ထမင်း​​ထုပ်​​ေလး​​ရဲ့​​ ငို​​ေြကွး​​သံ

 

 

 

​​ေအး​​ြမ အ​​ေမ ​​ေဒါ်ြမြကည်က ဘူတာမှာ ထမင်း​​ထုပ် ​​ေရာင်း​​သူ... 

​​ေအး​​ြမတို့​​ရွာက​​ေလး​​က မန္တ​​ေလး​​ ြမစ်ြကီး​​နား​​ ရထား​​သံလမ်း​​​ေဘး​​တွင် ရှိြပီး​​ ရွာဘူတာငယ်​​ေလး​​ တစ်ခုလဲ ရှိသည်။ ​​ေသး​​ငယ်​​ေသာ ဘူတာ ြဖစ်​​ေသာ​​ေြကာင့်​​ အထူး​​အြမန်၊​ ဒုတိယအြမန်လို အြမန်ရထား​​များ​​ မရပ်ပဲ စာပို့​​ရထား​​၊​ ​​ေခါက်ြပန်ရထား​​များ​​သာ ရပ်​​ေနကျ .. တစ်ခါတစ်​​ေလ ရထား​​ဆံုမည့်​​ ​​ေန့​​မှသာ အထူး​​အြမန်ကဲ့​​သို့​​ ရထား​​များ​​ ရပ်တတ်သည်... ထိုအခါမျိုး​​တွင် ​​ေဒါ်ြမြကည်တို့​​ ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​ ​​ေကာင်း​​တတ်ပါသည်.. ​​ေဒါ်ြမြကည်က ​​ေဒါ်ဝတုတ်မ ထမင်း​​ဆိုင်မှ ထမင်း​​နှင့်​​ ြကက်သား​​​ေြကာ် အပါ တစ်ထုပ်ကို  ၄၅၀ နှင့်​​ ဝယ်၍ ရထား​​တွဲများ​​တွင်  ၅၀၀ ကျပ်နှင့်​​ ြပန်လည်​​ေရာင်း​​ချသည့်​​ အလုပ်ကို သူမ ​​ေယာက်ျား​​ ဆံုး​​ကတည်း​​က လုပ်လာတာ ၂နှစ်ရှိြပီ.. ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​​ေကာင်း​​သည့်​​​ေန့​​တွင် တစ်ရက်ကို တစ်​​ေထာင် ​​ေကျာ်​​ေကျာ်​​ေလာက် ကျန်တတ်​​ေသာ်လည်း​​ ပံုမှန် ရက်များ​​တွင် ၇၀၀ ပတ်ဝန်း​​ကျင်​​ေလာက်​​ေတာ့​​ ကျန်သည်..

 

ပဲ​​ေပါ်သည့်​​ရာသီချိန်တွင် ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​သည့်​​အလုပ်ကို ​​ေဒါ်ြမြကည် မလုပ်​​ေတာ့​​.. ပဲနှုတ်သည်က ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​သည်ထက် ပိုက်ဆံပိုရသြဖင့်​​ ပဲနှုတ် လိုက်ြဖစ်သည်က များ​​သည်။  မ​​ေန့​​က ပဲနှုတ်ြပီး​​အြပန် ​​ေချာင်း​​ထဲတွင် ​​ေရဆင်း​​ချိုး​​ရာ ​​ေဒါ်ြမြကည် အပူရှပ်ြပီး​​ အဖျား​​ တက်​​ေတာ့​​သည်.. ဒီ​​ေန့​​​ေတာ့​​ ပဲနှုတ် မလိုက်နိုင်သြဖင့်​​  ရတန်း​​​ေကျာင်း​​သူ သမီး​​ ​​ေအး​​ြမကို ​​ေကျာင်း​​မတက်ခိုင်း​​ဘဲ ဘူတာတွင် ထမင်း​​ထုပ် ​​ေရာင်း​​ခိုင်း​​ဖို့​​ကို  ​​ေဒါ်ြမြကည် စဉ်း​​စား​​ ရ​​ေတာ့​​သည်..  ​​ေအး​​ြမ ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​ မထွက်လျှင် ည​​ေန စား​​စရာ ထမင်း​​ပင် ရှိမည်မဟုတ်.. တစ်ရက်လုပ်မှ တစ်ရက် စား​​ရ​​ေသာ ​​ေဒါ်ြမြကည်တို့​​ ဘဝတွင် တစ်ရက် ဖျား​​သည်နှင့်​​ စား​​စရာမရှိသည့်​​ဘဝ....

