စိန်ေရာင်လက်တဲ့ အိပ်ပျက်ညများ
ြခစ်ြခစ်ေတာက်ပူေနေသာ ေနေရာင်ေအာက်တွင် ကိုယ်တစ်ပိုင်းကို ေချာင်းေရထဲစိမ်ရင်း လက်ထဲမှာ သစ်သားအင်ြပားကို ေဝ့ကာ ဝိုက်ကာ ေရေပါ်လှုပ်ခါရင်း ေဒါ်သန်းဆင့် ေရွှကျင်ေနသည်။ သူမ၏ ၁၃နှစ်အရွယ် သမီးေလး ေအးဆင့်က ေချာင်းကမ်းစပ်မှ ေြမြကီးများ တူရွင်းြပားအတိုေလးြဖင့် တူးဆွကာ ရလာေသာ ေြမြကီးများကို ေဒါ်သန်းဆင့်၏အနီးနား ေြမြပင်ေပါ်တွင် ေဂါ်ေတာင်းနှင့်သယ်သယ်လာြပီး ပံုကာထားေပးေနသည်။ ေနွရာသီ ေကျာင်းပိတ်ရက်မို့ အားလပ်ေနေသာ သမီးေအးဆင့်က ေဒါ်သန်းဆင့်ေရွှကျင်ရာတွင် တတပ်တအား ကူညီနိုင်ခွင့် ရေနေလသည်။ ဥရုေချာင်းဆိုသည့် နံမည်ေကျာ်ေချာင်းကမ်းေဘးမှာ သူမတို့ သားအမိနှစ်ေယာက် မိန်းမသားတို့အင်အားေလးနှင့် ေချာင်းကမ်းစပ် အေပါ်ယံေြမြကီးများကို တူးဆွကာ အင်ဟုေခါ်ေသာ သစ်သားအြပားဝိုင်းြဖင့် ေြမြကီးများကို တေြဖးေြဖး ဖယ်ရှားပစ်ြပီး ေရွှမှုန်ကေလးများကို ကဲ့ယူေသာ နည်းြဖင့် ေရွှကျင်ေနြကြခင်းြဖစ်သည်။ မနက်ေစာေစာ ထမင်းချက်ြပီး သားအမိ၂ေယာက်သား ထမင်းကို ဆားြဖူး၍ ဆီပါသည်ဆိုရံုမျှ နယ်ဖတ်ကာ စားခဲ့ြကြပီးေနာက် ကျန်ေသာထမင်းနှင့် ဟင်းေခါ်နိုင်ရံုမျှ အချဉ်ရည် အနည်းငယ်နှင့် ငပိေထာင်းတို့ကို ချိုင့်အစုတ်ကေလးြဖင့် ေရွှကျင်ရာသို့ ယူလာကာ ေန့လည် ေရွှကျင်နားချိန်တွင် စားေသာက်ြပီးြကေလြပီ။
တစ်ေန့တာ ေရွှကျင်ြပီး ရလာေသာေရွှမှုန်ကေလးများကို ပုလင်းေသးေလးတစ်လံုးနှင့် ထည့်ကာ သားအမိနှစ်ေယာက်သား အိမ်ြပန်ြကရသည်။ သူမတို့လက်ထဲက ေရွှမှုန်ထည့်ထားေသာ ပုလင်းေလးသည် သူမတို့အတွက် ေမျှာ်လင့်ချက် ြဖစ်ေလသည်။ တစ်ရက်ကို ေရွးတစ်ြခမ်း၊ တခါတရံ တစ်ေရွးေလာက်ရေသာ ေရွှမှုန်ကေလးများအား ညေနေစာင်းအိမ်ြပန်ရင်း ေရွှဆိုင်တွင် သွားေရာင်းချြခင်းြဖင့် ရလာေသာ ေငွေြကးေလးများြဖင့် တစ်ေန့လုပ် တစ်ေန့စားြဖင့် ဘဝကို ရုန်းကန် ရပ်တည်ေနခဲ့ရသည်။ မိုးရာသီနှင့် ေဆာင်းရာသီတို့တွင် ေဒါ်သန်းဆင့်အတွက် အလုပ်မရှား။ မိုးရာသီတွင် ရွာထဲမှ လယ်ပိုင်ရှင်များထံတွင် ေကာက်စိုက်၊ ပျိုးနှုတ် လုပ်နိုင်သလို ေဆာင်းရာသီ စပါးေပါ်ချိန်တွင် စပါးရိတ်သည့်အလုပ်ကို လုပ်နိုင်သည်။ ထိုအချိန်တွင်ေတာ့ သမီးေအးဆင့်က ေကျာင်းတက်၊ စာကျက်သည်။ တကယ်တမ်းေတာ့ ေဒါ်သန်းဆင့်တို့က ေရွှဘိုအနီးက ရွာေလးတစ်ရွာတွင် ေနထိုင်ြကသူများသာ။ သူမေယာကျာ်း ကိုသက်လွင် ဆံုးသွားေသာအခါ သမီးေလးတစ်ေယာက်နှင့် ကျန်ရစ်ခဲ့ေသာ ေဒါ်သန်းဆင့်မှာ ရွာတွင် ဆက်ြပီးမေနလိုေတာ့သြဖင့် အထက်အရပ်သို့ ေရာက်လာြပီး ေရွှနှင့် ေကျာက်ထွက်သည့် ဥရုေချာင်းေဘး ရွာကေလးသို့ ေရာက်လာြကြခင်းြဖစ်သည်။
သူများလို ေငွအရင်းအနှီးလည်းမရှိ၊ အေဆွအမျိုးလည်းမရှိေသာ သည်ရွာကေလးတွင် သူမတတ်အားသမျှနှင့် မေနမနား အလုပ်ကို ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ကိုင်ရင်း သမီးေလးကို ေကျာင်းထားနိုင်ခဲ့သည်။ ရွာအစွန်မှ တဲြဖစ်ရံုသာသာ အိမ်ကေလးမှာ သားအမိနှစ်ေယာက်သား ေနထိုင်ရင်း ဘဝကို အသစ်ြပန်စခဲ့ရသည်။ ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ကိုင်ရေသာ်လည်း သမီးေလးရှိေသးေရွ့ သူမ အသက်ရှင်သန်ေနရပါဦးမည်။ သည်သမီးေလးသည် သူမ၏ ေမျှာ်လင့်ချက်လည်း ြဖစ်သည်ေလ။ အင်ေပါ်တွင် တင်ကျန်ေနရစ်ေသာ ေရွှမှုန်ကေလးအနည်းငယ်ကို ပန်းကန်ြပားေလးေပါ် ေရြဖင့်သပ်ချလိုက်ြပီးေနာက် ပန်းကန်ြပားမှတစ်ဆင့် ပုလင်းေလးထဲ ေစာင်းငှဲ့ထည့်လိုက်ရင်း