကွာရှင်း​​ဖို့​​ကိစ္စ မြဖစ််နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​.” ကျွန်​​ေတာ့်​​ စကား​​ကို ြကား​​လိုက်တဲ့​​ ဂျူလီဟာ အံ့​​ဩသွား​​တဲ့​​ မျက်နှာနဲ့​​ “ဟင်.. ကို ဘာ​​ေတွ​​ေြပာ​​ေန တာလဲ..​​ေနာက်​​ေနတာလား​​။ ြကည့်​​စမ်း​​ပါဦး​​  မျက်နှာလဲမ​​ေကာင်း​​ဘူး​​.. ကို ဖျား​​​ေနတာလား​​” လို့​​ ​​ေြပာ​​ေြပာဆိုဆို ကျွန်​​ေတာ့်​​ နှဖူး​​ကို သူ့​​လက်က​​ေလး​​နဲ့​​ လာစမ်း​​လိုက် ပါတယ်။ 

ကျွန်​​ေတာ်က သူ့​​လက်ကို ဖယ်လိုက်ရင်း​​ “ကိုယ်​​ေနာက်​​ေနတာ မဟုတ်ဘူး​​ဂျူလီ.. တကယ်  ​​ေြပာ​​ေနတာ။ ​​ေဆာရီး​​ပါ ဂျူလီ။ မင်း​​အတွက် ကိုယ်ဝမ်း​​နည်း​​ပါတယ် ဆိုတာကလွဲလို့​​ တစ်ြခား​​လဲ ကိုယ် မ​​ေြပာတတ်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ​​ေကသီနဲ့​​ ကွာရှင်း​​ဖို့​​ဆိုတာ ကိုယ် တကယ်ကို မလုပ်နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ကိုယ်နဲ့​​ ​​ေကသီတို့​​ရဲ့​​ အိမ်​​ေထာင်သည်ဘဝဟာ ပျင်း​​ရိြငီး​​​ေငွ့​​စရာ ​​ေကာင်း​​ခဲ့​​တာ​​ေတာ့​​ အမှန်ပါ။ အိမ်​​ေထာင်သည် ဘဝမှာ ဆက်လက်ရှိရမဲ့​​ အြကင်နာ​​ေတွ၊​ ကရုဏာ​​ေတွ၊​ ဂရုစိုက်​​ေနွး​​​ေထွး​​မှု​​ေတွကို ကိုယ်တို့​​ ​​ေမ့​​​ေလျာ့​​ခဲ့​​ြကတယ်။ တကယ်တမ်း​​​ေတာ့​​ တစ်​​ေယာက်ရဲ့​​ ရင်ထဲမှာ တစ်​​ေယာက်က မရှိြက​​ေတာ့​​လို့​​ မဟုတ်ြကပါဘူး​​.။ ဒါကို ကိုယ်တို့​​၂​​ေယာက် ခွဲရ​​ေတာ့​​မယ်ဆိုမှ နား​​လည်လာတယ်.. တန်ဖိုး​​ထား​​ရမှန်း​​ သိလာတယ်။ ကိုယ် ​​ေကသီကို မထား​​ခဲ့​​နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ကိုယ် အသက်ြကီး​​တဲ့​​အထိ ​​ေကသီဟာ ကိုယ့်​​​ေဘး​​နား​​မှာ ရှိရမဲ့​​သူဘဲ ဆိုတာ ကိုယ် ခွဲြခား​​ နား​​လည်သွား​​ြပီ။ ဒါ​​ေြကာင့်​​ မင်း​​အတွက် ဝမ်း​​နည်း​​ပါတယ် လို့​​ဘဲ ကိုယ်​​ေြပာပါရ​​ေစ ဂျူလီ။ ကိုယ့်​​ကို ခွင့်​​မလွှတ်ပါနဲ့​​”