 

“သမီး​​   ​​ေအး​​ြမ ”

“ရှင်... အ​​ေမ”

 

“သမီး​​ ​​ေကျာင်း​​မသွား​​နဲ့​​​ေတာ့​​... အ​​ေမ ဒီ​​ေန့​​ ပဲနှုတ်မလိုက်နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​.. သမီး​​ ဘူတာမှာ ထမင်း​​ထုပ် သွား​​​ေရာင်း​​လိုက်​​ေနာ်.. မဟုတ်ရင် ည​​ေနကျ အ​​ေမတို့​​ စား​​စရာမရှိဘဲ ​​ေနလိမ့်​​မယ်.. ခုမနက်​​ေတာ့​​ ပဲြပုတ်နဲ့​​ ထမင်း​​ြကမ်း​​ စား​​သွား​​လိုက်​​ေနာ် သမီး​​.. သမီး​​ ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​လို့​​ ပိ်ုက်ဆံရလာရင် ဆန်နို့​​ဆီဗူး​​ ၂လံုး​​​ေလာက် ဝယ်လာခဲ့​​ .. ပိုက်ဆံ ပိုရင် ဦး​​ကုလား​​ ​​ေဆး​​ဆိုင်မှာ အ​​ေမ​​ေနမ​​ေကာင်း​​တာ ​​ေြပာြပြပီး​​ ​​ေသာက်​​ေဆး​​ နည်း​​နည်း​​ ဝယ်လာခဲ့​​​ေနာ်...”

 

“ဟုတ်ကဲ့​​ အ​​ေမ..  ဒါဆို သမီး​​ ထမင်း​​စား​​ြပီး​​ သွား​​လိ်ုက်​​ေတာ့​​မယ် .. အ​​ေမ အခုဘာစား​​မလဲဟင်.. သမီး​​ဆန်ြပုတ်​​ေလး​​ ြပုတ်ထား​​ခဲ့​​မယ်​​ေနာ်..”

 

“ ​​ေအး​​​ေအး​​ ရတယ်သမီး​​.. အ​​ေမ ​​ေန့​​လည်​​ေလာက်မှ ​​ေသာက်​​ေတာ့​​မယ်... ”

 

​​ေအး​​ြမ ထမင်း​​ြကမ်း​​​ေလး​​ကို ​​ေရထည့်​​ြပီး​​ အ​​ေမ့​​အတွက် ဆန်ြပုတ် ြပုတ်​​ေပး​​လိုက်ရင်း​​ ထမင်း​​ကို ပဲြပုတ်​​ေလး​​နှင့်​​ နယ်ကာ ဆီမဆမ်း​​နိုင်ဘဲ ြမိန်ရည်ရှက်ရည် စား​​ရ​​ေတာ့​​သည်။ စား​​​ေသာက်ြပီး​​သည်နှင့်​​ မန္တ​​ေလး​​မှ လာ​​ေသာ စာပို့​​ရထား​​ကို အမီ ထမင်း​​ထုပ်​​ေရာင်း​​ဖို့​​ ဘူတာဘက်ကို အ​​ေြပး​​အလွှား​​ ထွက်လာခဲ့​​သည်။ ​​ေအး​​ြမစိတ်ထဲ ထမင်း​​ထုပ်များ​​များ​​ ​​ေရာင်း​​ရဖို့​​ ဆု​​ေတာင်း​​​ေနမိသည်.. ဒါမှလဲ ည​​ေနအြပန် ဆန်ဝယ်နိုင်မည် အ​​ေမအတွက် ​​ေသာက်​​ေဆး​​နဲ့​​ အား​​ရှိမဲ့​​ အစား​​အစာလဲ ဝယ်ချင်​​ေသး​​သည်​​ေလ.. သူမအတွက် အ​​ေမ ပင်ပင်ပန်း​​ပန်း​​ ပဲနှုတ်လိုက်​​ေနသည်ကို မြကည့်​​ရက်.. ​​ေကျာင်း​​ထွက်ြပီး​​ ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​မယ် ​​ေြပာတိုင်း​​လည်း​​ အ​​ေမက ဘယ်​​ေတာ့​​မှ လက်မခံ.. ဒီ​​ေန့​​​ေတာင် မလွှဲသာလွန်း​​၍ သူမကို ​​ေကျာင်း​​ပျက်ခိုင်း​​ရသည်ကို ​​ေအး​​ြမ နား​​လည်ပါသည်.. ထို့​​​ေြကာင့်​​လည်း​​ အ​​ေမ့​​ကို သူမ လုပ်အား​​​ေလး​​နှင့်​​ ​​ေကျွး​​​ေမွး​​ခွင့်​​ရတုန်း​​ ​​ေဈး​​ ​​ေကာင်း​​ ​​ေကာင်း​​ ​​ေရာင်း​​ရဖို့​​ ဆု​​ေတာင်း​​ မိြခင်း​​သာ...

