ညလယ်ယံမှ အသက်ရှူသံ

နှစ်နှစ်ြခိုက်ြခိုက် အိပ်​​ေပျာ်​​ေန​​ေသာ သူမနား​​ထဲသို့​​ တိုး​​ညင်း​​​ေသာ အသက်ရှုသံ ဖွဖွ​​ေလး​​က အိပ်မက်ထဲမှာလိုလို ြကား​​​ေနရသည်။ သူမ အိပ်မက်မက်​​ေနသည်လား​​။ ထိုအသက်ရှုသံကို အိပ်မက်ထဲမှာ ြကား​​​ေနရတာလား​​၊​ အြပင်မှာ တကယ် ြကား​​​ေနတာလား​​ ​​ေဝခွဲမရ ြဖစ်​​ေနမိသည်။ မိမိကိုယ်ကိုလည်း​​ အိပ်​​ေပျာ်​​ေနသည်လား​​ နိုး​​​ေနသည်လား​​ မ​​ေသချာ ။ အိပ်တစ်ဝက်နိုး​​တစ်ဝက် ြဖစ်​​ေနတာြဖစ်မည်။ သို့​​​ေသာ် မျက်လံုး​​က ဖွင့်​​လို့​​ မရသလို၊​ တစ်ကိုယ်လံုး​​လည်း​​ လှုပ်ရှား​​လို့​​ မရ ြဖစ်​​ေနခဲ့​​သည်။ သူမလက်က ​​ေဘး​​နား​​က ဖက်လံုး​​ကို တင်း​​တင်း​​ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ မိမိကိုယ်ကိုယ် အိပ်ရာက နိုး​​လာ​​ေအာင် ြပန်နိုး​​ယူလိုက်ရသည်။ အိပ်မက်၏ အြပင်ဘက်ကမ္ဘာ လက်ရှိ သူမ အခန်း​​​ေလး​​ထဲသို့​​ စိတ်၊​ ခန္ဓာတစ်ခုလံုး​​ ြပန်​​ေရာက်ချိန်မှာ မျက်လံုး​​ကို ဖွင့်​​ြကည့်​​လိုက်​​ေတာ့​​ တစ်ခန်း​​လံုး​​ မဲ​​ေမှာင် တိတ်ဆိတ်လို့​​​ေနသည်။ မအိပ်ခင်က သူမ အခန်း​​မီး​​ကို ပိတ်ထား​​ခဲ့​​သည်ဘဲ။ သို့​​​ေသာ် အိပ်မက်ထဲမှာ ြကား​​ရသည်ဟု ထင်​​ေနခဲ့​​​ေသာ အသက်ရှုသံ တိုး​​ဖွဖွက အြပင်မှာ တကယ်ကိုြကား​​​ေနတာ ြဖစ်​​ေြကာင်း​​ သူမ သိသွား​​​ေသာအခါ ြကက်သီး​​​ေမွး​​ညှင်း​​များ​​ ​​ေထာင်ထသွား​​​ေအာင် လူတစ်ကိုယ်လံုး​​ ဖျင်း​​ကနဲ ြဖစ်သွား​​​ေတာ့​​သည်။ ဟုတ်ပါ့​​မလား​​ ဆို​​ေသာစိတ်ြဖင့်​​ ​​ေသချာ နား​​စိုက်​​ေထာင်​​ေလ ထိုအသက်ရှုသံတိုး​​တိုး​​​ေလး​​က ပိုသိသာ​​ေလ။ သူမနား​​ထဲ သဲသဲကွဲကွဲ ပိုြကား​​ရ​​ေလ ြဖစ်လာသည်။


