​​ေရကန်ထဲကဆား​​

တစ်ခါတုန်း​​က ဉာဏ်ပညာထက်ြမက်ြပီး​​ အ​​ေတွ့​​အြကံု ြကွယ်ဝတဲ့​​ ပညာရှိြကီး​​တစ်ဦး​​ ရှိပါတယ်… သူဟာ တစ်​​ေန့​​မှာ​​ေတာ့​​ အိမ်မီး​​​ေလာင်ြပီး​​ ပိုင်ဆိုင်သမျှ အရာရာကို ဆံုး​​ရှံုး​​သွား​​လို့​​ စိတ်ပျက်အား​​​ေလျာ့​​စွာနဲ့​​ ဝမ်း​​နည်း​​ပူ​​ေဆွး​​ြပီး​​ ငို​​ေြကွး​​​ေနတဲ့​​ လူငယ်တစ်​​ေယာက်ဆီ ​​ေရာက်လာပါတယ်..  ပညာရှိြကီး​​က ထိုလူငယ်ကို ​​ေရတစ်ဖန်ခွက် သွား​​ယူခိုင်း​​ြပီး​​ ဆား​​တစ်ဆုပ်ကိုလဲ ယူလာခိုင်း​​ပါတယ်.. ​​ေရဖန်ခွက်ထဲကို ဆား​​တစ်ဆုပ် ထည့်​​လိုက်ြပီး​​ ​​ေရာ​​ေမွှလိုက်ကာ ထိုလူငယ်ကို ​​ေသာက်​​ေစပါတယ်.. ြပီး​​​ေတာ့​​ ဘယ်လိုအရသာမျိုး​​ ရှိသလဲလို့​​ ​​ေမး​​တဲ့​​အခါ ထိုလူငယ်က  “ခါး​​တူး​​​ေန​​ေအာင် ငံပါတယ်”. လို့​​ ြပန်​​ေြဖပါတယ်..

ဒီ​​ေတာ့​​ ပညာရှိြကီး​​က အသာြပံုး​​လိုက်ရင်း​​ ထိုသူကို ဆား​​တစ်ဆုပ်ကို ယူလာခဲ့​​ပါလို့​​ ခိုင်း​​လိုက်ြပီး​​ သူနဲ့​​အတူ လမ်း​​​ေလျှာက်ဖို့​​ ြမို့​​ြပင်ဘက်ကို ​​ေခါ်လာခဲ့​​ပါတယ်. ြမို့​​အြပင်ဘက်ကို လမ်း​​​ေလျှာက်လာြကရင်း​​  အလွန် ကျယ်​​ေြပာြပီး​​ ြကည်လင်လှတဲ့​​ ​​ေရကန်ြကီး​​တစ်ကန်နား​​ ​​ေရာက်လာြကပါတယ်.. ဒီအခါမှာ ပညာရှိြကီး​​က ထိုလူငယ်လက်ထဲမှာ ပါလာတဲ့​​ ဆား​​တစ်ဆုပ်ကို ​​ေရကန်ထဲ ပစ်ထည့်​​ခိုင်း​​လိုက်ပါတယ်..

ြပီး​​​ေတာ့​​ လူငယ်ကို “ကဲ အခု ကန်ထဲကို ​​ေရကို  ​​ေသာက်ြကည့်​​ပါဦး​​” လို့​​ ခိုင်း​​လိုက်တဲ့​​အခါ ထိုလူငယ်ကလည်း​​ ကန်ထဲက​​ေရကို လက်ခုပ်နဲ့​​ ခပ်ယူြပီး​​ ​​ေသာက်လိုက်ပါတယ်.. ပညာရှိြကီး​​က လူငယ် ​​ေရ​​ေသာက်ြပီး​​တဲ့​​အခါ “အခု​​ေရာ ကန်ထဲက ​​ေရက ဘယ်လိုအရသာ ရှိသလဲ” လို့​​ ​​ေမး​​လိုက်ပါတယ်.. ဒီ​​ေတာ့​​  လူငယ်က  “ လတ်ဆတ်ြပီး​​ ချိုြမတဲ့​​ ​​ေသာက်​​ေရရဲ့​​  နဂိုအရသာ အတိုင်း​​ပါဘဲ” လို့​​ ြပန်​​ေြဖပါတယ်.. “​​ေစာ​​ေစာတုန်း​​က ​​ေရခွက်ထဲကို ဆား​​ထည့်​​ြပီး​​ ​​ေသာက်လိုက်သလို ငံ​​ေသး​​ရဲ့​​လား​​” လို့​​ ြပန်​​ေမး​​ြပန်တဲ့​​အခါ “ မငံ​​ေတာ့​​ပါဘူး​​.” လို့​​  လူငယ်က ြပန်​​ေြဖလိုက်ပါတယ်..