 

ဘူတာအနီး​​က ​​ေဒါ်ဝတုတ်မ ထမင်း​​ဆိုင်မှာ ြကက်သား​​​ေြကာ်နဲ့​​ ထမင်း​​ စုစု​​ေပါင်း​​ ၁၅ထုပ်ကို ယူလိုက်သည်။ ​​ေဒါ်ဝတုတ်မဆီမှာ ​​ေအး​​ြမအ​​ေမက ထမင်း​​ထုပ်ယူ​​ေနကျ.. ဘူတာမှာ​​ေရာင်း​​ြပီး​​ အြပန်ကျမှ ပိုက်ဆံဝင်ရှင်း​​​ေပး​​ရသည်.. အရင်း​​အနှီး​​မလို.. ထမင်း​​ထုပ် ကျန်​​ေနလျှင် ြပန်အပ်ခဲ့​​လို့​​ ရသည်.. ​​ေဒါ်ဝတုတ်မက ​​ေအး​​ြမတို့​​ သား​​အမိကို သနား​​သြဖင့်​​ ယခုလို အခွင့်​​အ​​ေရး​​မျိုး​​ ​​ေပး​​ထား​​ြခင်း​​သာ.. သို့​​​ေသာ် ထမင်း​​ထုပ်က အြမဲတမ်း​​ ​​ေရာင်း​​​ေကာင်း​​​ေနတာ မဟုတ်သြဖင့်​​ ပဲနှုတ်လိုက်သည်​​ေလာက် ဝင်​​ေငွမ​​ေကာင်း​​. အ​​ေမ ပဲနှုတ်သွား​​လျှင် တစ်ရက် ၃၀၀၀ ရသည်။ ဒါ​​ေြကာင့်​​လဲ အ​​ေမက ပင်ပန်း​​​ေသာ်လည်း​​ ပိုက်ဆံပိုရသည့်​​ ပဲနှုတ်ြခင်း​​ကိုသာ လုပ်လိုသူ..

 

​​ေအး​​ြမ ထမင်း​​ထုပ်ထည့်​​သည့်​​ ဗန်း​​​ေလး​​ ​​ေခါင်း​​​ေပါ်ရွက်ြပီး​​ ဘူတာအ​​ေရာက် မြကာခင် မန္တ​​ေလး​​မှ စာပို့​​ရထား​​ဆိုက်သည်။ ထမင်း​​ထုပ် စုစု​​ေပါင်း​​ ၁၂ထုပ်​​ေတာ့​​ ​​ေရာင်း​​လိုက်ရသည်။ ​​ေနာက် တစ်နာရီ​​ေလာက်တွင် နဘား​​ကသာ ​​ေခါက်ြပန်ရထား​​ ဆိုက်ဖို့​​ရှိ​​ေသး​​သည်... ​​ေခါက်ြပန်ရထား​​တွင်​​ေတာ့​​ ထမင်း​​ထုပ် ​​ေရာင်း​​​ေကာင်း​​​ေလ့​​မရှိသြဖင့်​​ သူမ ​​ေမျှာ်လင့်​​ချက် သိပ်မထား​​ပါ.. ြမစ်ြကီး​​နား​​ စာပို့​​ရထား​​သာ ​​ေမျှာ်လင့်​​စရာ ရှိသည်.. ထင်သည့်​​အတိုင်း​​ ​​ေခါက်ြပန်ရထား​​တွင် ထမင်း​​ ၂ထုပ်သာ ​​ေရာင်း​​ရသည်။ စာပို့​​ရထား​​ ဆိုက်ခါနီး​​တွင် ​​ေဒါ်ဝတုတ်မ ထမင်း​​ဆိုင် ြပန်​​ေြပး​​ြပီး​​ လက်ကျန် ထမင်း​​ထုပ်များ​​ကို ထမင်း​​ထုပ်အသစ် ပူပူ ​​ေနွး​​​ေနွး​​နှင့်​​ လဲသည်။ ​​ေနာက်ထပ် ထမင်း​​ထုပ်အသစ် အထုပ် ၂ဝ​​ေလာက် ထပ်ယူလိုက်သည်။ မနက်က ယူသွား​​​ေသာ ထမင်း​​ထုပ်ဖိုး​​ကိုလည်း​​ ပိုက်ဆံ ရှင်း​​​ေပး​​လိုက်သည်။