သူမအေတွးေတွကို လက်စသပ်လိုက်ကာ ေြမြကီးတူးေနေသာ သမီးေအးဆင့်ဘက်သို့ လှမ်းြကည့်လိုက်မိသည်။ ပူြပင်းလှေသာ ေနေရာင်ေအာက်တွင် ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ေနေသာ သမီးေလးကို သူမ မြကည့်ရက်ပါ။ သို့ေသာ်လည်း ၂ေယာက်ေပါင်းြပီး လုပ်တာက လုပ်အား ပိုတွင်ကျယ်သလို ေရွှများများလည်း ပိုရနိုင်သြဖင့် မလွဲသာလွန်း၍သာ သမီးကို ေခါ်လာရြခင်းြဖစ်ေလသည်။ ဒီနှစ်ေကျာင်းြပန်ဖွင့်လျှင် ေအးဆင့်က ၉တန်းတက်ရေတာ့မည်။ သူမကို ြမို့ြကီးတစ်ခုတွင် ေကျာင်းသွားထားချင်စိတ်က ေဒါ်သန်းဆင့်ရင်ထဲ ခိုင်ခိုင်မာမာ ြဖစ်ထွန်းေနခဲ့သည်။ သို့ေသာ် တစ်ေန့လုပ်မှ တစ်ေန့စားရေသာ သူမတို့ဘဝတွင် ေအးဆင့်ကို ြမို့ေကျာင်းသို့ ပို့နိုင်ဖို့ဆိုသည်မှာ စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာ ြဖစ်ေပလိမ့်မည်။
ေဘးနားပံုထားေသာ ေြမြကီးကို အင်ထဲထည့်လိုက်ြပီး ေရနှင့်ေြမြကီးများကို ေဖျာ်လိုက်ကာ ေကျာက်ခဲြကီးများကို ေရွးထုတ်လိုက်ရင်း ေရထဲမှာ အင်ကို လှည့်ပတ်လိုက်ေတာ့ ေြမြကီးများက ေရနှင့်အတူ ေချာင်းထဲ စီးေမျှာသွားြကသည်။ အင်ထဲတွင် တေြဖးေြဖးနှင့် ေကျာက်ခဲ ခပ်ေသးေသးနှင့် ေြမြကီးအနည်းငယ်တို့ ကျန်ေနခဲ့သည်။ ေဒါ်သန်းဆင့်လက်က အင်ထဲမှ ေကျာက်ခဲအချို့ကို ေကာက်ကာ ေရထဲ လွင့်ပစ်လိုက်ရင်း သူမမျက်လံုးက လက်ခနဲြဖစ်သွားေသာ အရာတစ်ခုကို ေတွ့လိုက်ရသည်။ လက်ြဖင့် ေကာက်ကိုင်လိုက်ေတာ့ ေကျာက်ခဲ မဟုတ်ေသာ တစ်စံုတစ်ရာကို ကိုင်မိလိုက်သည်။ လက်ထဲမှ အရာေလးကို ေနေရာင်ေအာက်တွင် ေထာင်ြကည့်လိုက်ေတာ့ ဝင်းခနဲြဖစ်သွားသည်။ ေရွှေရာင်လက်ေနေသာ လက်စွပ်ေလးတစ်ကွင်း။ ေြမြကီးတို့ ဖံုးလွှမ်းေနေသာ လက်စွပ်ေကျာက်ေနရာကို ပွတ်ေဆးလိုက်သည့်အခါ ေနေရာင်ေအာက်တွင် တဖျတ်ဖျတ် လက်ေနသည်ကို ေတွ့လိုက်ရသည်။ “ဘုရားေရ ဒါ စိန်ကို ေရွှနဲ့ ကွင်းထားတဲ့ တကယ့် လက်စွပ်အစစ်ပါလား” တခါတရံတွင် ေဒါ်သန်းဆင့်တို့ ေရွှကျင်ရင်း ကေလးကစားစရာ လက်စွပ်များ၊ နားကပ်ေလးများ ပါလာတတ်သည်။ သို့ေသာ် ဒီဟာေလးကေတာ့ ေလးေလးပင်ပင်လည်းရှိသည်၊ ေတာက်ပ ေြပာင်လက်ေနသည်မှာလည်း ြငင်းမရေအာင်တန်ဖိုးြကီးလှေသာ အဖိုးတန်လက်စွပ်မှန်း သိသာေစသည်။ ြဖူေဖွးဆွတ်ြကည်ေနေသာ ဇီးသီးကင်းခန့် စိန်အေရာင်က လင်းလက်ေတာက်ပလွန်းသြဖင့် သူမလက်များပင် တဆတ်ဆတ် တုန်ယင်လာသည်။ ေဒါ်သန်းဆင့် ဘဝတွင် ဒီလိုအဖိုးတန်ပစ္စည်းမျိုး ရဖို့မေြပာနှင့်။ ကိုင်ဖူးသည့်အဆင့်ကိုပင် မေရာက်ခဲ့ပါ။ ဒီလက်စွပ်ေလးဟာ လူေတွ တပ်မက်ြကေသာ စိန်ဆိုသည့် တန်ဖိုးြကီး ေကျာက်မျက်ရတနာသာ ြဖစ်ေပလိမ့်မည်။
ထိုစဉ် သူမအနားသို့ သမီးေအးဆင့်ေရာက်လာြပီး “အေမ.. ဘာေတွ့လို့ ဒီေလာက်ြကည့်ေနတာလဲ” ဟု ေမးလာသည်။ ေဒါ်သန်းဆင့်က “ ဒီမှာြကည့်စမ်းသမီး.. ဒီလက်စွပ်ဟာ စိန်အစစ်လက်စွပ်ေလးတစ်ကွင်း ြဖစ်လိမ့်မယ်.. ေနေရာင်မှာ ဖျတ်ဖျတ်ကို လက်ေနတာဘဲ.. ေရွှကလည်း အစစ်ြဖစ်တာ ေသချာတယ်”
“ ဟင်.. အေမ .. သမီးသိြပီ.. ဒီလက်စွပ်ဟာ မိုးတွင်းတုန်းက ေချာင်းထဲမှာ ေရချိုးရင်း လက်စွပ် ကျေပျာက်သွားတဲ့ အဖွားေလး ေဒါ်သီတာရဲ့ လက်စွပ်ြဖစ်မယ်... အေမ အေမမှတ်မိလား.. ဒီလက်စွပ်ကို ရေအာင်ြပန်ရှာနိုင်တဲ့သူကို ေကျးဇူးဆပ်မယ်လို့ေတာင် ေြကာြငာေသးတယ်ေလ .. ရွာထဲက ေရငုတ်ကျွမ်းကျင်တဲ့ သူေတွ ေတာ်ေတာ်များများ ဝိုင်းရှာြကေပမဲ့ … မိုးတွင်းတုန်းက ေချာင်းေရက ေနာက်ကျိေနလို့ ဘယ်လိုမှ ရှာမရေတာ့လို့ ရှာတဲ့သူေတွ လက်ေလျှာ့လိုက်တယ်ေလ.. ”
