​​ေကာ်ဖီဆိုင်​​ေလး​​ ြပန်ဖွင့်​​ြပီ.....

 

 

ခုတစ်​​ေလာ ကျွန်မတို့​​ သံုး​​​ေနတဲ့​​  Mylovecafe  Server  က အခက်အခဲ တစ်ခုနဲ့​​ အဆင်မ​​ေြပ ြဖစ်​​ေန​​ေတာ့​​ ဘ​​ေလာဂ့်​​က ဝင်မရ တဲ့​​ ဒုက္ခကို ခနခန ြကံု​​ေနရတယ်.. အဲလိုြဖစ်​​ေတာ့​​ စာ​​ေရး​​ရတာလဲ စိတ်က မလန်း​​ဆန်း​​ဘူး​​ ြဖစ်​​ေနတာ​​ေပါ့​​​ေနာ်.. ခု​​ေတာ့​​ ​​ေကာ်ဖီဆိုင်​​ေလး​​ ြပန်​​ေကာင်း​​ြပီလို့​​ ​​ေမျှာ်လင့်​​ပါတယ်..  ဒီ​​ေတာ့​​ ကျွန်မရဲ့​​ Missgreenlady  Cafe ကို လာလည်တဲ့​​ သူ​​ေတွကို ​​ေကာ်ဖီ​​ေလး​​တစ်ခွက်နဲ့​​ အတူ ြပံုး​​စရာ​​ေလး​​ တစ်ပုဒ်နဲ့​​ ဧည့်​​ခံပါမယ်​​ေနာ်.. ခု​​ေလာ​​ေလာဆည်​​ေတာ့​​ ကျွန်မကို ​​ေပါ့​​​ေပါ့​​ပါး​​ပါး​​​ေလး​​​ေတွဘဲ ​​ေရး​​ခွင့်​​ ြပု​​ေစချင် ပါတယ်.. ​​ေလး​​​ေလး​​နက်နက် ရှိတာ​​ေတွ ကို​​ေတာ့​​ ဘ​​ေလာဂ့်​​ြကီး​​ ​​ေကာင်း​​​ေကာင်း​​ အဆင်​​ေြပသွား​​ရင် အ​​ေကာင်း​​ဆံုး​​ ြပန်​​ေရး​​နိုင်​​ေအာင် ြကိုး​​စား​​ ပါ့​​မယ်.. ကိုယ့်​​ဘ​​ေလာဂ့်​​ထဲကို ကိုယ်တိုင်လဲဝင်မရ​​ေတာ့​​ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့​​ စာ​​ေရး​​ဖို့​​ စာလံုး​​​ေတွလဲ မထွက်နိုင်ဘူး​​ ြဖစ်​​ေနလို့​​ပါ .. ခွင့်​​လွှတ်ြကပါလို့​​ ​​ေတာင်း​​ပန်ပါတယ်​​ေနာ်…

 

 
ဒီ​​ေန့​​ ​​ေရး​​ချင်တဲ့​​အ​​ေြကာင်း​​အရာ​​ေလး​​က စာဖတ်သူ​​ေတွကို ဘာဗဟုသုတ၊​ ဘာရသမှ​​ေတာ့​​ ​​ေပး​​နိုင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး​​.. ဒါ​​ေပမဲ့​​ ဖတ်ြပီး​​ ရယ်​​ေမာရမဲ့​​၊​ ြပံုး​​မိ​​ေစနိုင်မဲ့​​ ငယ်စဉ်ဘဝ အမှတ်တရ အြဖစ်က​​ေလး​​ကို ​​ေရး​​မှာပါ… ငယ်စဉ်ဘဝ အ​​ေြကာင်း​​အရာဆိုတာ ​​ေမ့​​သွား​​တဲ့​​ အြဖစ်​​ေလး​​​ေတွရှိသလို တစ်ခါတစ်ရံ တိုက်ဆိုင်မှုရှိလာတဲ့​​အခါ ြပန်သတိရတတ်တာ​​ေလး​​ ​​ေတွလဲ ရှိတတ်တယ်မဟုတ်လား​​..  ခုလဲ တိုက်ဆိုင်မှု​​ေလး​​ တစ်ခု​​ေြကာင့်​​ ြပန်သတိရလာတယ် ဆိုရမယ်.. အဲဒီချိန်တုန်း​​က ြဖစ်ခဲ့​​ပံုက ဒီလိုပါ…