“ဘုရား​​​ေရ” ဒါဟာ တကယ်ပါဘဲ… အိပ်မက်ထဲမှာ ြကား​​​ေနရတာ မဟုတ်ဘဲ၊​ အြပင်မှာ တကယ်ကို ြကား​​​ေနရတာပါလား​​ .. သူမ အခန်း​​ထဲ ဘယ်​​ေနရာက​​ေန အသက်ရှုသံ ထွက်​​ေပါ်​​ေနတာပါလိမ့်​​။  တံခါး​​​ေတွကို အြမဲတမ်း​​ ​​ေသ​​ေသချာချာ အလံုပိတ်ြပီး​​မှ တစ်​​ေယာက်တည်း​​ အိပ်တတ်​​ေသာ သူမ အခန်း​​ထဲသို့​​ သက်ရှိတစ်​​ေကာင်တစ်​​ေလမှ ဝင်​​ေရာက်နိုင်ဖွယ် မရှိပါ။ သို့​​​ေသာ် ​​ေသချာတာက အသက်ရှုသံ တိုး​​တိုး​​​ေလး​​ကို တကယ်ြကား​​​ေနရြခင်း​​ြဖစ်သည်။ ထိုအသက်ရှုသံက ​​ေြခရင်း​​ဘက်ဆီမှ ထွက်​​ေပါ်လာ​​ေနတာ ြဖစ်ြပီး​​ အ​​ေမှာင်ထဲမှာ သူမ ​​ေခါင်း​​​ေလး​​ကို မသိမသာ​​ေထာင်၍ အား​​စိုက်ြကည့်​​မိ​​ေသာ်လည်း​​ ဘာကိုမှ မြမင်နိုင်​​ေလာက်​​ေအာင် မဲ​​ေမှာင်လို့​​​ေနသည်။ သူမ ​​ေြခဖျား​​၊​ လက်ဖျား​​များ​​လည်း​​ ​​ေအး​​စက်လို့​​လာသည်။ အိမ်ကလူ​​ေတွ ြကား​​​ေအာင် ​​ေအာ်ဟစ်လိုက်ရမည်လား​​ စဉ်း​​စား​​မိ​​ေသး​​သည်။ သို့​​​ေသာ် ထိုသို့​​ ​​ေအာ်လိုက်တုန်း​​ ယခုအသက်ရှုသံ ထွက်​​ေပါ်လာ​​ေန​​ေသာ အရာဆီမှ သူမကို တစ်ခုခု လုပ်လိုက်​​ေလမည်လား​​ ဆိုတာကို စဉ်း​​စား​​မိြပန်​​ေတာ့​​ အသံပင် မထွက်ရဲ​​ေချ။ ြပီး​​​ေတာ့​​ ​​ေအာ်လိုက်ရင်လည်း​​ အိမ်ကလူ​​ေတွ ရုတ်တရက် ချက်ြခင်း​​နိုး​​ဖို့​​က မ​​ေသချာြပန်။ ဒီချိန်ဆို အား​​လံုး​​ အိပ်​​ေမာကျ​​ေန​​ေလာက်​​ေပြပီ။ ထိုအချိန်​​ေလး​​မှာ တစ်ခုခုြဖစ်မသွား​​ဘူး​​လို့​​ မ​​ေြပာနိုင်ပါ။

သူမအခန်း​​ထဲ လူတစ်​​ေယာက်​​ေယာက်များ​​ ဝင်​​ေနတာလား​​။ ​​ေတွး​​မိြပန်​​ေတာ့​​ တုန်လှုပ်စိတ်ြဖင့်​​ ​​ေချွး​​​ေစး​​များ​​ပင် ြပန်စြပုလာသည်။ အခန်း​​ထဲမှ ထိုသူသည် သူမ အသက်အန္တရာယ်ကို ရန်ရှာဖို့​​လား​​။ ပစ္စည်း​​လိုချင်တဲ့​​သူလား​​။ ကယ်​​ေတာ်မူပါ။ သူမ ဘာလုပ်ရမှာပါလိမ့်​​။ ဒီပံုအတိုင်း​​ မိုး​​လင်း​​​ေအာင် ထိုင်​​ေစာင့်​​​ေနရမည်လား​​။ အိုး​​.. ဒီအသက်ရှုသံ ထွက်​​ေပါ်​​ေန​​ေသာ တစ်စံုတစ်​​ေယာက်ရှိ​​ေနတာ ​​ေသချာသည့်​​ ဒီအခန်း​​ထဲ ဘယ်လိုနည်း​​နဲ့​​ မနက်မိုး​​လင်း​​ချိန်ထိ သူမ ​​ေစာင့်​​​ေနနိုင်ပါ့​​မလဲ။ အခန်း​​မီး​​ကို ဖွင့်​​လိုက်ချင်​​ေသာ်လည်း​​ မီး​​ခလုပ်က ကုတင်နှင့်​​ ခပ်လှမ်း​​လှမ်း​​မှာမို့​​ ထို​​ေနရာထိ ​​ေရာက်​​ေအာင် သွား​​ဖို့​​က ကုတင်​​ေပါ်မှ ဆင်း​​ရမည်။ ထိုသို့​​ ကုတင်​​ေပါ်မှ ဆင်း​​လိုက်လို့​​ သူမဆီက လှုပ်လှုပ်ရှား​​ရှား​​ အသံြကား​​လျှင် ထိုအသက်ရှုသံ ထွက်​​ေန​​ေသာ အရာက သူမကို တစ်ခုခု မလုပ်ဘူး​​လို့​​ ဘယ်သူက ​​ေြပာနိုင်ပါ့​​မလဲ။ သူမ ကုတင်နား​​တစ်ဝိုက်တွင် မီး​​ြခစ်လို၊​ အင်မာဂျင်စီလိုက်လို အရာမျိုး​​လည်း​​ တစ်ခုမှ ယူမထား​​မိ။ သူမဆီက တစ်စံုတစ်ရာ အသံထွက်သွား​​မည်စိုး​​၍ အိပ်​​ေပျာ်ရာမှ နိုး​​ထလာ​​ေသာ ပက်လက် အ​​ေနအထား​​အတိုင်း​​ တစ်လက်မမျှပင် မလှုပ်ရှား​​ရဲ​​ေတာ့​​ဘဲ ြငိမ်​​ေနရသြဖင့်​​ တစ်ကိုယ်လံုး​​ပင် ​​ေတာင့်​​တင်း​​လာသည်။

ထူး​​ဆန်း​​တာက အသက်ရှုသံ ထွက်​​ေပါ်​​ေန​​ေသာ အရာမှာ လှုပ်ရှား​​မှု ရှိဟန်မတူ။ အသက်ရှုသံ မှန်မှန်သာ ထွက်​​ေပါ်​​ေန​​ေသာ်လည်း​​ အြခား​​ဘာသံမှ မြကား​​ရသည့်​​ြပင် ၎င်း​အသံမှာ သူမကုတင်​​ေြခရင်း​​ တစ်​​ေနရာတည်း​​မှ ြငိမ်သက်စွာ ထွက်​​ေပါ်​​ေနြခင်း​​ြဖစ်သည်။ ြကည့်​​ရသည်မှာ သူမ နိုး​​​ေနမှန်း​​သိ​​ေသာ​​ေြကာင့်​​ ြငိမ်သက်စွာ ပုန်း​​​ေနြခင်း​​လား​​.။ သို့​​တည်း​​မဟုတ် သူမ လှုပ်ရှား​​မှုကို တိတ်ဆိတ်စွာ ​​ေစာင့်​​ြကည့်​​​ေနြခင်း​​လား​​ မသိနိုင်ြပန်။ ​​ေြကာက်ရွံ့​​မှုက လူတစ်ကိုယ်လံုး​​ကို ​​ေအး​​ခဲ​​ေစမတတ် ြဖစ်​​ေစကာ အာ​​ေခါင်များ​​ပင် ​​ေြခာက်​​ေသွ့​​ အက်ကွဲလာသည်ဟု သူမ ထင်သည်။ အိုး​​ ဘာဘဲြဖစ်ြဖစ် ဒီအတိုင်း​​ ြငိမ်​​ေနမည်ဆိုလျှင် ​​ေြကာက်တာနှင့်​​ အသက်ပါသွား​​လိမ့်​​မည်။ တစ်ခုခုလုပ်မှ ြဖစ်​​ေတာ့​​မည်။ ဘာလုပ်ရမည်လဲ။ မီး​​ခလုတ် ​​ေြပး​​ဖွင့်​​ရမည်လား​​၊​ ​​ေအာ်ဟစ်လိုက်ရမည်လား​​။ စဉ်း​​စား​​ရင်း​​မှ သူမ ဘာလုပ်ရမည် ဆိုတာကို သိသွား​​​ေတာ့​​သည်။

