“ဆရာမ ဘယ်တုန်းက ေရာက်လဲ.. အလည်လာတာလား.. ”
“ကျွန်ေတာ့်ကို မှတ်မိလားမသိဘူး.”
သူ့မျက်နှာကိုြကည့်ြပီး ြမင်ဖူးသလိုလို.. သိပ်ေတာ့မမှတ်မိ.. ကျွန်မ ဇေဝဇဝါြဖစ်သွားရသည်… နှဖူးေြကာကို ရှံု့လိုက်ရင်း စဉ်းစားမိေတာ့လည်း ခပ်ေရးေရး.. သိသလိုလို .. မေသချာြပန်..
“ကျွန်ေတာ် ေအာင်ေအာင်ေလ ဆရာမ.. ငယ်ငယ်တုန်းက ဆရာမတပည့် ြဖစ်ခဲ့ဖူးပါတယ် ”
အိုး.. ဟုတ်ပါရဲ့.. ကျွန်မ မှတ်မိြပီ.. ကျွန်မ အသက် ၁၇ ၁ဂေလာက်က ၁ဝတန်းေအာင်ခါစ တက္ကသိုလ်မတက်ခင် အချိန်အားေတွမှာ ကျွန်မရဲ့ ဇာတိရွာကေလးတွင် လုပ်အားေပး ေကျာင်းဆရာမ လုပ်ခဲ့စဉ်က သူငယ်တန်းကို သင်ခဲ့ဖူးသည်.. သူကေလးက ကျွန်မအတန်းထဲက ကေလးေလးတစ်ေယာက်... ခုချိန်မှာေတာ့ ငယ်စဉ်ကလို ၀၀ လံုးလံုးကေလး မဟုတ်ေတာ့ သင့်တင့်ြကည့်ေကာင်းေသာ ရုပ်ရည်ကေလးနှင့် အရွယ်ေရာက်ေနေသာ သူတစ်ေယာက်ြဖစ်ေနခဲ့ြပီ . သူသာ မနှုတ်ဆက်ခဲ့ရင် ကျွန်မအေနနဲ့ မှတ်မိစရာမရှိ.. အင်းေလ ြဖစ်စရာပါဘဲ.. ကျွန်မရဲ့ ဇာတိကေလးကို ခွဲခွာြပီး တစ်ရပ်တစ်နယ်မှာ ေရာက်ေနခဲ့တာဘဲ ၁ဝစုနှစ် တစ်ခုစာ ရှိခဲ့ြပီ မဟုတ်ပါလား.. အိမ်ကိုပင် နှစ်စဉ်မှန်မှန် မြပန်ြဖစ်နိုင်ေအာင် အလုပ်သံသရာထဲ လည်ပတ်စီးေမျှာလို့ ေနခဲ့သည်။ ဆိုင်ေရှ့တွင်ချထားေသာ ခံုတန်းေလးေပါ် ထိုင်ရင်း ကျွန်မရဲ့ တပည့်ကေလး ြဖစ်ခဲ့ဖူးေသာ ေအာင်ေအာင်နှင့် ကျွန်မ စကားေြပာြဖစ်ြကသည်..