 

ြမစ်ြကီး​​နား​​ စာပို့​​ရထား​​ဆိုက်ချိန်တွင် သိပ်မဆိုး​​ ထမင်း​​ထုပ် ၁ဝထုပ် ကုန်သွား​​ြပန်သည်။ စုစု​​ေပါင်း​​ ၁၂၀၀ ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ အြမတ်ကျန်​​ေနြပီ..အိမ်အြပန် ဆန်ဝယ်ြပီး​​ အ​​ေမ့​​အတွက် ​​ေဆး​​နဲ့​​ မုန့်​​ဝယ်နိုင်​​ေတာ့​​ မည်ဟု ​​ေတွး​​ြပီး​​ ​​ေအး​​ြမ ​​ေပျာ်ရွှင်​​ေနမိသည်.. ရထား​​ထွက်ခါနီး​​တွင် ရထား​​​ေပါ်မှ သား​​သား​​နား​​နား​​ ဝတ်ဆင်ထား​​​ေသာ အ​​ေဒါ်ြကီး​​ တစ်​​ေယာက်က လှမ်း​​​ေအာ် သည်..

 

“ဟဲ့​​​ေကာင်မ​​ေလး​​ ထမင်း​​ထုပ်တစ်ထုပ် ဘယ်​​ေလာက်လဲ ”  ဟု လှမ်း​​​ေမး​​သည်..

 

 “ တစ်ထုပ် ၅၀၀ ပါရှင့်​​ ”

 

“များ​​လိုက်တာ​​ေအ... တစ်ထုပ် ၄ဝဝထား​​လိုက် .. ၃ထုပ်ယူမယ်..”

 

“မရပါဘူး​​အ​​ေဒါ်ရယ်.. ကျွန်မက တစ်ထုပ် ၄၅၀ ဝယ်ရတာပါ.. တစ်ထုပ်ကို ၅ဝဘဲ အြမတ်တင်ထား​​တာပါ”

 

“မင်း​​တို့​​က ​​ေြပာလိုက်ရင် မြမတ်ဘူး​​မြမတ်ဘူး​​နဲ့​​.. ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​တာ မြမတ်ဘဲ ဘယ်သူက​​ေရာင်း​​မလဲ.. ကဲကဲ ြကာတယ် ၃ထုပ်ကို ၁၄၀၀ ထား​​လိုက်”

 

၃ထုပ်မှ ၅ဝသာ  ြမတ်​​ေတာ့​​မည်.. သို့​​​ေသာ် ​​ေဒါ်ဝတုတ်ကို ြပန်အပ်ရမည့်​​ အတူတူ ​​ေရာင်း​​လိုက်ဖို့​​ စိတ်ကူး​​ရသြဖင့်​​ ထမင်း​​၃ထုပ် ရထား​​​ေပါ် လှမ်း​​​ေပး​​လိုက်သည်..