ဒီေတာ့မှ ေဒါ်သန်းဆင့် ြပန်သတိရလာသည်။ ဟုတ်သည် သမီးေအးဆင့်ေြပာတာ အမှန်ြဖစ်သည်။ ဒီရွာကလူေတွအားလံုးက ပိုက်ဆံချမ်းသာသူြဖစ်ြဖစ်၊ ဆင်းရဲသူြဖစ်ြဖစ် ေချာင်းထဲမှသာ အားလံုးက ေနွေနွမိုးမိုး ေရချိုးြကသည့် အကျင့်ရှိသည်။ ြပီးခဲ့သည့် မိုးရာသီတုန်းက ရွာထဲမှ ပိုက်ဆံချမ်းသာေသာ ေဒါ်သီတာက ေချာင်းထဲေရဆင်းချိုးရင်း လက်စွပ်ကို မချွတ်မိသြဖင့် ဆပ်ြပာတိုက်ေနစဉ် လက်စွပ်မှာ ေလျှာထွက်သွားြပီး ေချာင်းေရထဲသို့ ကျသွားခဲ့သည်။ တန်ဖိုးြကီးလှေသာ စိန်လက်စွပ်ြဖစ်သြဖင့် လူအင်အားများနှင့် လိုက်ရှာြကသည် ဆိုတာကိုလည်း ြကားမိသည်။ ေရစီးသန်ြပီး ေနာက်ကျိေနေသာ ေချာင်းေရေြကာင့် ဘယ်လိုမှ ရှာမေတွ့ေတာ့ဘဲ လက်ေလျှာ့လိုက်ေသာ်လည်း လက်စွပ်ြပန်ရေအာင် ရှာေပးနိုင်သူအား ထိုက်တန်စွာ ေကျးဇူးဆပ်မည်ဟု ေြကြငာခဲ့ဖူးသည်။ ထိုလက်စွပ်သည် ေဒါ်သီတာတို့၏ မိဘ ဘိုးဘွားပိုင် အေမွဟုလည်း လူေတွ ေြပာသံ ြကားဖူးခဲ့သည်။ ေဒါ်သီတာတို့ ေရချိုးဆိပ်သည် ေဒါ်သန်းဆင့်တို့ ေရွှကျင်ေနေသာ ေနရာ၏ အထက်ဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ြဖစ်သည်။ ေရစီးေြကာင့် ယခုေနရာထိ လိမ့်ဆင်းလာြပီး ေြမြကီးေအာက်ထဲတွင် နှစ်ြမုပ်ေနဟန်ရှိသည်။
“အေမ ဒီလက်စွပ်ကို ဖွားေလး ေဒါ်သီတာတို့ကို ြပန်အပ်လိုက်ရင် သမီးတို့ ဆုေငွေတွ ရမှာဘဲေနာ်.. ” သမီးေအးဆင့်က ဝမ်းသာအားရ ေြပာလိုက်သည်။ ေဒါ်သန်းဆင့်က လက်ထဲမှ လက်စွပ်ကို ကဗျာကယာ လက်ထဲတွင် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ြပီး “ဘာလို့ြပန်ေပးရမှာလဲ သမီး.. ေရအဆံုး ကုန်းတစ်ဝက်ဆိုတာ ြကားဖူးတယ်မဟုတ်လား.. အခု အေမတို့က ေရထဲမှာ ေကာက်ရတာမို့ အေမတို့ပိုင်ြပီ။ ေဒါ်သီတာကို ြပန်ေပးရင် သူတို့ေပးတဲ့ ဆုေငွက ဘယ်ေလာက်ရမှာမို့လဲ.. ဒါကို ကိုယ့်ဟာကို ေရာင်းလိုက်ရင် ေငွေတွအများြကီးရမှာ သမီးရဲ့ .. အေမတို့ရဲ့ ပျက်စီးေနတဲ့ အိမ်ကိုလည်း ြပင်ေဆာက်နိုင်မယ် သမီးကိုလည်း ေကျာင်းေကာင်းေကာင်းမှာ ထားနိုင်ေတာ့မယ်.. ”
“ဟင်.. အေမကလည်း ပိုင်ရှင်ဘယ်သူလဲဆိုတာ သိေနရက်နဲ့ ြပန်မေပးဘဲယူထားတာ ေကာင်းပါ့မလား.. ပိုင်ရှင်မရှိတဲ့ ပစ္စည်းဆိုရင် ေတာ်ေသးတယ်.. ”
“ပါးစပ်ပိတ်ထား.. ေအးဆင့်။ ဒီလက်စွပ်ရတဲ့ ကိစ္စ ဘယ်သူ့ကိုမှ မေြပာနဲ့။ ဘယ်သူမှ မသိေစနဲ့။ သမီးနဲ့အေမတို့ ဒီရွာကေန ထွက်သွားြပီး တစ်ြမို့တစ်ရွာမှာ သွားြပီး ထုခွဲေရာင်းချမယ်... ဒီရွာမှာ မုဆိုးမဘဝနဲ့ ဆင်းဆင်းရဲရဲ မျက်နှာငယ်ငယ်နဲ့ ေနရတဲ့ အချိန်ေတွကို ေမ့ပစ်ရမယ်.. ဒါဘဲေနာ်. အေမထပ်ေြပာမယ် ဒီကိစ္စကို သမီးဘယ်သူ့မှ မေြပာရဘူး”
ေဒါ်သန်းဆင့်ရဲ့ ေလသံမာမာအဆံုးမှာ မျက်နှာေလး ငယ်ငယ်ြဖင့် ေအးဆင့် ြငိမ်ကျသွားကာ သူမ လုပ်လက်စ ေြမြကီးတူးေသာ အလုပ်ကို ဆက်လုပ်ေနသည်။ ေဒါ်သန်းဆင့်မှာေတာ့ သူတို့ ဒီလက်စွပ်ေကာက်ရတာ ဘယ်သူများ ြမင်သွားြပီလဲ ဟူေသာစိတ်ြဖင့် ေဘးပတ်ဝန်းကျင်ကို ဟိုဟိုဒီဒီ လှည့်ြကည့်လိုက်ရေသးသည်။ သူမတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင်ေတာ့ သူမတို့လို ေရွှကျင်ေနေသာ လူ သံုးေလးဦးရှိေနသည်။ သို့ေသာ် ြကည့်ရသည်မှာ ေဒါ်သန်းဆင့်တို့ဘက် ြကည့်ေနပံုလဲ မရ။ ြမင်ေတွ့ပံုလဲ မေပါ်သြဖင့် အနည်းငယ် စိတ်ေအးသွားြပီး လက်စွပ်ကေလးကို အဝတ်ေြခာက်ြဖင့် ပွတ်သုတ်ကာ သူမ အကင်္ျီအတွင်းအိတ်ထဲ ထည့်လိုက်မိေတာ့သည်။ စိန်လက်စွပ်ကို ဒီရွာေလးတွင် ေရာင်းချ၍ေတာ့ ဘယ်လိုမှ မြဖစ်နိုင်မှန်း ေဒါ်သန်းဆင့် သိပါသည်။ တစ်ရွာလံုးကလည်း ဒီလက်စွပ်အေြကာင်း သိေနြကြပီးသားမို့ ြမင်လိုက်တာနှင့် ေဒါ်သီတာလက်စွပ်မှန်း အားလံုးက သိြကမည်သာ။ ေရွှဆက်ကျင်ြပီး ေငွစုေဆာင်းကာ ရလာသည့်ေငွနှင့် တစ်ြခားတစ်ြမို့တစ်ရွာသို့ သွားကာ ေရာင်းချနိုင်ဖို့ စိတ်ကူးမိေလသည်။