“ေအာင်ေအာင်က တကယ့်လူြကီး ြဖစ်ေနြပီေလ.. ဒါေြကာင့်ဆရာမ မမှတ်မိေတာ့တာေပါ့ ေနေကာင်းတယ်မဟုတ်လား ကေလး.. တက္ကသိုလ်တက်ေနြပီလား…” ကျွန်မ ေအာင်ေအာင်ကို ြပန်ေမးလိုက်ေတာ့
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ကျွန်ေတာ် ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်မှာ ေနာက်ဆံုးနှစ်ေရာက်ေနပါြပီ.. ”
“ဟုတ်လား.. ြကားရတာ ဝမ်းသာလိုက်တာ.. မင်းသူငယ်ချင်းေတွေရာ ”
ေအာင်ေအာင်က သူနဲ့ ငယ်စဉ်က တွဲခဲ့ေသာ သူငယ်ချင်းများအေြကာင်း ကျွန်မကို ြပန်ေြပာြပသည်.. ေတာ်ေတာ်များများကေတာ့ တက္ကသိုလ်ေကျာင်းသားများ ြဖစ်ေနခဲ့ြပီ.. ထိုစဉ်က အတန်းထဲက ကေလးတစ်ချို့ နံမည်ေတွကိုေတာ့ ခုချိန်ထိ မှတ်မိေနေသးသည်.. အချို့ကျေတာ့ ကျွန်မ မမှတ်မိေတာ့.. ကျွန်မ စာသင်ေပးခဲ့ဖူးေသာ ကေလးေတွပင် တက္ကသိုလ်ေကျာင်းသားများ ြဖစ်ေနခဲ့ြပီ... ြကားရတာ ဝမ်းသာစရာ... ပီတိြဖစ်စရာပါ.. ကိုယ်စိုက်ပျိုးခဲ့ေသာ၊ ေရေလာင်းေပါင်းသင် လုပ်ခဲ့ဖူးေသာ ပန်းကေလးများ ဖူးပွင့်လာလျှင် ေကျနပ်ပီတိ ြဖစ်ရေသာ ဥယျာဉ်မှူးတစ်ေယာက်၏ ပီတိမျိုးဘဲ ြဖစ်ပါလိမ့်မည်။
စကားများစွာ ေြပာဆိုြပီးလို့ သွားေတာ့မည်ဟု ေလးေလးစားစား ေြပာဆိုကာ နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာသွားေသာ ေအာင်ေအာင်ကို ြကည့်ရင်း ကျွန်မ စိတ်ေတွက ထိုစဉ် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် ေကျာင်းဆရာမေလးတစ်ေယာက် လုပ်ခဲ့စဉ်က အြဖစ်အပျက်များ၊ အေတွ့အြကံုများကို ြပန်ြပီး သတိရသွားမိသည်.. ေအာင်ေအာင်ကိုေတာ့ လူကိုသာ မမှတ်မိ ရှိရမည်.. သူနှင့် သက်ဆိုင်ေသာ အြဖစ်အပျက်ေလးကိုေတာ့ သင်ခန်းစာေလးတစ်ခုအြဖစ် ဘယ်ေနရာ ဘယ်ေဒသေရာက်ေရာက် ကျွန်မ သတိတရနှင့် အမှတ်ရေနခဲ့ပါသည်..
အဲဒီချိန်တုန်းက ကျွန်မ စာသင်ရေသာ သူငယ်တန်း(A) သည် ေကျာင်းသား ၆ဝေကျာ် ရှိေသာ အတန်းတစ်ခု ြဖစ်သည်.. အဲဒီေန့က သူငယ်တန်း ြမန်မာစာ သင်ခန်းစာရဲ့ ေနာက်ဆံုးအခန်းများကို သင်ြကားေနေသာ စာေမးပွဲြကီး သိပ်မလိုေတာ့ေသာ တစ်ေန့လဲြဖစ်သည်.. စာေမးပွဲ နီးေနြပီြဖစ်၍ ကျွန်မက လက်ရှိ သင်ခန်းစာများကို အြမန်လက်စသပ်ကာ အစကေန ြပန်ြပီး သင်ြကားလိုေသာ စိတ်ေစတနာေဇာနှင့် ေလာြကီးေနခဲ့သည်.. ြပီးေတာ့လဲ သင်ခန်းစာေတွက အေနာက်နားေရာက်ေလ ကေလးေတွအတွက် ပိုြပီး ခက်ခဲလာေလ ဆိုတာကိုလည်း