 

 ထိုအချိန်တွင် ရထား​​ဥဩ အချက်​​ေပး​​သံ ထွက်လာသည်။ 

 

“အ​​ေဒါ် ပိုက်ဆံ”

“​​ေနပါဦး​​ ​​ေပး​​မှာ​​ေပါ့​​ ဘယ်လိုြဖစ်​​ေနတာလဲ..  နင်တို့​​ ထမင်း​​ထုပ်ကို အရင်ြကည့်​​ရဦး​​မယ်.. ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​တဲ့​​ လူ​​ေတွက အကျင့်​​​ေကာင်း​​တာမဟုတ်ဘူး​​.. ထမင်း​​အသိုး​​​ေတွ ြပန်ထုပ်ြပီး​​ ​​ေရာင်း​​တတ်တာ.. ငါတို့​​က ပိုက်ဆံ​​ေပး​​ြပီး​​ ဝယ်စား​​တာ ထမင်း​​အသိုး​​​ေတာ့​​ ပိုက်ဆံ​​ေပး​​ြပီး​​ ဝယ်မစား​​နိုင်ဘူး​​.. ”

 

​​ေြပာရင်း​​ြဖင့်​​ ရထား​​​ေပါ်မှ အ​​ေဒါ်ြကီး​​သည် ထမင်း​​ထုပ်များ​​ကို တစ်ထုပ်ချင်း​​ စိမ်​​ေြပန​​ေြပ ​​ေြဖြကည့်​​​ေနသည်။

 

ထိုစဉ်ရထား​​ ဘီး​​စတင်လိမ့်​​​ေနြပီ.. ​​ေအး​​ြမ ရထား​​ြပူတင်း​​​ေဘး​​ ​​ေလျှာက်လိုက်ရင်း​​

 

“အ​​ေဒါ် ရထား​​ထွက်​​ေနြပီ .. ကျွန်မကို ပိုက်ဆံ​​ေပး​​ပါ​​ေတာ့​​..”

 

ထိုအ​​ေဒါ်ြကီး​​မှာ မြကား​​သလို လုပ်ရင်း​​ ထမင်း​​ထုပ်များ​​ကို သာ ​​ေြဖြကည့်​​​ေနသည်..

 

ရထား​​က တစ်စ တစ်စ အရှိန်ရလာြပီ.. ​​ေအး​​ြမလဲ ရထား​​နဲ့​​အမီ အ​​ေြပး​​လိုက်​​ေနဆဲ.. သူမရင်လဲ ​​ေမာဟိုက်ပူပင်လာသည်.. အ​​ေမအတွက် ​​ေဆး​​ဝယ်ဖို့​​… ဆန်ဝယ်ဖို့​​… ​​ေသာက ​​ေဇာနှင့်​​ ရထား​​​ေဘး​​မှ အ​​ေြပး​​က​​ေလး​​ လိုက်​​ေနဆဲ… သို့​​​ေသာ် ပိုပိုြပီး​​ ြမန်လာ​​ေသာ ရထား​​အရှိန်ကို သူမ တစ်​​ေြဖး​​​ေြဖး​​ အရှံုး​​​ေပး​​ရ​​ေတာ့​​မည်.. ဒီပိုက်ဆံမရလျှင် တစ်​​ေနကုန် ​​ေဈး​​​ေရာင်း​​ထား​​သမျှ အလကား​​ြဖစ်ြပီ.. ​​ေကျာင်း​​ပျက်ရတာလည်း​​ အလာကား​​ ြဖစ်ရ ​​ေတာ့​​မည်..  စိတ်ကို အား​​တင်း​​ရင်း​​ ရထား​​ကို အမီ လိုက်ြပန်သည်..

 

“အ​​ေဒါ်.. အ​​ေဒါ်.. ထမင်း​​ဖိုး​​ပိုက်ဆံ .. ”

 

​​ေအး​​ြမ တစ်​​ေြကာ်​​ေြကာ် ​​ေအာ်ရင်း​​.. ရထား​​​ေနာက်က ​​ေြပး​​လိုက်​​ေနဆဲ.. ​​ေြပး​​ရင်း​​ ​​ေကျာက်ခဲ တစ်လံုး​​ကို  ခလုတ်တိုက်ကာ ​​ေမှာက်ရက် လဲ​​ေလသည်..