ထိုေန့က ညေနေစာင်းလို့ အိမ်အြပန်တွင် ရလာေသာ ေရွှမှုန်ေလးများကို သူတို့ ေရာင်းေနကျ ပန်းတိမ်ဆိုင်တွင် ဝင်ေရာင်းေတာ့ ေရွှမှုန် ေရွးတစ်ေရွး ေကျာ်ေကျာ်အတွက် ပိုက်ဆံ ၆၅ဝဝခန့် ရလာသည်။ ကုန်စံုဆိုင်ေလးတွင် ဆန်အနည်းငယ်နှင့် ငါးေြခာက်နည်းနည်းတို့ကို ဝယ်ယူကာ သားအမိနှစ်ေယာက် အိမ်ြပန်ြကေတာ့သည်။ အိမ်ေရာက်လျှင် သူမတို့ တဲအိမ်အစုတ်ကေလးတွင် တန်ဖိုးြကီးပစ္စည်း သိုဝှက်သိမ်းဆည်းဖို့ ေနရာတစ်ခုခုကို လိုက်လံရှာေဖွေသာ်လည်း လံုြခံုစိတ်ချရာ ေနရာဟူ၍လည်း မေတွ့မိေပ။ လက်စွပ်ေလးကို ဟိုနားထားရေကာင်းနိုး၊ ဒီနားဖွက်ရေကာင်းနိုးြဖင့် ထားစရာေနရာ ရှာမေတွ့ဘဲ ဗျာများေနေသာ ေဒါ်သန်းဆင့်ကို ြကည့်ြပီး ေအးဆင့်က တစ်ခုခု ေြပာချင်ဟန်ြဖင့် ခနခန လှမ်းြကည့်ေသာ်လည်း သူ့အေမစိတ်ကို သိေနသြဖင့် ဘာမှေတာ့ မေြပာေပ။ ေအးဆင့်စိတ်ထဲကေတာ့ လက်စွပ်ကို ပိုင်ရှင်ထံြပန်အပ်ကာ ေပးသည့်ဆုေငွေလးနှင့်သာ တင်းတိမ် ေရာင့်ရဲလိုက်ေစချင်သည်။ သို့ေသာ်လည်း သက်ြပင်းေလးသာ ချလိုက်မိရင်း ညစာ ထမင်းအိုးေလးတည်ကာ ငါးေြခာက်တစ်ပိုင်းေလးကို မီးဖုတ်လိုက်ရင်း အိမ်ေဘးတွင် စိုက်ထားေသာ ဟင်းချိုရွက်တစ်ချို့ကို ခူးကာ အရည်ေသာက်တစ်ခွက် ချက်လိုက်ြပီး ထမင်းစားဖို့ ြပင်လိုက်ေတာ့သည်။ သားအမိနှစ်ေယာက် ထမင်းစားြကရင်း စကားမေြပာမိြက။ အေတွးကိုယ်စီြဖင့် တိတ်ဆိတ်ေနမိြကသည်။
ညအိပ်ချိန်ေရာက်ေသာအခါ လက်စွပ်ကို ဘယ်နားထားရမည်မှန်း ထားဖို့ေနရာ ရှာမရေသာ ေဒါ်သန်းဆင့်သည် စိတ်မချသြဖင့် ေခါင်းအံုးေအာက်တွင် ထားကာ အိပ်ေလေတာ့သည်။ ညသာ တေြဖးေြဖး နက်လာေသာ်လည်း အိပ်၍ မေပျာ်နိုင်၊ အိမ်ထဲတွင် ြကွက်ြဖတ်ေြပး၍ ချိုးချိုးချွတ်ချွတ် အသံြကားလျှင် ချက်ြခင်း လန့်နိုးလာတတ်ြပီး သူမလက်က ေခါင်းအံုးေအာက်သို့ အလိုလို ေရာက်ေရာက်သွားတတ်သည်။ မလှမ်းမကမ်းမှ ေခွးေဟာင်သံ ြကားြပန်လျှင်လည်း သူတို့အိမ်အနီးသို့ သူခိုးများ ကပ်ေလသလားဟု ပူပန်စိတ်များ ြဖစ်ရြပန်သည်။ ေအးဆင့်ဘက်သို့ ြကည့်လိုက်သည့်အခါတွင် ေအးဆင့်မှာ ေဟာက်သံေလးများပင်ထွက်ကာ နှစ်နှစ်ြခိုက်ြခိုက် အိပ်ေမာကျေနေလသည်။ အိပ်မေပျာ်နိုင်ေသာ ေဒါ်သန်းဆင့်သာ ေြခသံေတွကို ြကားမိသလိုလို၊ တစ်စံုတစ်ေယာက်က သူမတို့ အိမ်ကို ေချာင်းေနသလိုလို စိတ်ထဲ ခံစားရကာ တစ်ညလံုး ေြခာက်ြခားစိတ်၊ ထိတ်လန့်ပူပန်စိတ်တို့ြဖင့် တစ်ေရးမှ မေမှးနိုင်ေတာ့ဘဲ မိုးလင်းသွားရေတာ့သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အိပ်ရာမှထကာ မနက်စာစားဖို့ ဆန်ေဆး ထမင်းအိုးတည်ရင်း သူမလက်ထဲေရာက်ေနေသာ စိန်လက်စွပ်အတွက် ဘယ်ေနရာမှာ ဖွက်ထားရမည်ကိုသာ ထိုင်စဉ်းစားေနမိကာ မီးဖိုေဘးတွင် ေခတ္တမျှ ငိုက်သွားမိေတာ့ ထမင်းအိုး မီးတူးသွားသည်ပင် မသိလိုက်မိေတာ့ေချ။ ထိုချိန်တွင် အိပ်ရာမှ နိုးလာေသာ ေအးဆင့်က “အေမ ထမင်းအိုး မီးတူးနံ့ရတယ်” ဟု လှမ်းေြပာလိုက်မှ ထမင်းအိုးေရခမ်းေနြပီး မီးတူးေနတာကို သတိထားလိုက်မိေတာ့သည်။ “အေမဒီေန့အေစာြကီး ထတယ်.. ညက အိပ်မေပျာ်ဘူးလား” ဟု ေအးဆင့်က လှမ်းေမးတာကို “ဟုတ်တယ်.. အိပ်မေပျာ်လို့ ” ဟုသာ ြပန်ေြဖလိုက်ြပီး ညေနက ကျန်ေသာ ငါးေြခာက်ဖုတ်ကေလးနှင့် မနက်စာစားဖို့ ြပင်ဆင်လိုက်သည်။ ေရွှကျင်သွားလျှင် ထည့်သွားဖို့ ငါးေြခာက်ကို အနည်းငယ် ထပ်ဖုတ်လိုက်သည်။ သားအမိ၂ေယာက် မနက်စာစားြပီး ေရွှကျင်ထွက်လာေတာ့ သူမတို့ အိမ်အစုတ်ကေလးတွင် ထားခဲ့ဖို့ ဘယ်လိုမှ စိတ်မချနိုင်ေသာ စိန်လက်စွပ်က ေဒါ်သန်းဆင့် အကင်္ျီအိတ်ထဲ ပါလာြပန်သည်။