သူမ ခန္ဓာကိုယ်ကို အသံမြမည်​​ေအာင် ​​ေြဖး​​​ေြဖး​​​ေလး​​ ြကွလိုက်ြပီး​​ ​​ေြခ​​ေထာက်၂ဖက်ကို ကုတင်​​ေအာက်သို့​​ အသာအယာ ချလိုက်သည်။ ​​ေြခ​​ေထာက် ၂ဖက်လံုး​​ ကုတင်​​ေအာက် ​​ေရာက်ြပီး​​၊​ တစ်ကိုယ်လံုး​​ ​​ေြခ​​ေထာက်​​ေပါ် အား​​ြပုလို့​​ရတာနှင့်​​ အခန်း​​တံခါး​​ရှိရာကို တန်း​​ြပီး​​​ေြပး​​​ေတာ့​​သည်။ မြမင်ရ​​ေအာင် မဲ​​ေမှာင်​​ေန​​ေသာ်လည်း​​ သူမ အြမဲ ​​ေနလာ​​ေသာ အိပ်ခန်း​​၏ ​​ေနရာ အ​​ေနအထား​​ အား​​လံုး​​ သူမ အလွတ်ရ​​ေနြပီး​​သား​​ ြဖစ်သည်။ အခန်း​​တံခါး​​​ေပါက် ​​ေရာက်တာနှင့်​​ လက်ကိုင်ကို ဆွဲဖွင့်​​ကာ တံခါး​​ကို ြပန်​​ေဆာင့်​​ပိတ်ခဲ့​​ြပီး​​ သူမ ​​ေမာင်​​ေလး​​၂​​ေယာက် အိပ်​​ေသာအခန်း​​သို့​​ ​​ေြပး​​ကာ တံခါး​​ကို အား​​ကုန်ထု​​ေတာ့​​သည်။ သူမ မိဘများ​​ အခန်း​​တံခါး​​ကိုလည်း​​ သွား​​ထုြပန်သည်။ အသံအကျယ်ြကီး​​ြဖင့်​​လည်း​​ ​​ေအာ်နိုး​​သည်။ သူမ တံခါး​​ထုသံ၊​ ​​ေအာ်သံများ​​​ေြကာင့်​​ တစ်အိမ်လံုး​​ အထိတ်တလန့်​​ နိုး​​လာြကရ​​ေလသည်။ အိမ်က ထမင်း​​ချက် ​​ေဒါ်ြကီး​​​ေအး​​နှင့်​​ အိမ်အကူ မိလံုး​​တို့​​ပါမကျန် အား​​လံုး​​ အိပ်မှုန်စုန်မွား​​ြဖင့်​​ နိုး​​ထလာြကကာ သူမကို ဘာြဖစ်တာလဲ ဟု ဝိုင်း​​​ေမး​​ြက​​ေလသည်။ အြဖစ်အပျက်ကို ​​ေမာြကီး​​ပန်း​​ြကီး​​ သူမ ရှင်း​​ြပ​​ေသာအခါ အား​​လံုး​​က ထိတ်လန့်​​ အံ့​​အား​​သင့်​​စွာ စဉ်း​​စား​​ြက​​ေလသည်။ အြပင်လူ မဝင်နိုင်​​ေအာင် လံုြခံုလှ​​ေသာ သူတို့​​အိမ်ထဲသို့​​ ဘယ်လိုသူစိမ်း​​၊​ သို့​​မဟုတ် သူခိုး​​က ဝင်​​ေရာက် ​​ေနနိုင်ပါနည်း​​။

​​ေမာင်နှစ်​​ေယာက်က ဧည့်​​ခန်း​​နံရံမှာ အလှချိတ်ထား​​​ေသာ ​​ေငွဓါး​​နှစ်လက်ကို သွား​​ဆွဲယူလာြကသလို ​​ေဖ​​ေဖက​​ေတာ့​​ အင်မာဂျင်စီလိုက်နှင့်​​အတူ သူ့​​လက်ကိုင်ဖုန်း​​ကို ယူလာသည်။ တစ်ခုခုဆို ချက်ြခင်း​​ ဖုန်း​​​ေကာက်ဆက်ဖို့​​ ြဖစ်နိုင်သည်။ ​​ေဒါ်ြကီး​​​ေအး​​က အဝတ်​​ေလျှာ်တုတ်ကို သွား​​ယူလာကာ မိလံုး​​က​​ေတာ့​​ ြကက်သွန်လှီး​​သည့်​​ ဓါး​​အ​​ေသး​​​ေလး​​ကို ​​ေယာင်​​ေယာင်ကန်း​​ကန်း​​ ဆွဲယူလာခဲ့​​သည်။ လူအစုြကီး​​ြဖင့်​​ သူမ အခန်း​​ရှိရာကို ချီတက်ြကြပီး​​ အခန်း​​တံခါး​​ကို ဆွဲဖွင့်​​လိုက်ကာ မီး​​ခလုပ်ကို ​​ေမာင်​​ေလး​​အငယ်မှ သွား​​ဖွင့်​​လိုက်ြပီး​​ သူမအခန်း​​ထဲကို လှည့်​​ပတ် ရှာ​​ေဖွြက​​ေတာ့​​သည်။ ကုတင်​​ေြခရင်း​​ဘက် ​​ေရာက်သွား​​​ေတာ့​​ ​​ေမာင်​​ေလး​​ ဆီမှ “ဒီမှာ ဒီမှာ လာြကည့်​​စမ်း​​ပါဦး​​” ဟု အသံထွက်လာ​​ေသာအခါ ထို​​ေနရာသို့​​ အား​​လံုး​​ အ​​ေြပး​​အလွှား​​​ေရာက်သွား​​ြပီး​​ ြကည့်​​လိုက်​​ေသာ အခါတွင်​​ေတာ့​​ သူမ ကုတင်​​ေပါ်မှ ြပုတ်ကျ​​ေန​​ေသာ ​​ေစာင်​​ေပါ်တွင် အကျအန တက်အိပ်ကာ အသက်မှန်မှန်ရှုရင်း​​ အိပ်​​ေပျာ်​​ေန​​ေသာ “​​ေြကာင်တစ်​​ေကာင်”။

“ ဟင်. ဒါ ဟိုဘက်အိမ်က ​​ေြကာင်မ ​​ေရွှဝါ​​ေလး​​ပါလား​​ ” ​​ေဒါ်ြကီး​​​ေအး​​ထံမှ အသံထွက်လာသည်။ “ဟိုဘက်အိမ်က ​​ေြကာင်က ဘယ်လိုလုပ် သမီး​​အခန်း​​ထဲ ​​ေရာက်​​ေနတာလဲ” သူမက မ​​ေကျမနပ် ​​ေမး​​​ေတာ့​​ “ည​​ေနက ထမင်း​​စား​​ခန်း​​​ေရှ့​​က​​ေန သူ ြဖတ်သွား​​တာ​​ေတာ့​​ ​​ေတွ့​​လိုက်တယ် .. ​​ေဒါ်ြကီး​​လဲ သူ့​​အိမ်သူ ြပန်သွား​​ြပီ ထင်​​ေနတာ လက်စသပ်​​ေတာ့​​ သမီး​​အခန်း​​ထဲ ​​ေရာက်​​ေနတာကိုး​​.. ” ထိုအခါမှ အား​​လံုး​​လည်း​​ သက်ြပင်း​​ချနိုင်ြပီး​​ ရယ်ရယ်​​ေမာ​​ေမာြဖစ်ကာ သူမကို စ​​ေနာက်ြက​​ေတာ့​​သည်။ သူမ​​ေြကာင့်​​ တစ်အိမ်လံုး​​လည်း​​ အိပ်ပျက်သွား​​ရြပီ မဟုတ်ပါလား​​။ အ​​ေစာတုန်း​​က​​ေတာ့​​ ​​ေြကာက်လွန်း​​၍ အသက်ပင် မရှုမိ​​ေအာင် ြဖစ်ခဲ့​​ရ​​ေသာ သူမမှာ ခု​​ေတာ့​​ ဘယ်သူ့​​​ေဒါသထွက်ရမှန်း​​မသိ ြဖစ်လာကာ ​​ေနာက်ဆံုး​​ အိပ်​​ေပျာ်​​ေန​​ေသာ ​​ေြကာင်ကို ဂုတ်က​​ေန ကိုင်ဆွဲကာ ခပ်ဆတ်ဆတ် တစ်ချက် ရိုက်ထည့်​​လိုက်ြပီး​​ မိလံုး​​လက်ထဲ ထိုး​​ထည့်​​လိုက်ကာ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်​​ေမာမိ​​ေတာ့​​သည်။

( ဒီဝတ္ထုတို​​ေလး​​က တစ်ြခား​​ဆိုဒ်တစ်ခုမှာ အရင်က ​​ေရး​​ခဲ့​​ဖူး​​တဲ့​​ဝတ္ထု​​ေလး​​ ြဖစ်ပါတယ်။)