 

 
ကျွန်မ ငယ်စဉ်က ကချင်ြပည်နယ် မိုး​​​ေကာင်း​​ြမို့​​မှာ ​​ေကျာင်း​​တက်ပါတယ်.. ဇာတိက​​ေတာ့​​ မိုး​​​ေကာင်း​​ြမို့​​ မဟုတ်ပါဘူး​​.. မိုး​​​ေကာင်း​​နဲ့​​ မိုင် ၇၀ ​​ေလာက်​​ေဝး​​တဲ့​​ တစ်​​ေနရာကပါ..  မိုး​​​ေကာင်း​​ြမို့​​က​​ေလး​​ဟာ ချစ်စရာ​​ေကာင်း​​တဲ့​​ ြမို့​​က​​ေလး​​ပါ.. မိုး​​​ေကာင်း​​သူ​​ေတွကလဲ ​​ေချာြကပါတယ်.. ဒီထဲမှာ ကျွန်မ​​ေတာ့​​ မပါဘူး​​​ေပါ့​​​ေလ.. ကိုယ်က မိုး​​​ေကာင်း​​သူမှ မဟုတ်တာကိုး​​.. ​​ေချာတဲ့​​စာရင်း​​ထဲ ဘယ်ဝင်ပါ့​​မလဲ​​ေနာ်.. ကျွန်မရဲ့​​ သူငယ်ချင်း​​ ​​ေလး​​​ေတွကလဲ ​​ေချာ​​ေချာ ​​ေမာ​​ေမာ လှလှပပ​​ေလး​​​ေတွပါ… ဘယ်သွား​​သွား​​ ဘာလုပ်လုပ် အတူတူ သွား​​လာ​​ေနကျ၊​ သိပ်ခင်စရာ​​ေကာင်း​​တဲ့​​ သူ​​ေတွပါ.. ဘင်ခရာ သင်တန်း​​တို့​​၊​ ြကက်​​ေြခနီတို့​​ စတဲ့​​ သင်တန်း​​​ေတွ အတူတူတက်​​ေနကျ ကိုယ့်​​အိမ်သူ့​​အိမ် အိပ်​​ေနကျ အဲလို ခင်မင် ရင်း​​နှီး​​လာသူ​​ေတွပါ...

 

 
တစ်​​ေန့​​​ေတာ့​​ အတန်း​​ထဲမှာ ဆရာမက ြမန်မာစာသင်​​ေနတုန်း​​ ​​ေကျာင်း​​ဆင်း​​ဖို့​​ကလဲ နာရီဝက်အလိုမှာ ကျွန်မ​​ေဘး​​မှာ ထိုင်တဲ့​​ ကျွန်မရဲ့​​ သူငယ်ချင်း​​မ​​ေလး​​က အိမ်သာ သိပ်တက်ချင်​​ေန​​ေြကာင်း​​ ​​ေြပာပါတယ်.. နာရီြကည့်​​လိုက်​​ေတာ့​​လဲ ​​ေကျာင်း​​ဆင်း​​ဖို့​​က သိပ်မလို​​ေတာ့​​  ​​ေကျာင်း​​ဆင်း​​တဲ့​​ထိ ​​ေစာင့်​​လိုက်ပါဦး​​လို့​​ သူငယ်ချင်း​​ကို ​​ေြပာပါတယ်.... သူငယ်ချင်း​​ကလဲ မျက်နှာ​​ေလး​​ရှံု့​​မဲ့​​ြပီး​​ မ​​ေအာင့်​​နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​တဲ့​​.. ဒါနဲ့​​ ၂​​ေယာက်သား​​ ဆရာမကို ခွင့်​​​ေတာင်း​​ြပီး​​ အိမ်သာဘက်ကို ထွက်လာခဲ့​​ပါတယ်.. ကျွန်မတို့​​ ၉တန်း​​ ​​ေကျာင်း​​​ေဆာင်နဲ့​​ အိမ်သာရှိတဲ့​​​ေနရာဟာ အ​​ေတာ်​​ေလး​​ကို ​​ေဝး​​ပါတယ်.. အဲဒီအချိန် ကာလကလည်း​​ မိုး​​တွင်း​​ဆို​​ေတာ့​​ မိုး​​ရွာထား​​တာနဲ့​​ အိမ်သာသွား​​တဲ့​​ ​​ေြမနီလမ်း​​က​​ေလး​​က ​​ေရ​​ေတွနဲ့​​ ခပ်​​ေလျှာ​​ေလျှာ​​ေပါ့​​.. သူငယ်ချင်း​​က အိမ်သာ အရမ်း​​ တက်ချင်​​ေနတဲ့​​သူဆို​​ေတာ့​​ ​​ေရှ့​​က​​ေန ​​ေြခလှမ်း​​သုတ်သုတ်နဲ့​​ အ​​ေြပး​​တစ်ပိုင်း​​ သွား​​​ေန ပါတယ်..