ထိုေန့လည်း ေရွှကျင်ေနရင်း မလှမ်းမကမ်းမှ အြခားေရွှကျင်သူများက သူမတို့ကို ကွက်ြကည့်ကွက်ြကည့် လုပ်ေနသည်ဟု ေဒါ်သန်းဆင့် စိတ်ထဲ ထင်ေနမိသည်။ မေန့ကများ သူတို့သားအမိ စိန်လက်စွပ်ရသွားတာကို ေတွ့များသွားေလသလား ဟု မလံုမလဲစိတ်က ေဒါ်သန်းဆင့်ကို တစ်ချိန်လံုး ဒုက္ခေပးေနေလေတာ့သည်။ ရွာထဲမှာ လူတစ်ဦးစ နှစ်ဦးစ ေရွှကျင်သည့်အနားမှ ြဖတ်သွားြပန်လျှင်လည်း သူမတို့ကို လာေစာင့်ြကည့် ေနသူများလားဟု စိုးရိမ်စိတ်က ငယ်ထိပ်ကို ေဆာင့်ေဆာင့်တက်လာေသးသည်။ လက်က အကင်္ျီေချွးခံအိတ်ထဲသို့ ေရာက်ေရာက်သွားတတ်ြပီး လက်စွပ်ရှိမှ ရှိေသးရဲ့လားဟုလည်း စမ်းေနရသည်က အလုပ်တစ်ခု။ ညက တစ်ညလံုးလဲ အိပ်မေပျာ်ခဲ့သြဖင့် ေရွှကျင်ရသည်မှာလည်း လက်က မသွက်လက်၊ မှိုင်တိမှိုင်တိုင် ြဖစ်ေနေသာ သူမကို ေအးဆင့်က လှမ်းလှမ်းြကည့်ကာ “အေမ ေနမေကာင်းဘူးလား” ဟု ေမးတတ်သည်။ သူက “ေကာင်းပါတယ်” ဟုသာ ြပန်ေြဖရင်း ေရွှကို ဆက်ကျင်ေနမိသည်။ ထိုေန့က ခါတိုင်းထက် ေရွှကျင်နိုင်စွမ်းအား ကျဆင်းသြဖင့် ညေနပိုင်း ပန်းတိမ်ဆိုင် ေရာက်ေသာ် ဆိုင်ကေကာင်ေလးက အေလးချိန်ချိန်ေတာ့ ေရွှ ေရွးတစ်ြခမ်းခန့်သာ ရြပီး ပန်းတိမ်ဆိုင်က ပိုက်ဆံ ၃၀၀၀ ေပးလိုက်ေလသည်။ အိမ်ြပန်ေရာက်လို့ ညေနစာစားချိန်တွင် အိပ်ေရးပျက်ေသာအရှိန်ြဖင့် ေဒါ်သန်းဆင့်မှာ ထမင်းပါ စားမဝင် ြဖစ်ရေတာ့သည်။ ညအိပ်ချိန်ေရာက်လျှင်လည်း မေန့ညက ကဲ့သို့ပင် အသံ တစ်စံုတစ်ရာြကားတိုင်း ထိတ်ခနဲြဖစ်ြဖစ်သွားကာ ဆက်အိပ်လို့မရ ြဖစ်ေနြပန်သည်။ ေမှးခနဲ ေပျာ်သွားမည်ြကံတိုင်းလည်း ေခါင်းအံုးေအာက်တွင် ထားထားေသာ လက်စွပ်အတွက် စိုးရိမ်ပူပန်စိတ်များြဖင့် လက်က ဆတ်ခနဲေရာက်သွားတတ်ြပီး မျက်လံုးအစံုက ြပန်အိပ်မရ ြဖစ်ြပန်သည်။
အရင်တုန်းကများ ေခါင်းချလိုက်တာနှင့် တစ်ေနကုန်ပင်ပန်းေနေသာ လူက တံုးခနဲ အိပ်ေပျာ်သွားသည်မှာ မနက်မိုးလင်းသည်ထိ တစ်ေရးမှ မနိုးတတ်ခဲ့၊ သူမတို့ အိမ်အစုတ်ကေလးကို သူခိုးကပ်မှာလဲ ပူစရာမလို၊ ေအးေအးချမ်းချမ်း အိပ်ေပျာ်သွားတတ်ခဲ့သည်သာ။ ြကွက်သံြဖစ်ေစ၊ ေြကာင်သံြဖစ်ေစ ေဒါ်သန်းဆင့်ကို အိပ်ရာမှ နိုးေအာင် မတတ်နိုင်ခဲ့။ ခုေတာ့ ေလတိုက်သံြကားလျှင်ပင် စိတ်တို့က ေြခာက်ြခားလာရသည်။ ေခွးေဟာင်သံသည်လည်း သူ့အတွက် တုန်လှုပ်စရာ ြဖစ်ရေတာ့သည်။ ေဒါ်သန်းဆင့်အတွက် စိန်လက်စွပ်ေလးတစ်ကွင်း ေကာက်ရချိန်မှစလို့ ညစဉ်ရက်ဆက် အိပ်ပျက်ညေတွသာ ြဖစ်လာရေတာ့သည်။ အိပ်ေရးပျက်ေတာ့ အစားလဲ မစားနိုင်၊ အလုပ်လဲ ေကာင်းေကာင်းမလုပ်နိုင် ြဖစ်လာကာ တစ်ပတ်ေကျာ်လာြပီး ေနာက်ဆံုးတွင် ေရွှကျင်ေနရင်း မိုက်ခနဲြဖစ်သွားကာ မူးလဲသည့်အဆင့်သို့ ေရာက်ေလေတာ့သည်။