သေဘာေပါက်မိသြဖင့် စိတ်ရှည်လက်ရှည် သင်ြကားဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း သတိေပးေနရသည်.. ထို့ေြကာင့် အဲဒီေန့က သင်ြကားေနေသာ ြမန်မာစာ ဖတ်စာေလးတစ်ခုကို သင်ပုန်းေပါ် ချေရးြပီး ြကိမ်လံုးကေလးနှင့် ေထာက်ကာေထာက်ကာ နှုတ်တိုက်အြကိမ်ေပါင်းများစွာ ချေပးေနခဲ့ရင်းက နှုတ်တိုက်ချေပးရေသာ အြကိမ်ေပါင်းများစွာေြကာင့် လည်ေချာင်းေတွပင်ေြခာက်ေသွ့လာြပီး ကျွန်မအသံေတွ ြပာအက်လာရသည်။
ဒီေန့ သင်ခန်းစာသည် ကေလးေတွအတွက် တကယ်လဲ ခက်ခဲပါသည်.. သူတို့ေလးေတွကို လိုက်ဆိုခိုင်းတာလည်း အြကိမ်ေပါင်း များစွာ ရှိေနခဲ့ြပီ.. သို့ေသာ် ကျွန်မအေရှ့က မဆိုြပေတာ့ဘဲ သူတို့ချည်း ဆိုခိုင်းလိုက်ရင် ကေပါက်တိကေပါက်ြခာနှင့် အလွဲလွဲ အေချာ်ေချာ်သာ ြဖစ်ေနြကတုန်း.. မည်သူကမှ ေကာင်းေကာင်းဆိုနိုင်ြခင်းမရှိေသး.. ဒီေတာ့ ြကိမ်လံုးေလးကို ြပန်ေကာက်ကိုင်ရင်း ေနာက်ထပ် အြကိမ်ေပါင်းများစွာ ြပန်လိုက်ဆို ခိုင်းြပန်သည်.. နာရီလက်တံေတာ်ေတာ်များများ လည်ပတ်ြပီးချိန်မှာ သူတို့ချည်း ြပန်ဆိုခိုင်းတိုင်း ေချာေချာရှူရှူမြဖစ်.. အထစ်ထစ်နှင့် တစ်ေယာက်တစ်ေပါက် ြဖစ်ေနတုန်းသာ.. စိတ်ကို ဆွဲဆန့်ကာ ေနာက်တစ်ြကိမ် ေရှ့က တိုင်ေပးြပန်ရင်း ကျွန်မစိတ်ထဲမှာေတာ့ ဒီေလာက်ေတာင် ညံ့ရပါ့မလား.. ဘာေြကာင့် ခုချိန်ထိ မရြကေသးတာလဲ.. ဒီပံုနဲ့ ေရှ့ဆက် သင်ခန်းစာ ဘယ်လိုများ ဆက်သင်ရမလဲ စသည့်အေတွးများြဖင့် ေဒါသလဲ ထွက်လာရသည်..
ေနာက်ထပ်အြကိမ်ေပါင်းများစွာ ေရှ့ကတိုင်ြပီး ကေလးေတွချည်း ြပန်ဆိုခိုင်းြပန်ေတာ့လဲ အရင် အြကိမ်ေတွ တုန်းကအတိုင်းသာ.. ထစ်ထစ်ေငါ့ေပါ့နှင့်.. မည်သူမှ စာတစ်ေြကာင်းကို ေကာင်းေကာင်းမွန်မွန် မဆိုနိုင်ြက.. ဒီေလာက်အချိန်ေပးြပီး ေရှ့က တိုင်ေပးေနတာေအာင် ဘာမှ ထူးြခားမလာ.. ကျွန်မရဲ့ ေဒါသများက အဆံုးထိ ြမင့်တက်သွားခဲ့ြပီး ြကိမ်လံုးေလးကို ကိုင်ကာ သင်ပုန်းေရှ့ရပ်ေနေသာကျွန်မ.. လက်ထဲက ြကိမ်လံုးကို အားကုန် လွှင့်ပစ်လိုက်ကာ အတန်းထဲမှ ထွက်သွားေတာ့မိသည်။ အတန်းအြပင်ဘက် အခန်းနှင့် ခပ်ေဝးေဝးက ဝရံတာေလးမှာရပ်ရင်း စိတ်ထဲတွင် ဆူေဝေနေသာ ေဒါသများ စိတ်မရှည်မှုများကို ေတာ်ေတာ်ေလးြကာေအာင် ေြဖေဖျာက်ေနရသည်။ အချိန်အနည်းငယ် အြကာမှာေတာ့ ကိုယ့်စိတ်ကို ြပန်ေြဖသိမ့်နိုင်မှု ရသွားခဲ့ြပီး ေဒါသများေလျှာ့ပါးသွားသည့်အခါ ကျွန်မေြခလှမ်းများက အတန်းထဲသို့ ြပန်ဝင်ေရာက်လာမိေတာ့သည်..