ကျွန်​​ေတာ့်​​ရဲ့​​ စကား​​ဆံုး​​သွား​​​ေတာ့​​မှ ကျွန်​​ေတာ် အ​​ေလး​​အနက် ​​ေြပာ​​ေနတယ်ဆိုတာ ဂျူလီဟာ သိသွား​​ပံုရပါတယ်။ အိပ်ရာက ရုတ်တရက်နိုး​​လာတဲ့​​သူလို ​​ေယာင်​​ေယာင်ကန်း​​ကန်း​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို ြကည့်​​​ေနရာက​​ေန သူရဲ့​​ လက်တစ်ဖက်ဟာ ​​ေလထဲကို ​​ေြမာက်တက်သွား​​တာ ကျွန်​​ေတာ် ြမင်လိုက်ပါတယ်။ ဂျူလီဘာလုပ်​​ေတာ့​​မယ်ဆိုတာ ကျွန်​​ေတာ် သိလိုက်ပါတယ်။ ဒါ​​ေပမဲ့​​ ​​ေရှာင်လွဲဖို့​​ မြကိုး​​ စား​​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။ ကျွန်​​ေတာ့်​​ အြပစ်အတွက် ဒီ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ ထိုက်တန်ပါတယ်။ မ​​ေရှာင်ဘဲ ြငိမ်​​ေနတဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ရဲ့​​ ပါး​​ြပင်​​ေပါ် ဂျူလီရဲ့​​ လက်ဝါး​​က အရှိန်ြပင်း​​ြပင်း​​ ကျလာ ပါတယ်။ ကျွန်​​ေတာ့်​​မျက်နှာ လည်ထွက်သွား​​ြပီး​​ အ​​ေနာက်ဘက်ကို ယိုင်သွား​​ခဲ့​​ြပီး​​ ဂျူလီက အခန်း​​ထဲ ကို ြပန်ဝင်လိုက်ကာ တံခါး​​ကို ဝုန်း​​ခနဲ ြမည်​​ေအာင် ​​ေဆာင့်​​ပိတ် လိုက်ပါ​​ေတာ့​​တယ်။ တံခါး​​ရဲ့​​ ဟိုတစ်ဖက် မှာ​​ေတာ့​​ ရှိုက်ြကီး​​ တငင် ငို​​ေြကွး​​လိုက်တဲ့​​ အသံကို ြကား​​လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်​​ေတာ်လဲ ဂျူလီရဲ့​​ ငိုသံ​​ေတွကို လစ်လျူရှု ​​ေြကာခိုင်း​​ လိုက်ြပီး​​  ​​ေအာက်ထပ်ကို ြပန်ဆင်း​​လို့​​ ကား​​​ေပါ်တက်ကာ ကုမ္ပဏီကို ဦး​​တည် ​​ေမာင်း​​ထွက်ခဲ့​​ ပါ​​ေတာ့​​တယ်။