 

ရထား​​မှာ တစ်​​ေရွ့​​​ေရွ့​​နှင့်​​ သူမြမင်ကွင်း​​မှ ​​ေဝး​​ကွာသွား​​​ေပြပီ.. ​​ေအး​​ြမမျက်ဝန်း​​ထဲမှာ မျက်ရည်များ​​ အဆီး​​အတား​​မရှိ စီး​​ကျလာသည်.. ရထား​​​ေပါ်မှ အ​​ေဒါ်ြကီး​​သည် အဝတ်အစား​​ အဆင့်​​အတန်း​​ြမင့်​​ြမင့်​​ ဝတ်ဆင်ထား​​ြပီး​​ ယခုလို လုပ်ရပ်မျိုး​​ လုပ်မည်ဟုပင် ထင်စရာမရှိ.. သူမကဲ့​​သို့​​​ေသာ ​​ေဈး​​သည်​​ေလး​​ အ​​ေပါ်တွင်ပင် အညှာအတာမရှိ လိမ်ညာ လှည့်​​ဖျား​​ ရက်​​ေသာ ထို မိန်း​​မြကီး​​ကို နာကျင်မုန်း​​တီး​​မိသည်.. ဒီ​​ေန့​​​ေတာ့​​ ဆန်မဝယ်နိုင်တာထက် အ​​ေမ့​​အတွက် ​​ေဆး​​မဝယ်နိုင်​​ေတာ့​​မှာကို  သူမ ပိုြပီး​​ စိတ်မ​​ေကာင်း​​ ြဖစ်မိသည်.. မျက်ရည်များ​​စွာနှင့်​​ ဘူတာဘက်သို့​​ ြပန်​​ေလျှာက်လာရင်း​​ တစ်ရှံု့​​ရှံု့​​ ငို​​ေြကွး​​​ေနမိသည်..  ထိုစဉ် အဝတ်အစား​​ ခပ်နွမ်း​​နွမ်း​​ ဝတ်ဆင်ထား​​​ေသာ လူြကီး​​တစ်ဦး​​ သူမအနား​​ လာရပ်ရင်း​​

 

“သမီး​​ ခုနက ရထား​​​ေပါ်မှာ သမီး​​ ပိုက်ဆံဘယ်​​ေလာက် ပါသွား​​လဲ..”

 

“၁၄၀၀ ပါ ဦး​​​ေလး​​..  ကျွန်မက အ​​ေမ​​ေနမ​​ေကာင်း​​လို့​​ ​​ေဈး​​လာ​​ေရာင်း​​တာပါ.. ခု​​ေတာ့​​ တစ်​​ေန့​​လံုး​​ ​​ေရာင်း​​လို့​​ ြမတ်တဲ့​​ပိုက်ဆံ အကုန်ပါသွား​​ြပီ.. ထမင်း​​ဆိုင်မှာ ထမင်း​​ထုပ်ဖိုး​​ ​​ေပး​​လိုက်ရင် ဆန်ဝယ်ဖို့​​ မ​​ေြပာနဲ့​​ အ​​ေမအတွက် ​​ေဆး​​ဝယ်ဖို့​​​ေတာင် ပိုက်ဆံမရှိ​​ေတာ့​​ဘူး​​..ဦး​​​ေလး​​ရယ်” သူမ ငိုရှိုက်ရင်း​​ ​​ေြပာြပ​​ေနမိသည်..

 

“ကဲ မငိုနဲ့​​ သမီး​​ရယ် .. သမီး​​ပါသွား​​တဲ့​​ ပိုက်ဆံ ဦး​​​ေလး​​ ြပန်​​ေပး​​မယ်.. အခု ဦး​​​ေလး​​ လက်ထဲမှာ ၅ဝဝဝရှိတယ်.. သမီး​​ကို ၄ဝဝဝ​​ေပး​​ခဲ့​​မယ်.. ၁၀၀၀ က ဦး​​​ေလး​​အြပန်စရိတ် ချန်ရဦး​​မယ်.. ဦး​​​ေလး​​က ဟိုဘက်ရွာကပါ  ဒီရွာကို ခနလာရင်း​​ အခု ရထား​​မမှီလိုက်လို့​​ ကား​​ြကံုနဲ့​​ ြပန်ရမှာ..  ဘူတာထဲ ဝင်ဝင်ချင်း​​ ရထား​​ထွက်​​ေနတာ ​​ေတွ့​​တယ်.. သမီး​​ကိုလဲ ရထား​​နဲ့​​ အြပိုင်​​ေြပး​​​ေနတာ ဦး​​​ေလး​​ ​​ေတွ့​​လိုက်ပါတယ်.. သား​​သမီး​​ချင်း​​ ကိုယ်ချင်း​​စာပါတယ်ကွယ်.. သမီး​​လဲ မိဘအ​​ေပါ် ​​ေစတနာရှိတဲ့​​သူတစ်​​ေယာက်ဘဲ .. မိဘ​​ေကျး​​ဇူး​​ သိတတ်တာ အရမ်း​​ ​​ေကာင်း​​ပါတယ်.. ဒုက္ခ​​ေရာက်ရင် ကူညီမဲ့​​သူ ​​ေပါ်လာမှာပါ.. ​​ေရာ့​​​ေရာ့​​ ပိုက်ဆံ ၄၀၀၀ သမီး​​ယူထား​​လိုက်.. ဆန်လဲဝယ် သမီး​​အ​​ေမအတွက် ​​ေဆး​​လဲ ဝယ်သွား​​လိုက်​​ေနာ်…  ဦး​​​ေလး​​သွား​​​ေတာ့​​မယ်.. ”