ဒီ​​ေတာ့​​မှ ပညာရှိြကီး​​ဟာ လူငယ်​​ေလး​​ရဲ့​​ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ြပီး​​ ပုခံုး​​ကို အသာအယာပုတ်လိုက်ကာ “ငါတို့​​ဘဝ​​ေတွရဲ့​​ ထိခိုက်နာကျင်မှု၊​ ဆံုး​​ရှံုး​​ခါး​​သီး​​မှု​​ေတွဟာ ဘာနဲ့​​တူသလဲဆိုရင် ဆား​​နဲ့​​တူပါတယ်.. ဘဝမှာ ြကံုလာတဲ့​​ နာကျင်ဆံုး​​ရှံုး​​မှု​​ေတွကို ခံစား​​ရတဲ့​​ အတိုင်း​​အတာဟာ မင်း​​က ဘယ်လိုခွက်မျိုး​​နဲ့​​ ခံယူမလဲ ဆိုတာနဲ့​​ဘဲ သက်ဆိုင်တယ်..  . မင်း​​က ခွက်​​ေသး​​​ေသး​​နဲ့​​ ခံယူမယ်ဆိုရင် ထိခိုက်ဆံုး​​ရှံုး​​မှုကို သိပ်ကို ြကီး​​မား​​တယ် လို့​​ မင်း​​ထင်လိမ့်​​မယ်.. ​​ေရကန်လို ကျယ်​​ေြပာလှတဲ့​​ ခွက်ြကီး​​ြကီး​​နဲ့​​ ခံယူမယ်ဆိုရင် အဲဒီဆံုး​​ရှံုး​​မှု၊​ စိတ်ထိ ခိုက်နာကျင်မှု​​ေတွဟာ ဘာမှ ​​ေြပာပ​​ေလာက်တဲ့​​ ဆံုး​​ရှံုး​​မှု၊​ ထိခိုက်နာကျင်မှု မဟုတ်​​ေတာ့​​ဘူး​​​ေပါ့​​…”

“ဒီ​​ေတာ့​​ ဘဝမှာ ထိခိုက်ဆံုး​​ရှံုး​​မှု​​ေတွ၊​ နာကျင်ခါး​​သီး​​တာ​​ေတွ ြကံုလာတိုင်း​​ ခွက်ြကီး​​ြကီး​​နဲ့​​ ခံယူနိုင်​​ေအာင် ြကိုး​​စား​​ပါ..  ကိုယ့်​​ကိုယ်ကို ဖန်ခွက်တစ်လံုး​​ မြဖစ်​​ေစပါနဲ့​​.. ​​ေရကန်တစ်ကန်အြဖစ် ​​ေြပာင်း​​လဲ ကျင့်​​ြကံလိုက်ပါ.. ဒီလိုဆိုရင် နာကျင်ခံစား​​​ေနရတာ​​ေတွဟာ ​​ေရကန်ထဲ​​ေရာက်သွား​​တဲ့​​ ဆား​​တစ်ဆုပ်လို ​​ေလျှာ့​​ပါး​​ သက်သာသွား​​ပါလိမ့်​​မယ်”  လို့​​ ​​ေြပာလိုက်ပါတယ်..

"Stop being a glass. Become a lake."

ဒီဥပမာ​​ေလး​​ကို သ​​ေဘာကျလို့​​  ြပန်လည်​​ေဝမျှပါတယ်ရှင်.. ကျွန်မတို့​​လဲ ဘဝမှာ ြကံုလာတဲ့​​ ခါး​​သီး​​နာကျင်မှု​​ေတွကို ​​ေရဖန်ခွက်​​ေလး​​နဲ့​​ မခံယူဘဲ ​​ေရကန်ြကီး​​နဲ့​​  ခံယူနိုင်​​ေအာင် ြကိုး​​စား​​သင့်​​လှတယ် မဟုတ်ပါလား​​​ေနာ်..

The taste of life ( Unknown Author)  ကို ဘာသာြပန်ဆိုပါသည်။







​​ေချာ( အစိမ်း​​​ေရာင်လွင်ြပင်)




Photo from Here