 

 
အဲဒီ​​ေခတ်က မိုး​​​ေကာင်း​​ အထက (၁)ရဲ့​​ ​​ေကျာင်း​​အိမ်သာ​​ေတွဟာ ​​ေရ​​ေလာင်း​​အိမ်သာ မဟုတ်သလို အုတ်နဲ့​​​ေဆာက်ထား​​တဲ့​​ အိမ်သာ​​ေတွ မဟုတ်ပါဘူး​​.. ​​ေြမကျင်း​​ကို တူး​​ြပီး​​ အဲဒီ​​ေြမကျင်း​​​ေပါ်မှာမှ သစ်သား​​နဲ့​​ သွပ်အမိုး​​မိုး​​ထား​​တဲ့​​ အိမ်သာကို အလံုး​​လိုက် ချထား​​တာပါ.. ဒီ​​ေနရာမှာ  ကျင်း​​ြပည့်​​သွား​​ြပီဆိုရင် ​​ေနာက်တစ်​​ေနရာကို ကျင်း​​အသစ်တူး​​ြပီး​​ အိပ်သာကို​​ေရွ့​​လိုက်ရံုဘဲ ြဖစ်ပါတယ်.. ​​ေကျာင်း​​သား​​များ​​စွာ သံုး​​ထား​​​ေတာ့​​ အချို့​​ အိမ်သာ​​ေတွက ြပည့်​​လုမတတ် ြဖစ်​​ေနပါြပီ.. စွန့်​​ထား​​သမျှ အကုန်လံုး​​ကိုလဲ မြမင်ချင်လဲ ြမင်​​ေနရက်သား​​ အနံ့​​ကိုလဲ မရချင်လဲ ရှူရက်သား​​ ြဖစ်​​ေနရပါတယ်..  အိမ်သာ တက်ချင်သူ တို့​​ရဲ့​​ ထံုး​​စံ သူငယ်ချင်း​​ခြမာ အိမ်သာနား​​နီး​​​ေလ ​​ေြခလှမ်း​​​ေတွက ပိုစိတ်လာ​​ေလ ြဖစ်လာ ပါတယ်.. နီး​​လာ​​ေလ အိမ်သာပိုတက်ချင်​​ေလ ဆိုတာ ခံစား​​ဖူး​​သူများ​​ သိပါ လိမ့်​​မယ်​​ေနာ်…  :)   :)   :)

 