အတန်းထဲေရာက်လို့ ကေလးေတွရဲ့ မျက်နှာကို ြကည့်မိေတာ့ နားလည်သိတတ်ေသာ ကေလးများက မျက်နှာငယ်ကေလးနှင့် ကျွန်မကို ြကည့်လို့ေနခဲ့သည်။ သူတို့ေလးေတွကို ြကည့်လိုက်ရင်း ကရုဏာစိတ်တို့ြဖင့် ြကိမ်လံုးေလး ြပန်ေကာက်ကိုင်ကာ သင်ခန်းစာကို ြပန်သင်ြကားမိြပန်ေတာ့သည်.. အေစာတုန်းကလို အြကိမ်ေပါင်းများစွာ ေရှ့မှ တိုင်ြပီးေသာအခါ ကေလးများကို ချိုချိုသာသာနှင့် စကားေြပာကာ သူတို့ချည််းဆိုဖို့ တိုက်တွန်းလိုက်ေတာ့ စာဆိုသံထွက်မလာခဲ့.. ကျွန်မက ြကိမ်လံုးေလး ဝင့်ကာ မျက်ခံုးေလး ပင့်လိုက်ရင်း ဆိုြကေလ “ဘာလို့မဆိုြကတာလဲ” လို့ ကေလးေတွကို ေမးလိုက်စဉ်တွင်ေတာ့ ေအာင်ေအာင်ကေလး ကျွန်မကို ြပန်ေြပာလိုက်တဲ့စကားေလးက ဘယ်ေတာ့မှ မေမ့ချင်စရာ “ သားတို့ မဆိုချင်ဘူးဆရာမ.. သားတို့ ဆိုတာ မှားရင် ဆရာမ စိတ်ဆိုးမှာ.. ဆရာမ ေနာက်တစ်ေခါက် စိတ်ဆိုးမှာ စိုးတယ်.. ဒါေြကာင့် သားတို့ မဆိုချင်ဘူး..” ဟူ၍ ြဖစ်သည်။
ေအာင်ေအာင်ေလးရဲ့ စကားအဆံုးမှာ ကျွန်မရဲ့ လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားေသာ ြကိမ်လံုးက ေအာက်ကို ြပုတ်ကျသွားခဲ့သည််.. အိုး ြကည့်ပါဦး.. ၅နှစ်အရွယ် ကေလးေတွကေတာင် ဆရာမကို ချစ်ခင်တဲ့စိတ်နဲ့ ဆရာမလုပ်သူ စိတ်ဆိုးေဒါသြဖစ်မှာကို စဉ်းစား ေတွးေတာ ေပးတတ်ေသးသည််.. သူတို့ထက် အသက်အရွယ် ြကီးေနြပီြဖစ်တဲ့ ကျွန်မကေတာ့ ကေလးေတွေလာက်ေတာင် စဉ်းစားဆင်ြခင်စိတ် မရှိပါဘဲလား.. ရှက်ဖို့ေတာင် ေကာင်းေသးသည်.. ဒီေန့သင်ခန်းစာသည် သူတို့အတွက် ခက်ခဲလွန်းေနေသာေြကာင့် ခုချိန်ထိ မဆိုနိုင်ေသးတာကို ကျွန်မက နားလည်မှု မေပးနိုင်ခဲ့ ကိုယ်ြဖစ်ချင်တာတစ်ခုတည်း၊ သင်ခန်းစာများ အြမန်ြပီးလိုေသာ စိတ်နှင့်သာ ြကည့်ခဲ့မိသည်ထင်သည်။
ထိုေနာက်ပိုင်း ဆရာမသက်တမ်းကာလ တစ်ေလျှာက်လံုး စိတ်ဆိုးြပီး စာသင်ခန်းထဲက ထွက်သွားသည့် အြပုအမူမျိုး ဘယ်ေသာအခါမှ ကျွန်မ မလုပ်ြဖစ်ခဲ့ေတာ့ပါ. ကေလးဆိုသည်မှာလည်း အသိဉာဏ် ၊အမှတ်သညာ ရှိတတ်ေသာ သူများသာြဖစ်သည်မဟုတ်လား.. ကေလးေတွေလာက်ပင် မရင့်ကျက်ေသာ၊ စာနာနားလည်စိတ် နည်းပါးေသာ၊ မိမိကိုယ်ကိုလဲ ေအာင်ေအာင်ရဲ့ စကားသံေလးေတွ ြပန်ြကားမိတိုင်း၊ ြပန်ေတွးမိတိုင်း သတိတရနှင့် ရှက်ေနတတ်ခဲ့ပါသည်.. ကျွန်မအတွက်ေတာ့ မှတ်မှတ်ရရ ၅နှစ်အရွယ် သူငယ်တန်း ကေလးတစ်ေယာက်ဆီက မသင်ယူဘဲ ရရှိလိုက်ေသာ သင်ခန်းစာေလးတစ်ခုလည်း ြဖစ်ပါသည်။
ကျွန်မရဲ့ ငယ်စဉ်က ဆရာမဘဝ အေတွ့အြကံုေလးတစ်ခုကို ြပန်လည်ေရးဖွဲ့ြဖစ်ပါသည်။ေချာ(အစိမ်းေရာင်လွင်ြပင်)
22 comments:
မဂင်္လာပါ ဆရာမ ...
တကယ်ေတာ့ ဆရာ ဆို တဲ့ အလုပ် က မခက် ခဲ သေလာက်
မ လွယ် ကူ ပါ ဘူး ဗျာ။ မည် သို့ ဆို ေစ....အနာဂတ် ပန်းပွင့်ေလး ေတွ
အ တွက် အ ပင် ပန်း ခံ စိုက် ပျိုး ြက ရ တာ ဆရာ ဆို ေသာ ပန်းပျိုးလက်
များ (ဥယျာဉ်မှူး) များ ပါ ပဲ။
with reps;
မဂင်္လာပါ ဆရာမ..
သမီးကိုေကာ မှတ်မိလားဟင်းD (ေနာက်စ်)
ကေလးေတွက တအားအြပစ်ကင်းြပီး ချစ်ဖို့ ေကာင်းတယ်ေနာ်
အင်း... မေချာေရ..