ေအးဆင့်က အြခားသူများကို လှမ်းေအာ် အကူအညီေတာင်းသြဖင့် အနီးအနားမှ ေရွှကျင်ေနသူများ အေြပးအလွှား ေရာက်လာြကကာ ေဒါ်သန်းဆင့်ကို ဝိုင်းြပုစုြကသည်။ ထို့ေနာက်ေတာ့ အြခားသူများက အားနည်းလို့ မူးလဲတာြဖစ်ေြကာင်း ေဆးရံုသွားကာ ဆရာဝန်နှင့် သွားြပသင့်ေြကာင်း ဝိုင်းဝန်းတိုက်တွန်းြကသည်။ သို့ေသာ် အကျီ်အိတ်ထဲမှ လက်စွပ်ကို လက်နှင့်ဖိထားရင်း ေဆးရံုသွားဖို့ကို တွင်တွင်ြငင်းကာ သားအမိ နှစ်ဦးသား အိမ်သို့ ြပန်ခဲ့ြကသည်။ ေအးဆင့်ကလည်း လမ်းတွင် ေဆးရံုသွားဖို့ကို တစ်ဖွဖွ ေြပာလာေသာ်လည်း ေဒါ်သန်းဆင့်က ေခါင်းမာမာနှင့် ြငင်းပစ်သည်။ ေဆးရံုေရာက်လို့ ဆရာဝန်က နားြကပ်ြဖင့် ဟိုစမ်းသပ် သည်စမ်းသပ်လုပ်လျှင် သူမအိတ်ထဲမှ လက်စွပ်ကို စမ်းမိသွားမှာကို စိုးေနသည်ေလ။ သူမတို့လို ဆင်းရဲသူလက်မှ စိန်လက်စွပ်ကို ေတွ့သွားခဲ့လျှင် မယံုသကင်္ာ ြဖစ်လာနိုင်စရာေတွ ေပါ်ေပါက်လာဦးမည်.. ထိုအသိြဖင့် ေဆးရံုသွားဖို့ ေဒါ်သန်းဆင့်ကို ဘယ်လိုေြပာေြပာ လက်မခံနိုင် ြဖစ်ေနရေလသည်။
အိမ်ြပန်ေရာက်လျှင် သမီးေအးဆင့်က “စိန်လက်စွပ်ကို ပိုင်ရှင်လက် သွားအပ်ြကပါစို့ ” ဟု ေဒါ်သန်းဆင့်ကို ေတာင်းပန်သည်။ ေဒါ်သန်းဆင့် ဘာမှ ြပန်မေြပာြဖစ်ေပမဲ့ ထိုညက စိန်လက်စွပ်နှင့်ပတ်သက်ြပီး ဘာဆက်လုပ်ရမည်ဆိုတာကို တစ်ညလံုး ေဒါ်သန်းဆင့် စဉ်းစားေနမိသည်။ ဒီစိန်လက်စွပ် သူမလက်ထဲ ေရာက်ကတည်းက ညတိုင်းလည်း ထိတ်လန့်ြခင်း၊ စိုးရွံ့ြခင်းများြဖင့် အိပ်မေပျာ်နိုင်ခဲ့။ အအိပ်ပျက်၊ အစားပျက်ြဖစ်ရသလို အလုပ်အကိုင်လည်း ေကာင်းေကာင်းမလုပ်နိုင်၊ ပိုက်ဆံပင် ခါတိုင်းလို ရေအာင် မရှာနိုင်ေတာ့။ ေဒါ်သန်းဆင့် စိတ်ထဲတွင်လည်း ဒီလက်စွပ်သည် သူမနှင့် မထိုက်၊ ပိုင်ရှင်ရှိေသာ ပစ္စည်း၊ သူတစ်ပါးမသိေအာင် ယူထားရေသာ ပစ္စည်းမို့လားမသိ၊ လိပ်ြပာမလံု ြဖစ်ရကာ စိုးတထိတ်ထိတ်နှင့် ြဖတ်သန်းရေသာ ေန့ရ့က်များသည်ပင် ေနေပျာ်ချင်စရာ မေကာင်းေတာ့။ ဒီပစ္စည်းကို ပိုင်ရှင်လက်သို့ ြပန်အပ်လိုက်သည်ကသာ အေကာင်းဆံုး ြဖစ်လိမ့်မည်ဟု ေနာင်တ ရမိေတာ့သည်။ ထို့ေနာက်ေတာ့ မနက်မိုးလင်းတာနှင့် ေဒါ်သီတာတို့အိမ် သွားကာ လက်စွပ်ကို သွားြပန်အပ်မည်ဟု စိတ်ကိုဒုန်းဒုန်းချ ဆံုးြဖတ်လိုက်ေတာ့မှ ေဒါ်သန်းဆင့်မှာ နှစ်နှစ်ြခိုက်ြခိုက် အိပ်ေပျာ်ရေလေတာ့သည်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေနာက်ေန့မနက်တွင် သမီးေအးဆင့်ကို ေခါ်ကာ ေဒါ်သီတာတို့ အိမ်ဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့ြကသည်။ ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း ခမ်းခမ်းနားနားရှိေသာ ေဒါ်သီတာတို့အိမ်မှာ ေဒါ်သန်းဆင့်တို့ တဲစုတ်ကေလးနှင့် ကွာချင်တိုင်း ကွာေနေတာ့သည်။ ေဒါ်သီတာနှင့် ေတွ့ေသာအခါ လက်စွပ်ကို တအံ့တဩ ြကည့်ရှုစစ်ေဆးြပီး သူ့လက်စွပ် ဟုတ်မှန်ေြကာင်းေြပာကာ ဘယ်လိုေတွ့လာသလဲဟု ေမးေလသည်။ ေရွှကျင်ရင်း ေကာက်ရလာသည် ဟုြပန်ေြဖလိုက်ေတာ့ သူမတို့သားအမိကို ေကျးဇူးတင်စကား အထပ်ထပ်ဆိုသည်။ ထိုလက်စွပ်ေလးကို ကာလတန်ဖိုးထက် ဘိုးဘွားအေမွပစ္စည်းမို့ သူမတို့က ပိုြပီး တန်ဖိုးထားခဲ့ေြကာင်း၊ ခုလို ရိုးရိုးသားသား လာြပန်ေပးသည့်အတွက် ေြပာမြပတတ်ေအာင်ေကျးဇူးတင်ေြကာင်း ေြပာကာ ေဒါ်သန်းဆင့်တို့မိသားစု လိုအပ်သမျှ ကူညီေထာက်ပံ့မည်၊ ပျက်ေနေသာ အိမ်ကိုလည်း ြပင်ဆင်ေပးမည်။ ေအးဆင့်ကေလးကိုလည်း တက္ကသိုလ် ြပီးချိန်ထိ ေကျာင်းကိစ္စ တာဝန်ယူေပးမည် ဟု ကမ်းလှမ်းေလသည်။ ပီတိမျက်ရည်တို့ြဖင့် ေကျးဇူးစကားကို ဝမ်းေြမာက်ဝမ်းသာ ြပန်ေြပာခဲ့မိြပီး ေဒါ်သန်းဆင့်တို့ သားအမိ ေဒါ်သီတာတို့အိမ်မှ ြပန်ထွက်လာခဲ့ြကသည်။