 
အဲလိုနဲ့​​ အ​​ေြပး​​က​​ေလး​​ ​​ေလျှာက်​​ေနရင်း​​ အိမ်သာ​​ေရှ့​​အ​​ေရာက်မှာ မိုး​​​ေရနဲ့​​ ​​ေလျှာ​​ေနတဲ့​​ ​​ေြမနီလမ်း​​​ေြကာင့်​​​ေရာ၊​ အိမ်သာတက်ချင်​​ေဇာနဲ့​​ ​​ေလာြကီး​​လွန်း​​​ေနတဲ့​​ စိတ်​​ေြကာင့်​​​ေရာ ​​ေပါင်း​​ြပီး​​ သူငယ်ချင်း​​မ​​ေလး​​ဟာ ​​ေြခ​​ေချာ်ြပီး​​ အိမ်သာကျင်း​​ထဲ ​​ေလျှာခနဲ ကျသွား​​ပါ ​​ေတာ့​​တယ်.. ကံ​​ေကာင်း​​ချင်​​ေတာ့​​ အိမ်သာဟာ စွန့်​​ပစ်ပစ္စည်း​​​ေတွ အြပည့်​​ ြဖစ်​​ေနတဲ့​​အတွက် သူ့​​ရဲ့​​ ​​ေြခ​​ေထာက်ြကီး​​ ၂​​ေချာင်း​​လံုး​​ဟာ အဲဒီ စွန့်​​ပစ်ပစ္စည်း​​ပံုထဲ ဝင်စိုက်မိ​​ေနြပီး​​ ခါး​​အထက် ခန္ဓာကိုယ် တစ်ဝက်က​​ေတာ့​​ ကျင်း​​အြပင်မှာ ကျန်​​ေနခဲ့​​ပါတယ်.. ြမင်​​ေယာင်ြကည့်​​ြကပါ​​ေနာ်..  တကယ်လို့​​များ​​ အိမ်သာကျင်း​​သာ အသစ်စက်စက် ြဖစ်ခဲ့​​မယ်ဆိုရင်​​ေတာ့​​ လူတစ်ကိုယ်လံုး​​ ကျင်း​​ထဲကို ကျသွား​​ခဲ့​​မှာ ​​ေသချာပါရဲ့​​.. အိမ်သာြကီး​​ ြပည့်​​​ေနတာကိုဘဲ ​​ေကျး​​ဇူး​​တင်စရာ​​ေပါ့​​​ေနာ်...

 

 
ကျွန်မလဲ အ​​ေြပး​​က​​ေလး​​သွား​​ြပီး​​ သူငယ်ချင်း​​ကို သွား​​ဆွဲထူရပါတယ်.. သူငယ်ချင်း​​ဟာ ရှက်တာ​​ေရာ၊​ ​​ေဒါသထွက်တာ​​ေရာ၊​ ရွံတာ​​ေရာ၊​ အိမ်သာတက်ချင်တာ​​ေတွ​​ေရာ ​​ေပါင်း​​ြပီး​​ မျက်နှာြပင်တစ်ခုလံုး​​ဟာ နီရဲ​​ေနပါတယ်.. မျက်ဝန်း​​မှာလဲ မျက်ရည်က ခပ်စို့​​စို့​​… သူ့​​​ေြခ​​ေထာက် တစ်ခုလံုး​​လည်း​​ ြမင်မ​​ေကာင်း​​​ေအာင် ​​ေပကျံ​​ေနပါ​​ေတာ့​​တယ်.. ဘာ​​ေြပာ ​​ေကာင်း​​မလဲ​​ေနာ်.. အနံ့​​က​​ေတာ့​​ ​​ေထာင်း​​​ေထာင်း​​ကို ထလို့​​​ေပါ့​​.. သူငယ်ချင်း​​လဲ အိမ်သာထဲ ခပ်သုတ်သုတ်ဝင်လိုက်ြပီး​​ ြပန်ထွက်လာ​​ေတာ့​​ ​​ေကျာင်း​​ခန်း​​ထဲ ြပန်မဝင်​​ေတာ့​​ဘဲ အိမ်ကို ြပန်​​ေတာ့​​မယ်ဆိုြပီး​​ ​​ေကျာင်း​​နဲ့​​ မနီး​​မ​​ေဝး​​က သူ့​​အိမ်ကို ြပန်​​ေြပး​​ ပါ​​ေတာ့​​တယ်..  ဆရာမကို​​ေတာ့​​ ​​ေနမ​​ေကာင်း​​လို့​​ ြပန်သွား​​​ေြကာင်း​​ ကျွန်မက အသိ​​ေပး​​လိုက်ရပါတယ်..