ဖတ်ြပီး ြကိမ်လံုး ြပုတ်ကျ သွားရံု တင်မဟုတ် ဘူးေနာ်၊ ရင်ထဲ မှာ ပါ “ နင့်” ကနဲ ြဖစ်
သွား ရပါတယ်။ ကျွန်ေတာ်က ဖတ်ေနရင်း နဲ့ မျက်ေစ့သူငယ်၊ မျက်နှာ ငယ် ြဖစ်ေနတဲ့
အဲ့ဒီ ရင် ေသွး ေလး ေတွ ေရှ့ ေရာက် သွားတာေလ၊ ပါးကွက် ကေလး ေတွ နဲ့
မဟုတ်လား၊ ေလးစား သွား ပါတယ် ဆရာမ ေရ့ ...။
ေရာ့...မြကီးေချာေရ ြကိမ်လံုး ကျသွားလို့ြပန်ေကာက်ေပးတာ ဟီး။ အစ်မက အေတွ့အြကံုေတာ်ေတာ် ေလးများတာပဲေနာ်။ ေလးစားအားကျပါ၏ ခင်တဲ့(ချိုကျ)
ချာမ သာမီးလည်း ရေသးဘူး သာမီးက ဉာဏ်မေကာင်းဘူး ချာမ
ခင်မင်စွာြဖင့်
ေရွှစင်ဦး
မမ ဆရာမ........အခုမှသိေတာ့တယ်ဟိဟိ...သင်ခန်းစာယူထားလိ်ုက်မယ်ေနာ်...
ေကျးဇူးတင်ပါတယ်.....ေနာက်လဲ အားေပးမယ်ေနာ်........
ပီတိေလးေတွေဝလာတယ်ေပါ့ မမ
ဆရာမကိုဘဲ .......
ေငွေသာ်တာေရာင်ြခည် ထိန်လင်းေတာ့သည် ဘံုြကိုးြပတ်တဲ့ မိုးနတ်မဒီ ေချာေချာဆရာမကိုဘဲ.......
ဆရာအလုပ်ထက်ေကာင်းတဲ့ အလုပ်မရှိေသးဘူးထင်တယ်ေနာ ေပျာ်စရာေကာင်းတယ်
ခင်မင်တဲ့
seesein
ေဇငယ်ငယ်ကဆရာမြကီးရင်ရင်ဝိုင်းမူြကိုမှာ ၊ အဲလိုအဓိပ္ပါယ်နဲ့ဆင်တူစကားေလးေတွေြပာဘူးတယ်
ေဇမှားရင် တီချယ်က ဆူမှာေပါ့လို့ မူြကိုေကျာင်းသားဘဝေလးကိုေတာင်သွားသတိရမှိေသး လာဖက်
သွားပါတယ် မဂင်္လာပါဆရာမ ...အဲဟုတ်ေပါင်
မဂင်္လာပါ..ဆရာမေရ..
ဆရာမရဲ့အေတွ့အြကံုေလးက
တကယ့်ကိုသင်ခန်းစာယူစရာေလးပါ။
ဆရာမကိုပဲ အသည်းစွဲေအာင် ချစ်ေတာ့မည်..........
ေငွေသာ်တာေရာင်ြခည်.... အဲအဲ...
ဆရာမငယ်ငယ်ေလးကိုေြပးြပီးြမင်ေယာင်ြကည့်မိတယ်..။ တခါကအမှတ်တရေလးေတွေပါ့ေနာ်မေချာ.။
အေတွ့အြကံုဆိုတာကေလးေတွဆီကလည်းရတာပဲေနာ်..။
ခင်တဲ့
သဒ္ဓါ
ချာမ...မီးလည်း ေနာက်တစ်ခါ ချာမဘာသင်ေပးေပး လိုက်မရှိုေတာ့ဘူးေနာ်....မှားတွားရင် ချာမ ချိတ်ချိုးမှာေြကာက်ရို့......
(အဟမ်း အဟမ်း....ငါ့အစ်မဆီကေန ကေလးေတွကိုစာသင်တဲ့ နည်းေတွြပန်ေလ့လာရမယ်)
မသင်ပဲ ရလိုက်တဲ့ သင်ခန်းစာေတွ က ဘဝမှာ ပိုြပီး အြမဲ အမှတ်ရေနေစပါတယ်...
ခင်မင်စွာြဖင့်
ေဇာ်သိခင်္
ဆရာမ မဂင်္လာ မာဂလင်ပါ...း))))....