ေပါ့ပါးသွက်လက်ေနေသာ ေြခလှမ်းများြဖင့် ေလျှာက်လာေသာ သူမတို့ သားအမိ၏ အိမ်အြပန် လမ်းတစ်ေလျှာက်တွင် အြဖစ်အပျက်ကို ြကားသိြပီးေသာ ရွာထဲရှိ လူတိုင်းက သူမတို့၏ ရိုးသားမှုအတွက် ဝိုင်းဝန်းချီးကျူးြကသည်။ ဆင်းရဲလွန်းေသာေြကာင့် ခါတိုင်း ေဆးေဖာ်ေြကာဖက်ပင် မလုပ်ြကသူများပင် သူမတို့သားအမိကို ေဖာ်ေဖာ်ေရွေရွ နှုတ်ဆက်စကားဆိုြကသည်။ ရင်ထဲတွင်ြဖစ်ေနခဲ့ေသာ ပူေလာင်ေသာကများေြကာင့် တင်းမာေနခဲ့ေသာ ေဒါ်သန်းဆင့်၏ မျက်နှာြပင်ထက်တွင်လည်း ခါတိုင်းနှင့် မတူေသာ အြပံုးေလးြဖင့် လန်းဆန်းေနပါေတာ့သည်။
ရိုးသားမှုသည် အလွန်တန်ဖိုးြကီးေြကာင်း ေဒါ်သန်းဆင့် ေကာင်းေကာင်းြကီး နားလည်လိုက်ပါြပီ။ ပိုင်ရှင်လက်သို့ ြပန်အပ်ြပီး၍ သူမလက်ထဲတွင် စိန်လက်စွပ် မရှိေတာ့သည့် အချိန်မှစကာ ေဒါ်သန်းဆင့်အဖို့ စိတ်ေအးေအး၊ ေနာက်ေြကာင်းရှင်းရှင်းနှင့် ညစဉ်ညတိုင်း အိပ်ေရးဝဝ အိပ်နိုင်ေတာ့မည်မှာ ေသချာလှပါသည်ေလ။
29 comments:
ညီမ ေချာ ေရ
ဖတ်ရင်း နဲ့ ြပန်ေပးလိုက်ပါေစ လို့ ဆုေတာင်းေနတာ အင်း လူေတွ ေကာင်းဘို့ ဦးစားေပးေရး တဲ့ ညီမ ရဲ့ ေစတနာ ေတွ အတွက် ေကျးဇူးတင်ပါတယ်ေနာ်
ခင်မင်စွာြဖင့်
ေရွှစင်ဦး
အင်း ဂလိုပဲ ြဖစ်ရမှာေပါ့ အပျိုဂျီးရယ် ဒီတခါေတာ့ မက်ရည် မဝဲေတာ့ပါဘူး ဖတ်ြပီး ပီတီြဖစ်သွားတယ် ဘာလို့လဲေတာ့ များ လဲမသိဘူး ဟိဟိ
တာ့တာ ဘိုင်
ေအာ် ေြပာဖို့ကျန်ခဲ့လို့ေနာ် ဒုန်းဒုန်းဒုန်း ဆိုတာေလး ကျန်ခဲ့လို့ လာြပန်ေြပာတယ် ဟက် တကယ်လစ်ြပီေနာ် ြဗူး
အဖိုးက အြမဲေြပာခဲ့ဖူးတယ် ေချာရဲ့ ေခွးေဟာင်တိုင်း၊ စစ်ဖိနပ်သံြကားတိုင်း အိပ်ေရးပျက်ရတဲ့ ဘဝ မြဖစ်ချင်ဘူးတဲ့ေလ....ရိုးရိုးသားသားနဲ့ အိပ်ေရးဝဝပဲ အိပ်ချင်တယ်ေချာရယ်....
ရိုးသားမှုတဲ့...
ဟုတ်ပေနာ်..
ညည အိပ်ပျက်မခံေတာ့ဘူး..:P
ဇာတ်ကေလး ကို ဆံုးသွားေအာင် ြဖည်းြဖည်းြခင်းပဲ ဖတ်သွား မိြပီး
ဇာတ် ဆံုးသွားေတာ့မှ မွန်းကျပ် ေနတာေတွ အားလံုး ေြပေလျာ့ သွားေတာ့တယ်ဗျာ။
မဟုတ်တာ လုပ် ထားမိေတာ့ မလံု ေနသလိုေပါ့။
လူ ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ် ကိုေတာ့ ဘယ်ေတာ့မှ လိမ်လို့ရမယ်မထင်ပါဘူးေနာ....။
ဝတ္ထုေကာင်းေလး တပုဒ်ပါပဲ ေချာေရ ...။ ရိုးသားမှု မရှိရင် ဘယ်သူသိသိ မသိသိ ကိုယ့်လိပ်ြပာကိုယ် ေြခာက်လှန့်ြပီး အိပ်ေပျာ် စားဝင်မှာ မဟုတ်ဘူးေနာ်။
အင်း ... ကိုယ်ဆိုရင်ေကာ .. အဲလို ရိုးသားနိုင်ပါ့မလား မသိ ...
ရိုးသားမှုက စိတ်ကိုလံုြခံုေစတယ်ဆိုတာ ချွင်းချက်မရှိလက်ခံပါ၏ အစ်မေချာေရ....
ခင်တဲ့(ချိုကျ)
ရိုးသားမှုက ေကာင်းပါတယ်၊ လူတိုင်းလည်း ရိုးသားမှုရဲ့ တန်ဖိုးကို
သိြကရင် ေကာင်းမယ်ေနာ်။
ရိုးသားသူေတွရဲ့စိတ်က မရိုးသားမှု တစ်ခုခု လုပ်ထားတယ်၊လုပ်ေတာ့မယ်ဆိုရင် အဲလိုပဲ အေနအထိုင် ပံုမှန်မဟုတ်တာရယ် လုပ်ထားတဲ့ ဟာြကီးကို စဉ်းစားြပီး အိပ်မရ စားမရြဖစ်ေနတက်ြကပါတယ်။ ဒါေြကာင့် သူတို့ရဲ့ ရိုးသားမှုေလးေတွကို ပံုမှန်အတိုင်း ဖွင့်ြပလိုက်မယ်ဆိုရင် အလွန်ြကည်လင်ေအးြမတဲ့ အြပံုးပီတိေလး ေတွက သူတို့ကိုယ်မှာ အြမဲကပ်တွယ်ေနတက်ြကတာကိုေတွ့ြမင်ြကရတက်ပါတယ်...
ခင်မင်စွာြဖင့်...
ေဇာ်သိခင်္
ဒီစိန်ကေတာ့ အစစ်ပါေနာ်
လိပ်ြပာလံုဖို့ အေရးြကီးပါတယ်။
စိန်လက်စွပ်ကိုေတာင် ြပန်ေပးတဲ့ ဝတ္ထုကို ဘယ်သူေတွက နာမည်မေဖာ်ြပဘဲ ကူးြကအံုးမလဲ ေစာင့်ြကည့်ြကစို့။
မြကီးေချာေရ...ရိုးသားမှု့ဆိုတာလူတိုင်းမှရှိသင့်တာေပါ့
ဒါေပမဲ့ေလ.....အရမ်းရိုးသားြဖူစင်လွန်းေတာ့လည်း
လူေတွရဲ့လိမ်တာညာတာခံလိုက်ရြပန်ေရာ...
တကယ်စစ်မှန်စွာရိုးသားတာကို...တချို့ကေြပာြကြပန်တယ်...
ဟန်ေဆာင်ေနတာပါတဲ့..လူရိုးဆိုတာသင်းချိုင်းမှာဘဲရှိပါတယ်တဲ့..
ေလာကြကီးကလည်းတခါတခါမတရားဘူးမြကီးေရ..