 

သူမလက်ထဲ ပိုက်ဆံ ၄ဝဝဝကို ထည့်​​​ေပး​​ြပီး​​ ထိုဦး​​​ေလး​​မှာ ဘူတာတွင်း​​မှ ထွက်ခွာ သွား​​ပါ​​ေတာ့​​သည်… ​​ေအး​​ြမ မျက်ဝန်း​​မှာ ဝမ်း​​သာ ြကည်နူး​​ မျက်ရည်များ​​ ကျဆင်း​​လာြပန်သည်.. အ​​ေမ့​​အတွက် ​​ေဆး​​ဝယ်​​ေပး​​ခွင့်​​၊​ အ​​ေမအား​​ရှိ​​ေအာင် အစာတစ်ခုခု ​​ေကျွး​​ခွင့်​​ ရတာကိုဘဲ သူမ ဝမ်း​​သာလွန်း​​လှပါြပီ…

 

“ ​​ေကျး​​ဇူး​​တင်လိုက်တာ ဦး​​​ေလး​​ြကီး​​ရယ်…”  စိတ်ထဲမှ အထပ်ထပ်အခါခါ ရွတ်ဆိုရင်း​​ သွက်လက်​​ေသာ ​​ေြခလှမ်း​​များ​​က အိမ်အြပန် လမ်း​​ဆီသို့​​…..

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

​​ေလာကြကီး​​တွင် ရထား​​​ေပါ်မှ မိန်း​​မြကီး​​ကဲ့​​သို့​​ အြကင်နာတရား​​ ​​ေခါင်း​​ပါး​​သူများ​​၊​ သူတစ်ပါး​​ လုပ်အား​​ကို ​​ေခါင်း​​ပံုြဖတ်ချင်သူများ​​ ရှိသကဲ့​​သို့​​ ဆင်း​​ရဲနွမ်း​​ပါး​​​ေသာ်လည်း​​ ​​ေစတနာတရား​​ မ​​ေခါင်း​​ပါး​​​ေသာ၊​ သား​​သမီး​​ချင်း​​၊​ လူလူချင်း​​ ကိုယ်ချင်း​​စာစိတ် အြပည့်​​ရှိ​​ေသာ ဦး​​​ေလး​​ြကီး​​လို လူမျိုး​​များ​​လဲ ရှိ​​ေနပါ​​ေသး​​သည် တကား​​.. သူတစ်ပါး​​ အ​​ေပါ် လိမ်ညာတတ်သူများ​​၊​ ကိုယ်ချင်း​​စာစိတ် ကင်း​​မဲ့​​သူများ​​နှင့်​​ သူတစ်ပါး​​ကို စာနာ ကူညီတတ်သူ ထိုလူတန်း​​စား​​ နှစ်ရပ်တွင် စာဖတ်သူများ​​ မည်သည့်​​ အတန်း​​အစား​​ဘက်မှ ပါဝင် ရပ်တည်ပါမည်လဲ…   ကိုယ်ချင်း​​စာ တရား​​နဲ့​​ အြကင်နာ ​​ေမတ္တာတရား​​ကို လူသား​​တိုင်း​​ လက်ကိုင်ထား​​ နိုင်ြကမယ်ဆိုရင် ​​ေလာကြကီး​​က ​​ေပျာ်ရွှင်ြကည်နူး​​စရာ သာယာလှပ ​​ေနမှာပါ​​ေနာ်..

 

​​ေချာ (အစိမ်း​​​ေရာင်လွင်ြပင်)