ကား​​​ေမာင်း​​လာရင်း​​ လမ်း​​မှာ​​ေတွ့​​တဲ့​​ ပန်း​​ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ ကား​​ကိုရပ်လိုက်ြပီး​​ ​​ေကသီ ြကိုက်တတ်တဲ့​​ နှင်း​​ဆီ အြဖူ ဆွတ်ဆွတ်​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ ပန်း​​စည်း​​လှလှ​​ေလး​​ တစ်စည်း​​ကို ည​​ေန ရံုး​​ဆင်း​​ချိန်မှာ လာယူမဲ့​​ အ​​ေြကာင်း​​​ေြပာြပီး​​ ​​ေအာ်ဒါ မှာလိုက်ပါတယ်။ ဆိုင် ဝန်ထမ်း​​​ေကာင်မ​​ေလး​​က ပန်း​​စည်း​​​ေပါ်ချိတ်မဲ့​​ ကဒ်ြပား​​မှာ ဘယ်လို ​​ေရး​​ချင်ပါသလဲလို့​​ လှမ်း​​​ေမး​​ြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ကို စာရွက်အြကမ်း​​တစ်ရွက် လှမ်း​​​ေပး​​လိုက်ပါတယ်..  ကျွန်​​ေတာ်က တစ်ချက်ြပံုး​​လိုက်ြပီး​​ စာရွက်​​ေပါ် ချ​​ေရး​​လိုက်တာက “ ​​ေမာင်တို့​​ ၂​​ေယာက်လံုး​​ အိုမင်း​​လာတဲ့​​အချိန်ထိ ​​ေမာင် မင်း​​ကို ​​ေပွ့​​ချီသွား​​မှာပါ.” ဆိုတဲ့​​ စာသား​​​ေလး​​ပါ။ ည​​ေနရံုး​​ဆင်း​​ြပီး​​ အိမ်ြပန်​​ေရာက်လို့​​ ဒီပန်း​​စည်း​​​ေလး​​ကို သူ့​​လက်ထဲ ထည့်​​လိုက်တဲ့​​အခါ ပန်း​​စည်း​​​ေပါ်က စာသား​​​ေလး​​ကို ဖတ်လိုက်ရရင် ​​ေကသီ ဘယ်​​ေလာက်များ​​ ​​ေပျာ်ရွှင်သွား​​မှာ ပါလိမ့်​​။ ​​ေတွး​​လိုက်မိ တာနဲ့​​တင်  ြကည်နူး​​မှုလှိုင်း​​​ေတွ တစ်လိမ့်​​လိမ့်​​ တက်လာြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ့်​​ ရင်ခုန်သံ​​ေတွကလည်း​​ မဂင်္လာဦး​​ ​​ေန့​​တုန်း​​ ကလို ြမန်ဆန် ​​ေနွး​​​ေထွး​​ လာပါ​​ေတာ့​​တယ်။

 @@@@@@    ြပီး​​ပါြပီ   @@@@@@@ 

 

ချစ်သူတိုင်း​​ နား​​လည်စာနာြခင်း​​၊​ ​​ေနွး​​​ေထွး​​ယုယြခင်း​​၊​ ချစ်ခင်ြကင်နာြခင်း​​တို့​​ြဖင့်​​ တွဲလက် ခိုင်ခိုင် ြမဲနိုင်ြက ပါ​​ေစရှင်။

The Divorce ( Unknown Author) ကို နှစ်ြခိုက်မိသြဖင့်​​ ဘာသာြပန် ခံစား​​​ေရး​​ဖွဲ့​​ပါသည်။ အြခား​​သူများ​​ ဘာသာြပန်ထား​​ြပီး​​ခဲ့​​ပါက တိုက်ဆိုင်မှုအတွက် ခွင့်​​လွှတ်ဖို့​​ ြကိုတင် ​​ေတာင်း​​ပန်ပါတယ်ရှင်။ ဒီဝတ္ထု​​ေလး​​ ဖတ်ြပီး​​ချိန်မှာ နက်နက်ရှိုင်း​​ရှိုင်း​​ ခံစား​​မိ​​ေသာ​​ေြကာင့်​​ စာဖတ်သူများ​​ကိုလည်း​​  ဒီဝတ္ထုက​​ေန တစ်စံုတစ်ရာ ရ​​ေစလို​​ေသာစိတ်ြဖင့်​​ ြပန်လည် ​​ေဝမျှ ခံစား​​နိုင်ရန် ြကိုး​​စား​​ြပီး​​ ဘာသာြပန်ြဖစ်ပါတယ်.။

(ဒီပိုစ့်​​ဟာ အခု​​ေရး​​တဲ့​​ အသစ်မဟုတ်ဘဲ လွန်ခဲ့​​တဲ့​​ တစ်နှစ်​​ေကျာ်က ​​ေရး​​ခဲ့​​ြပီး​​  ဘ​​ေလာဂ့်​​​ေပါ် တင်ခဲ့​​တဲ့​​ ဘာသာြပန် ဝတ္ထု​​ေလး​​ပါ။ ခင်မင်ရ​​ေသာ ညီမငယ် တစ်​​ေယာက်ရဲ့​​ ​​ေတာင်း​​ဆို ချက်​​ေြကာင့်​​  ြပန် တင်​​ေပး​​ြခင်း​​ ြဖစ် ပါတယ်ရှင်.. )