ခင်မင်တဲ့
ေနဝသန်
ဆရာမက အခန်းြပင် မထွက်လည်း မျက်နှာေကျာြကီး တင်းေနရင် ကေလးေတွက ေြကာက်ြကရတာပါပဲ။ စိတ်မရှည်တတ်တဲ့ ကျေနာ်ေတာ့ ဆရာ ြဖစ်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မြဖစ်နိင်ေလာက်ဘူး ထင်တယ်။
မေချာ...
သင်ခန်းစာကိုဖတ်ရင်း သင်ခန်းစာေတွယူတတ်တဲ့ အရည်အေသွးကို ချီးကျူးပါရေစ...
ကိုယ်ေလျှာက်ခဲ့တဲ့လမ်းမှာ ြကံုရသမျှေလးေတွကေန အခုလို သင်ခန်းစာယူတတ်တဲ့ သေဘာထားကို အေလးအနက်ချီးကျူးလိုက်ပါတယ်ေနာ်။
ကိုယ့်ဘဝအတွက် အရာအားလံုးအေပါ် ေကာင်းတဲ့အြမင်နဲ့ ြကည့်တတ်ဖို့လိုတယ်လို့လည်း ဒီပို့စ်ေလးကိုဖတ်အြပီးမှာ သင်ခန်းစာရသွားသလိုပါပဲ....
အားေပးလျက်
နီနီ
နယ်ေတွမှာ ဆွဲခန့် ဆရာ ဆရာမလုပ်ေနတာေလးေတွ ြမင်သာထင်သာ ြဖစ်မိတယ်
ေခါင်းစဉ်ေရွးထားတာေလးကို နှစ်သက်မိပါတယ်။
ေချာေရ
မဂင်္လာပါ။
ကျွန်မလည်း ငယ်ငယ်က မူလတန်းဆရာမ အရမ်းြဖစ်ချင်ခဲ့တယ်။
အေမကလည်း ဆရာမပဲေလ။ ေတာ်ေတာ် အပင်ပမ်းခံြပီး သင်ေပးခဲ့တာပဲေနာ်။
ေလးစားပါတယ်။
အေတွ့အြကံုေလး ြပန်လည်ေဝမျှတာ ေကျးဇူးတင်ပါတယ်..
ဘဝမှာ ြကံုလာတဲ့အေတွ့အြကံုေတွဟာ သင်ခန်းစားယူစရာေတွပါေနာ်..
အားေပးေနပါတယ်.. ဆက်လက်ေရးသားနိုင်ပါေစ..
ဆရာမ မေချာ
တပည့်ေတွေတာင် တက္ကသိုလ်ေနာက်ဆံုးနှစ်ေရာက်ကုန်ြပီဘဲ။ ဥယျာဉ်မှူးလုပ်ခဲ့ရကျိုးနပ်ပါတယ်။ စိတ်ချမ်းသာချင်စရာြကီး။ ဒါေြကာင့် မေချာမျက်နှာမှာ ဆရာမစတိုင်လ်မျိုးေပါက်ေနတာ။းဝ)
မမေရ ဒီပိုစ့်ေလးကို အခုမှ ဖတ်မိတာပါ .......
အရမ်းေကာင်းပါတယ်
အေတွ့အြကံုေတွကို လှပစွာ စာဖွဲ့တတ်တဲ့ မမရဲ့ အရည်အချင်းကိုလည်း အားကျမိပါတယ်
ကေလးေလးေတွက အြပစ်ကင်းြကပါတယ် မမ
ညီမေလး ကေတာ့ ကေလးေလးေတွအေပါ် ေဒါသနဲ့ ဆက်ဆံတာကို သေဘာမကျတတ်ပါဘူး
မမေချာ စာေတွ အများြကီးေရးဖွဲ့နိုင်ပါေစ............
ေကာင်းပါတယ်။ဆရာမ။
ေလးစားပါတယ်။
:)
Post a Comment