 

 
​​ေကျာင်း​​ဆင်း​​​ေတာ့​​ သူ့​​လွယ်အိတ်ကို ကျွန်မကဘဲ သူ့​​အိမ်ကို သွား​​ပို့​​​ေပး​​လိုက်ပါတယ်.. ဒီအချိန်မှာ​​ေတာ့​​ သူငယ်ချင်း​​က ​​ေရမိုး​​ချိုး​​ သန့်​​စင်ြပီး​​​ေနပါြပီ.. ​​ေရချိုး​​ခန်း​​ထဲမှာ ဆပ်ြပာ ဘယ်နှတံုး​​ကုန်ြပီး​​ အချိန် ဘယ်​​ေလာက် ြကာမယ်ဆိုတာ​​ေတာ့​​ သူငယ်ချင်း​​​ေလး​​ အသိဆံုး​​ ြဖစ်ပါလိမ့်​​မယ်.. ကျွန်မ သူ့​​ကို ​​ေမး​​မ​​ေန​​ေတာ့​​ပါဘူး​​… ဒါ​​ေပမဲ့​​ ကျွန်မစိတ်ထဲမှာ အနံ့​​အသက်က ကျန်​​ေန​​ေသး​​တယ်လို့​​ကို ထင်မိပါတယ်.. ဒါ​​ေြကာင့်​​ သူ့​​​ေရှ့​​မှာ နှာ​​ေခါင်း​​​ေလး​​ကို ရှံု့​​ပွရှံု့​​ပွ လုပ်လိုက်မိ​​ေတာ့​​ သူငယ်ချင်း​​က ကျွန်မကို လိုက်ရိုက် ပါ​​ေတာ့​​တယ်.. ြပီး​​​ေတာ့​​ ကျွန်မကို ကတိတစ်ခု​​ေတာင်း​​ပါတယ်.. နင်ဒီအ​​ေြကာင်း​​​ေတွကို ဘယ်သူ့​​ကိုမှ မ​​ေြပာရဘူး​​​ေနာ်.. ငါ့​​ကို ကတိ​​ေပး​​​ေနာ်တဲ့​​ … ကျွန်မလဲ ကတိ​​ေပး​​လိုက်ပါတယ်.. ဒီအ​​ေြကာင်း​​ကို ကျွန်မ ဘယ်သူ့​​ကိုမှ ဒီ​​ေန့​​အထိ မ​​ေြပာခဲ့​​ပါဘူး​​.. ဘယ်သူငယ်ချင်း​​ တစ်​​ေယာက်ကမှ ဒီအြဖစ်ကို မသိလိုက်ြကပါဘူး​​.. ခုချိန်ထိလဲ ဒီအ​​ေြကာင်း​​ကို ဘယ်သူ့​​ကိုမှ မ​​ေြပာရ​​ေသး​​ပါဘူး​​.. ဒါ​​ေပမဲ့​​ ဒီ​​ေန့​​​ေတာ့​​ ​​ေရး​​ချင်စိတ် သိပ်ြဖစ်လာတာနဲ့​​ ဘ​​ေလာဂ့်​​ စာမျက်နှာ​​ေပါ် တင်လိုက်ပါတယ်.. သူငယ်ချင်း​​​ေရ ငါဘယ်သူ့​​ကိုမှ မ​​ေြပာပါဘူး​​ကွာ.. ကတိတည်ပါတယ်​​ေနာ်… ခုလဲ စာ​​ေလး​​နဲ့​​ဘဲ ​​ေရး​​တာပါ.. ငါ့​​ပါး​​စပ်က တစ်ခွန်း​​ဆို တစ်ခွန်း​​မှ မဟခဲ့​​ပါဘူး​​​ေနာ်… :)  :)

 

 

 
မွန်း​​ြကပ်တဲ့​​ စိတ်​​ေြကာင့်​​ ရယ်စရာ သက်သက်အ​​ေနနဲ့​​ ငယ်ဘဝနဲ့​​ သူငယ်ချင်း​​ အ​​ေြကာင်း​​ အမှတ်တရ ​​ေရး​​ြခင်း​​ပါ.. ရသတစ်ခုခု မ​​ေပး​​နိုင်မှန်း​​ သိပါတယ်.. ဟာသ​​ေလး​​တစ်ပုဒ်အ​​ေနနဲ့​​ ဖတ်သွား​​​ေပး​​ြကပါ​​ေနာ်..

 

စာဖတ်သူများ​​ကို ​​ေလး​​စား​​စွာြဖင့်​​

 

​​ေချာ (အစိမ်း​​​ေရာင်လွင်ြပင်)