လိပ်ြပာမလံုတဲ့ကိစ္စ..သိပ်ဆိုးတယ်ေနာ်...
စိတ်သန့်ြပီး လိပ်ြပာသန့်ချင်တယ်...
အဲဒါမှ အိပ်ေရးဝြပီး မျက်နှာလှလှေလးြဖစ်ေနမှာ..း)
ရိုးသားြခင်းက အေကာင်းဆံုးလက်ေဆာင်ပါပဲေနာ်
ဒါေပမဲ့ ရိုးသားမှုေပါ် blackroze ေြပာသလိုပါပဲ
ရိုးသားြကိုးစားသူေတွတွက်ေတာ့ မေမျှာ်လင့်ေပမဲ့လည်း ကံေကာင်းြခင်းလက်ေဆာင်ေတွကေတာ့ ေရာက်ရှိလာမှာပါ။
သာယာချမ်းေြမ့ပါေစရှင်း
မိုး
ေလာဘ .. ေြကာက်စရာ သိပ်ေကာင်းတယ် ။ အရှိန်သတ်ဖို့လဲ သိပ်ခက်တယ် ။ ရိုးသားမှု ဆိုတာ ဘယ်သူကမှ မှတ်ေကျာက်တင် စစ်ေဆးတဲ့အရာမဟုတ်ပါဘူး ကိုယ့်ကိုယ်ကို သာ မှတ်ေကျာက်တင် စစ်ေဆးရတဲ့အရာပါ ။ ကိုယ့်လိပ်ြပာကပဲ ကိုယ့်ကိုတရားစီရင်လိမ့်မယ်လို့ ညီမေလးေတာ့ယံုတယ် ။
ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ြကွယ်ဝမှုေတွထက် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အာဟာရြပည့်ဝမှုက ပိုအေရးြကီးတာကို ြပေပးတဲ့ စာေလးပဲ။ မေချာက စကားေြပအေရးအသား အရမ်းညက်တာပဲ။ မေချာဆီကေန ေလ့လာမယ်ေနာ်။
ေပျာ်ရွှင်ပါေစ
နှင်း
ဒီလို ကိုယ်တိုင်ေရး ဝတ္တုေကာင်းေလးေတွ များများေရးပါ ေချာ ေရ..
ေရးအားေကာင်းတာေတွ ရသေပးနိုင်စွမ်းေတွကို ေလးစားအားကျမိပါတယ်။
ခင်မင်စွာြဖင့်
ကိုရီး{ကိုြကီး}
စိတ်ထဲမှာရှင်းသွားြပီးေတာ့ အိပ်ေရးဝဝ အိပ်ရတဲ့အရသာကို ခံစားဖူးလို့ ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်.စေတွ့ကတည်းက ြပန်ေပးလိုက်ေစချင်တာ........အဆံုးအထိ ရင်တဖိုဖိုနဲ့ ဖတ်သွားမိပါတယ် အမေရ............
အစ်ေချာရဲ့ လက်ရာအရမ်းေကာင်းသလို
မြမေသွးနီရဲ့ ကွန်မင့်ေလးကလဲ ေကာင်းကိုးဗျ
ဒီေန့ေတာ့ အြမတ်ထွက်သဗျို့ ဒါဆံုးမစာေတွပဲလို့ယူဆသွားတယ်း)
ေကျးဇူးဗျာ
ေချာ... အရမ်းေကာင်းတယ်။ရည်ရွယ်ချက်ေလးလဲ မိုက်တယ်။
ဒါမဲ့ေချာတခုေလာက်ေမးချင်လို့။ ဆင်းရဲတဲ့လူေတွဟာ အဲလိုေကာက်ရတဲ့ပစည်းကိုေြကာင့်ြကပီး အိပ်ပျက်ရတယ်ဆိုတာ တကယ်ြဖစ်နိုင်ပါ့မလားဟင်။ တချို့ကျေတာ့လဲ သူများပစည်းမှယူချင်ြကတာ။ ဆင်းရဲသားမဟုတ်ေပမဲ့ေလ..သူတို့စိတ်ထဲမေတာ့ ဘာမှစိုးရိမ်ေြကာင့်ြကမှုမရှိေနြကဘူးလို့ထင်တယ်ေလ..
ဥပမာ...အဟီး..။ေရးေတာ့ဘူး။
.
လိပ်ြပာသန့်ဖို့အေရးြကီးပါတယ်..။ ရိုးသားစွာနဲ့မိမိကိုယ်တိုင်လိပ်ြပာသန့်သန့်ေနထိုင်နိုင်တဲ့သူ
ဟာ အိပ်ေရးဝြပီးစိတ်လည်းချမ်းသာရာရြကမယ်ေနာ်.။ အင်းဒီထဲက ရိုးသားြဖူစင်တဲ့
ကေလးေလးကိုေလးစားပါတယ်.။
ချစ်တဲ့
သဒ္ဓါ
Great !!
I liked it.
Carry on..
with reps;
ရိုးသားမှု၊ လိပ်ြပာလံုမှု.... လူတိုင်းမှာသာ အဲလိုစိတ်ထားေတွရှိရင် ေလာကြကီးဘယ်ေလာက်သာယာလှပလိုက်မလဲေနာ်။
ေလာကကို ြဖူစင်ေစချင်တဲ့
စာေရးသူရဲ့ေစတနာကိုပါေတွ့လိုက်ပါတယ်။
စိန်ေရာင်လက်တဲ့ အိပ်ပျက်ညများကို
မေန့ကတည်းက တစ်ဝက်တစ်ပျက်ဒီေန့အေရာက်လာြပီး။ အြပီးဖတ်လိုက်တယ်။
အေရးအသားက အဆံုးထိဆွဲေခါ်သွားတယ်။
အင်း ဟုတ်ပ ေလာကမှာ ေြကာက်စရာအေကာင်းဆံုးက ကိုယ့်လိပ်ြပာနဲ့အေြခာက်ခံရြခင်းပဲ။
လိပ်ြပာသန့်ေနဖို့ေတာ့ အေရးြကီးတယ်။
မမေချာေရ....အလုပ်ေတွပိေနလို့ ေနာက်ကျမှေရာက်တယ်။ေပျာ်ရွှင်ပါေစ။ မမေချာ
ခင်မင်စွာြဖင့်
ခိုင်နုငယ်
မေချာ
ဖတ်ေနရင်းနဲ့ ြပန်ေပးလိုက်မှာပဲလို့ထင်ေနေသးတယ်
ဒီစာေလးမှာလည်း ရိုးသာဖို့သတိေပးထားတာပဲ၊ ဒါေလးက ကိုယ်ပိုင်စာေလးလား
သိပ်ေတာ်တာပဲ စာအရမ်းေရးနိုင်တယ်
ခင်မင်ေလးစားလျှက်
ရိုးသားမှုဆိုတာေလးကို ဖတ်ရတာ မျက်ရည်များေတာင် လည်မိတယ် မမေရ..
စာအေရးအသား တကယ်ေကာင်းတာပဲ
ေလးစားပါတယ် မမေရ
Post a Comment